Το τελευταίο σοκολατάκι στο κουτί της πολιτικής ζωής του Σταύρου Δήμα είναι και το πιο γλυκό. Η υποψηφιότητα του για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι η κατάληξη μιας λαμπρής, αλλά κυρίως αξιοπρεπούς πολιτικής πορείας. Και ασυμβίβαστης, για όσους θυμούνται την κυβερνητική του θητεία την περίοδο 1991-93.
του Γ. Γουγά
"Η ζωή είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις μέσα...".
Είναι μία από τις πιο γνωστές κινηματογραφικές ατάκες, από την ταινία “Φόρεστ Γκαμπ”, και την είπε η μητέρα (Σάλι Φιλντ) στον γιο της, Φόρεστ (Τομ Χάνκς).
Τη θυμήθηκα επ' αφορμής της επιλογής του Σταύρου Δήμα, για την υποψηφιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Το κουτί με τα σοκολατάκια που άνοιξε ο Κορίνθιος πολιτικός την επαύριο της νίκης της Ν.Δ., το 2004, δεν φαινόταν καλό. Καίτοι ο ίδιος περίμενε να επιλεγεί, από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, για την θέση του υπουργού Άμυνας, ή του προέδρου της Βουλής, δεν του έλαχε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ο Καραμανλής επέλεξε να τον στείλει στην Ευρώπη, ως Επίτροπο Περιβάλλοντος.
Παρά το γεγονός ότι για τους περισσότερους η θέση του Επιτρόπου θα φαινόταν μία εξαιρετική επιλογή, μέσα σε ένα σημαντικό, κοσμοπολίτικο περιβάλλον, με καλά χρήματα, αυξημένο κύρος και επαφές με διεθνείς προσωπικότητες, παρά το γεγονός ότι –αντικειμενικά- φαινόταν να ταιριάζει γάντι στην προσωπικότητα και την κουλτούρα του, εντούτοις από πολλούς θεωρήθηκε ως πολιτική εξορία.
Βλέπετε, η Ν.Δ. ερχόταν στην εξουσία ύστερα από 11 άγονα χρόνια στα θρανία της αντιπολίτευσης. Κάθε απομάκρυνση από την ζώσα πολιτική σκηνή θα ήταν αβάσταχτο φορτίο για τον καθένα, πόσο μάλλον για ένα αεικίνητο πολιτικό ον, όπως ο Σταύρος Δήμας.
Αλλά το κουτί με τα σοκολατάκια αποδείχτηκε εξαιρετικό. Βοήθησε το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Σταύρος Δήμας δούλεψε σκληρά και με επιμονή, αναβάθμισε την θέση του, ενίσχυσε τον ρόλο του και αξιοποίησε στο έπακρο την διεθνή συγκυρία, που είχε φέρει το Περιβάλλον στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Όχι τυχαία, αναδείχτηκε στους κορυφαίους Επιτρόπους της σειράς του κι ένας από τους καλύτερους –αν όχι ο καλύτερος- που είχε στείλει ποτέ η Ελλάδα.
Η θέση στην Ευρώπη κράτησε τον κ. Δήμα μακριά από την (μικρο)πολιτική ένταση των καθ ημάς. Έμεινε έτσι άφθαρτος από την διακυβέρνηση Καραμανλή και τα παρεπόμενά της, ενώ ο ίδιος με την αστική κουλτούρα και την πολιτική ιδιοσυγκρασία που τον διακρίνει, τήρησε με σχολαστικότητα και σεβασμό την ιδιότητα του έλληνα -και όχι του κομματικού- πρεσβευτή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στρατευμένος σταθερά στην υπεράσπιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, μιλούσε πάντα για τον κίνδυνο του εξοβελισμού από την ΕΕ -αλλά με επιχειρήματα και όχι τον φανατισμό ευρωλάτρη φονταμενταλιστή.
Το τελευταίο σοκολατάκι στο κουτί της πολιτικής ζωής του Σταύρου Δήμα είναι και το πιο γλυκό. Η υποψηφιότητα του για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι η κατάληξη μιας λαμπρής, αλλά κυρίως αξιοπρεπούς πολιτικής πορείας. Και ασυμβίβαστης, για όσους θυμούνται την κυβερνητική του θητεία την περίοδο 1991-93.
Κατά την άποψή μου θα είναι δύσκολο να εκλεγεί, για λόγους που έχω ήδη εκθέσει σε άλλο σημείωμα. Τα διλήμματα είναι άλλων διαστάσεων και δυστυχώς οι καιροί ου μενετοί. Καιροί που διχάζουν, αντί να συγκλίνουν. Αλλά όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα των τριών εκλογικών προσπαθειών, σε τίποτα δεν μειώνει την επιβεβαίωση πως ο Σταύρος Δήμας αποτελεί μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Κι έναν πολιτικό από τους τελευταίους εκείνων των καλών γενεών, που τόσο λείπουν σήμερα…
"Η ζωή είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις μέσα...".
Είναι μία από τις πιο γνωστές κινηματογραφικές ατάκες, από την ταινία “Φόρεστ Γκαμπ”, και την είπε η μητέρα (Σάλι Φιλντ) στον γιο της, Φόρεστ (Τομ Χάνκς).
Τη θυμήθηκα επ' αφορμής της επιλογής του Σταύρου Δήμα, για την υποψηφιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Το κουτί με τα σοκολατάκια που άνοιξε ο Κορίνθιος πολιτικός την επαύριο της νίκης της Ν.Δ., το 2004, δεν φαινόταν καλό. Καίτοι ο ίδιος περίμενε να επιλεγεί, από τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, για την θέση του υπουργού Άμυνας, ή του προέδρου της Βουλής, δεν του έλαχε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ο Καραμανλής επέλεξε να τον στείλει στην Ευρώπη, ως Επίτροπο Περιβάλλοντος.
Παρά το γεγονός ότι για τους περισσότερους η θέση του Επιτρόπου θα φαινόταν μία εξαιρετική επιλογή, μέσα σε ένα σημαντικό, κοσμοπολίτικο περιβάλλον, με καλά χρήματα, αυξημένο κύρος και επαφές με διεθνείς προσωπικότητες, παρά το γεγονός ότι –αντικειμενικά- φαινόταν να ταιριάζει γάντι στην προσωπικότητα και την κουλτούρα του, εντούτοις από πολλούς θεωρήθηκε ως πολιτική εξορία.
Βλέπετε, η Ν.Δ. ερχόταν στην εξουσία ύστερα από 11 άγονα χρόνια στα θρανία της αντιπολίτευσης. Κάθε απομάκρυνση από την ζώσα πολιτική σκηνή θα ήταν αβάσταχτο φορτίο για τον καθένα, πόσο μάλλον για ένα αεικίνητο πολιτικό ον, όπως ο Σταύρος Δήμας.
Αλλά το κουτί με τα σοκολατάκια αποδείχτηκε εξαιρετικό. Βοήθησε το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Σταύρος Δήμας δούλεψε σκληρά και με επιμονή, αναβάθμισε την θέση του, ενίσχυσε τον ρόλο του και αξιοποίησε στο έπακρο την διεθνή συγκυρία, που είχε φέρει το Περιβάλλον στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Όχι τυχαία, αναδείχτηκε στους κορυφαίους Επιτρόπους της σειράς του κι ένας από τους καλύτερους –αν όχι ο καλύτερος- που είχε στείλει ποτέ η Ελλάδα.
Η θέση στην Ευρώπη κράτησε τον κ. Δήμα μακριά από την (μικρο)πολιτική ένταση των καθ ημάς. Έμεινε έτσι άφθαρτος από την διακυβέρνηση Καραμανλή και τα παρεπόμενά της, ενώ ο ίδιος με την αστική κουλτούρα και την πολιτική ιδιοσυγκρασία που τον διακρίνει, τήρησε με σχολαστικότητα και σεβασμό την ιδιότητα του έλληνα -και όχι του κομματικού- πρεσβευτή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στρατευμένος σταθερά στην υπεράσπιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, μιλούσε πάντα για τον κίνδυνο του εξοβελισμού από την ΕΕ -αλλά με επιχειρήματα και όχι τον φανατισμό ευρωλάτρη φονταμενταλιστή.
Το τελευταίο σοκολατάκι στο κουτί της πολιτικής ζωής του Σταύρου Δήμα είναι και το πιο γλυκό. Η υποψηφιότητα του για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι η κατάληξη μιας λαμπρής, αλλά κυρίως αξιοπρεπούς πολιτικής πορείας. Και ασυμβίβαστης, για όσους θυμούνται την κυβερνητική του θητεία την περίοδο 1991-93.
Κατά την άποψή μου θα είναι δύσκολο να εκλεγεί, για λόγους που έχω ήδη εκθέσει σε άλλο σημείωμα. Τα διλήμματα είναι άλλων διαστάσεων και δυστυχώς οι καιροί ου μενετοί. Καιροί που διχάζουν, αντί να συγκλίνουν. Αλλά όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα των τριών εκλογικών προσπαθειών, σε τίποτα δεν μειώνει την επιβεβαίωση πως ο Σταύρος Δήμας αποτελεί μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Κι έναν πολιτικό από τους τελευταίους εκείνων των καλών γενεών, που τόσο λείπουν σήμερα…
