Χωρίς φίλους και εχθρούς έμεινε
ο κ.Τσίπρας στο πολιτικό τραπέζι της Ελλάδας. Όλα τα χαρτιά που τράβηξε έχουν
καεί και κανείς δεν θέλει πια να κάτσει μαζί του. Οι ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ έχουν
σηκωθεί πλέον από το τραπέζι πολιτικά άφραγκοι και απλά περιμένουν απεγνωσμένα στο πλάι μήπως γυρίζει η ατυχία του
κ.Τσίπρα και πάρουν και αυτοί ένα μερτικό.
Ο κ.Τσίπρας δεν έχασε από την
πολιτική ικανότητα των αντιπάλων του. Πήρε απλά τις λάθος αποφάσεις στις
κρίσιμες στιγμές της νεόκοπης πολιτικής του καριέρας. Υποτίμησε τον αντίπαλο,
υποτίμησε το λαό και επένδυσε σε κοντόφθαλμους συμβούλους. Πώς να κερδίσεις μία
έστω παρτίδα όταν διαλαλείς την εθνικοποίηση των τραπεζών, την έξοδο από το
ΝΑΤΟ, την επιστροφή στη δραχμή, την υποταγή στο Δημόσιο τέρας της χώρας που
κατασπάραξε τα σωθικά της και άφησε απλήρωτα χρέη 300 δις ευρώ.
Ο ανένδοτος αντιμνημονιακός
αγώνας του μετατράπηκε πλέον σε μία θέση στο τραπέζι συνδιαλλαγής με τον εχθρό, μόλις οι
δανειστές των 300 δις έδειξαν τα δόντια τους στην Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η ευημερία
των αριθμών εμφανίστηκε στο πεζοδρόμιο και οι δημοσκοπήσεις κατέγραψαν τη λαϊκή
οργή για τους ταραχοποιούς της ζωής τους.
Το μέγα λάθος του κ.Τσίπρα
ήταν η ασέβεια στο Σύνταγμα με τον εμπαιγμό του θεσμού του Προέδρου της
Δημοκρατίας, του συμβόλου της δημοκρατίας μας. Ένα σύμβολο που διαχωρίζει τις
δημοκρατίες από τις μοναρχίες και τις δικτατορίες. Ένα σύμβολο που η κατάκτηση
του στοίχισε πολύ ακριβά σε Ελλάδα και Κύπρο, όταν ο κ.Τσίπρας ήταν αγέννητος.
Η
σπίθα του Συντάγματος του
κ.Τσίπρα ή καλύτερα της κατάργησης του Συντάγματος και των βουλευτικών
εκλογών ανά
τετραετία, έσβησε νωρίς ή καλύτερα δεν άναψε ποτέ. Η επικοινωνιακή
αβάντα που του έγινε δεν απέδωσε. Ο ηττημένος βέβαια στο τέλος έχει πάντα
λίγους υποστηρικτές. Ακόμα και τώρα που έγκριτοι
πολίτες παρασύρονται στον ενωτικό λόγο κανείς δεν κάθεται στο τραπέζι με
τον
χαμένο. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κ.Τσίπρας δεν θέλει να ενώσει. Θέλει
να
διχάσει την Ελλάδα στους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς. Θέλει
εκλογές, θέλει δημαγωγία, θέλει αντίδραση, θέλει διάσπαση, θέλει
περιπέτεια, θέλει καταστροφή συνειδητά ή ασυνείδητα.
Οι αναφορές του κ.Γλέζου για
εκλογή Προέδρου, η παραδοχή του κ.Μητρόπουλου για κίνδυνο μονοδρόμου από το ΣΥΡΙΖΑ προς την
μνημονιακή Ευρώπη και τόσες άλλες αντίρροπες δηλώσεις με τη
ρητορεία του κ.Τσίπρα δείχνουν ότι κάποιος πρέπει να πει στον κ.Τσίπρα ότι το
παιχνίδι τελείωσε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ελλάδα μακριά από την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Εκεί που κοιτάει υπάρχει μόνο
σκοτάδι και ταπείνωση. Ο ελληνικός λαός και οι συνομήλικοι του κ.Τσίπρα δεν
μπορούν να περιμένουν ως άλλοι Ανατολικογερμανοί πότε θα ζήσουν τη χαρά
της δημιουργίας και της ευημερίας.
Ο κ.Τσίπρας πρέπει να
σηκωθεί από το τραπέζι και να αποδεχτεί ότι η δημοκρατία μας δεν είναι πια ένα
άδειο κόκκινο πουκάμισο που για να το φορέσει ο ίδιος μπορεί να διαλύσει ό,τι
τόσο λίγοι συγκόλλησαν από τα κομμάτια της Ελλάδας σε τόσο λίγο χρόνο, για να
μπορούμε και πάλι να περπατάμε όρθιοι στον πολιτισμένο κόσμο της Δύσης.
Ας περιμένει ως το 2016 και
θα δούμε τότε αν είναι άξιος να μαζέψει τη συγκομιδή του...
thedayaftergr.blogspot.gr
