Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της σημερινής ΑΥΓΗΣ δημοσιεύεται , ένας κατά την εφημερίδα «απολαυστικός διάλογος» με αφορμή μια «διάσημη πλέον ρήση» του Σταύρου Θεοδωράκη που «δεν έχουμε ένα πανεπιστήμιο για την ελιά». Αντί όμως ν΄ ασχοληθούν με το προγραμματισμένο πολιτικό σακίδιο οι Βασίλης Καρδάσης και Τάκης Παπαϊωάννου επιδίδονται σε εξυπνακισμούς , (δεν γνωρίζω πώς λέγεται το λογοτεχνικό είδος),γύρω από την ελιά.
Η αριστερή πνευματική κοινότητα με την υψηλή ονομαστική
υπεραξία μόνο έτσι μπορεί να δει την ελιά. Αδυνατεί να προτείνει κάτι για
τον αγρο-γαστρονομικό πολιτισμό της χώρας. Αδυνατούν να αντιληφθούν τι είναι η
ελιά για την Ελλάδα. Γι αυτό και προσβάλλουν, βλασφημούν. Η Ελλάδα, ένα αμπέλι,
μια ελιά, ένα καράβι έλεγε ο ΕΛΥΤΗΣ. Αναφερόταν στην ιστορία, την γεωγραφία,
στον πολιτισμό. Δυστυχώς ,ούτε από τους πανεπιστημιακούς υπάρχει σεβασμός στο
απλό κλαδί ελιάς που στεφάνωσε νικητές.
Επί πολλά χρόνια παρακολουθώ την Ιταλική
εφημερίδα REPUBBLICA. Σε αντίστοιχο πολιτιστικό ένθετο, κάθε Κυριακή
αφιερώνει δύο σελίδες τουλάχιστον στον υλικό- γαστρονομικό πολιτισμό. Έχει και
συνεργάτη τον CARLO PETRINI, πρόεδρο
του slowfood που έκανε
και δύο γαστρονομικά πανεπιστήμια. Πριν καιρό ξεκινούσε ένα κείμενό του με αυτό
που συνηθίζουμε να λέμε κι εμείς, το «δεν ξέρει που βρίσκεται». Που σημαίνει
ότι η άγνοια του τόπου δείχνει άνθρωπο που δεν πρέπει να του έχεις εμπιστοσύνη.
Δυστυχώς η ΑΥΓΗ είναι υπεράνω, πέραν τόπων. Και οι άνθρωποι του
πνεύματος έχουν ξεχωρίσει από το πνεύμα του τόπου τους.
ΠΟΛΙΤΗΣ, με παιδεία ευθύνης, είναι αυτός
που έχει ιστορική αίσθηση ταυτότητας, παραγωγική συνείδηση. Αυτά είναι
προϋποθέσεις αλλά έχουν και ως αποτέλεσμα να τροφοδοτούν τη
δημιουργικότητα της ανθρώπινης κοινότητας.
Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο 19-10-2014
