Στη σκιά του “Καρατζαφέρης gate” που δονεί τις τελευταίες ημέρες το πολιτικό σκηνικό, με κορύφωση τη χθεσινοβραδινή απόφαση της Βουλής να παραπέμψει στη Δικαιοσύνη τον πρόεδρο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, αξίζει να θυμηθεί κανείς εκείνους τους… ανίδεους, που εισηγούνταν στον Αντώνη Σαμαρά να επιδιώξει τη συνεργασία με τον Γιώργο Καρατζαφέρη.
Ο Πρωθυπουργός, επιδεικνύοντας ορθή κρίση, και στο περιθώριο της… εξέγερσης των πιο μετριοπαθών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και την παρασκηνιακή δυσφορία του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος πέρασε τα πάνδεινα επί πρωθυπουργίας του από τη ρητορική των άκρων, με τον Γιώργο Καρατζαφέρη να διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο σε εκείνη την πολεμική, επέλεξε να κρατήσει κλειστή την πόρτα της Συγγρού.
Φανταστείτε μόνο να είχε επανενταχθεί ο Γιώργος Καρατζαφέρης στη Νέα Δημοκρατία, ή να συνεργαζόταν με κάποιον τρόπο, και σήμερα η κυβέρνηση και ο Αντώνης Σαμαράς, που υφίστανται σημαντική πίεση από την κοινωνία, λόγω της αγανάκτησης για τις επιπτώσεις του Μνημονίου, να ήταν υποχρεωμένοι να απολογούνται.
Φυσικά, το μάθημα από αυτό το παρ’ ολίγον… πάθημα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό στις πραγματικές διαστάσεις του. Δηλαδή, ότι ο συγχρωτισμός και το φλερτ με τα άκρα, μέσω της αφελούς προσέγγισης ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να αναζητήσει εκλογικές εφεδρείες στα δεξιά της, συνιστούν μια στρατηγική όχι απλά αυτοκαταστροφική, αλλά ενδεχομένως και επικίνδυνη.
Στα άκρα, το μόνο που μπορεί να βρει κανείς είναι… τέρατα και σκελετούς στη ντουλάπα.
ysterografa.gr
