Δημοσιεύτηκε 7 Οκτ 14 Αξιωματικός, Επαγγελματίες Οπλίτες και Έφεδρος Πεζοναύτης της πιο μάχιμης Ταξιαρχίας του Στρατού Ξηράςμας, της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών, κοιτάχτηκαν στα μάτια με τον όλεθρο το σημερινό βροχερό πρωί της Ελλάδας. Μία εβδομάδα μετά το βροντερό παρών στα σύνορα της χώρας, για τον Στρατηγό του Μ.Αλεξάνδρου, τρία παλληκάρια συγκλόνισαν το πανελλήνιο με τη θυσία τους.
Ο πόνος είναι αβάσταχτος. Οι Ειδικές Δυνάμεις της χώρας έχυσαν το αίμα τους όπως μόνο αυτές γνωρίζουν να κάνουν για την Ελλάδα. Ποιος γονιός όμως μπορεί να θάψει το παιδί του. Τα γιατί είναι πολλά. Γιατί όχι για τους ήρωες και τους αξιωματικούς τους που τραυματίστηκαν, που πόνεσαν. Για αυτούς που γνωρίζουν το Στρατό, πολίτες και στρατιωτικούς, που ζουν και συναντούν τον καθημερινό μόχθο τους στα πεδία των ασκήσεων και στα σύνορα της Ελλάδας με αντίξοες συνθήκες, τα γιατί αυτά δεν υπάρχουν.
Τα πολλά γιατί είναι για τον εχθρό της Ελλάδας. Ποιος είναι αυτός ο εχθρός της Ελλάδας που αναγκάζει την κοινωνία μας να αμύνεται, να εξοπλίζεται, να εξορμά και να πεθαίνει στην ειρήνη για να την εξασφαλίσει. Είναι έξω από τα σύνορα μας ή βρίσκεται μέσα από αυτά. Την ώρα που η Τουρκία και οι εκλεγμένοι δημοκρατικά βουλευτές της έχουν εγκρίνει την εισβολή στη Συρία με την έγκριση της διεθνής κοινότητας και ο Τουρκικός Στρατός έχει αναμμένες τις μηχανές ποιος είναι ο εχθρός της Ελλάδας που την κρατάει στα πεδία των ασκήσεων να μάχεται και να πεθαίνει χωρίς να πολεμά.
Σε αυτά τα παλικάρια, άνδρες και γυναίκες, η πολιτική ηγεσία και η κοινωνία που εκπροσωπεί έχει δώσει αυτά που οφείλει; Όχι φυσικά τις πενιχρές αμοιβές, σε σχέση με τους συμπαθείς οδοκαθαριστές και καθαρίστριες της κοινωνίας, που είναι αδιάφορες για αυτούς που κρατάνε το βλήμα του όλμου κάθε βροχερό πρωί και κοιτάζουν τον θάνατο. Έχει δώσει η πολιτική ηγεσία την ελπίδα και το παράδειγμα; Έχει δώσει τη δύναμη σε ψυχή και ύλη που είναι υποχρεωμένη να δώσει ή κρύβεται πίσω από εορτές, φωτογραφίες και λόγους εθνικούς; Έχει δώσει την αξιοκρατία; Έχει δώσει την λογική; Έχει δώσει τη ζωή; Έχει δώσει τη Νέα Ελλάδα; Τι έχει δώσει τελικά;
Οι ψυχές των αιώνιων ηρώων γνωρίζουν γιατί έφυγαν. Δεν θα ήταν εκεί αν ήταν δειλές. Θα περίμεναν το αεροπλάνο για το εξωτερικό, θα κρύβονταν, θα υπάκουαν στους εντολοδότες τους για τη συνειδητή εξουθένωση των λίγων ηρώων που αντιστέκονται για μία Νέα Ελλάδα. Ήταν εκεί μέχρι τη νίκη, μέχρι το θάνατο.
Τουλάχιστον οι υπεύθυνοι ας σεβαστούν το πένθος και το πόνο αυτών που σιωπούν, ας μείνουν κρυμμένοι κάτω από την προβιά τους, όπως η στρουθοκάμηλος όταν πιστεύει ότι δεν την βλέπει κανείς. Όταν πιστεύει ότι εκτελεί το καθήκον της. Όταν πιστεύει ότι σιγά μην γίνει Πόλεμος...
Οι σαμπάνιες δεν κερδίζουν κανέναν Πόλεμο. Μόνο οι ψυχές κερδίζουν...
http://thedayaftergr.blogspot.gr/
