Αγιασμός! Είχα πραγματικά ξεχάσει τον Αγιασμό στο σχολείο. Την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς. Πέρασαν τα χρόνια είναι η αλήθεια. Σίγουρα διαφορετική η οπτική γωνία του μαθητή-παιδιού, του δασκάλου και αυτή του γονιού.
Τα παιδιά ξαναβλέπουν τους φίλους τους και ξανασμίγουν με τις παρέες τους. Οι δάσκαλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν το τέλος του καλοκαιριού. Οι γονείς αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους και καμαρώνουν τα θρεφτάρια τους. Για τα «πρωτάκια» αρχίζει η σχολική εμπειρία! Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά με αγάπη και μεράκι όλα θα πάνε καλά! Ένα καινούριο κεφάλαιο ανοίγει στη ζωή και όλοι πρέπει να καταλάβουμε πως αυτό είναι το σημαντικότερο για τα παιδιά μας. Παιδεία, γνώση, κοινωνικοποίηση!
Οι επιστήμες και οι τέχνες ανοίγουν την αγκαλιά τους, έτοιμες να υποδεχτούν τους μελλοντικούς επιστήμονες και τεχνίτες. Το αύριο, το μέλλον. Την αχτίδα φωτός και το παράθυρο αισιοδοξίας για την ύπαρξη, την επιβίωση και την αναγέννηση αυτού του τόπου. Μόνο τα παιδιά μας μπορούν να αλλάξουν την μοίρα αυτού του τόπου, αρκεί εμείς να μην υποθηκεύουμε τη ζωή τους. Να μην δημιουργούμε αναχώματα και να μην ορθώνουμε εμπόδια στη σκέψη και τις ιδέες τους. Συμπαραστάτες και σύμβουλοι στο έργο τους αλλά μέχρι εκεί. Αφού οι προηγούμενοι απέτυχαν κι εμείς δεν αποδεικνυόμαστε κατάλληλοι και απλά φερόμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, ας αφήσουμε τους …επόμενους να χαράξουν τη δική τους πορεία. Ελεύθεροι από δεσμά και προαπαιτούμενα.
Ελλείψεις στην αρχή όλο και θα υπάρχουν. Πότε, σαν χώρα, παρουσιαστήκαμε έτοιμοι στην έναρξη της σχολικής περιόδου. Πότε το κράτος μερίμνησε ώστε όλα να βρίσκονται στη θέση τους με το άνοιγμα της εξώπορτας του σχολείου; Με το πρώτο κουδούνι; Διδακτικό προσωπικό, βιβλία, κτήρια και αίθουσες πάντα κάπου υπάρχει πρόβλημα. Θέληση να υπάρχει, υπομονή και καλή διάθεση, από όλους, και τα «πάντα όλα» έχουν τη λύση τους.
Φτάνει να αναλογιστούμε ότι υπάρχουν παιδιά σε όλο τον κόσμο που δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα στη γνώση. Κάποια παιδιά, λόγω πολέμου, λόγω διωγμών, λόγω φτώχειας, ή δεν ξέρω τι άλλο, δεν θα κάτσουν σε θρανία. Δεν θα μάθουν γραφή και ανάγνωση, αριθμητική και ιστορία. Αυτό αν μπορούσαμε να εκτιμήσουμε και έπειτα να κάνουμε το επόμενο βήμα, θα ήμασταν πολύ ανώτεροι σε εσωτερικό επίπεδο. Από εκεί και πέρα όλοι θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και το 2014, ακόμα και στην Ελλάδα της «κρίσης» απαιτούμε τα αυτονόητα.
Είναι απαράδεκτο να θεωρείται πολυτέλεια και να απευθυνόμαστε ακόμα στον πολιτικάντη ή στον «γνωστό» για να βρεθεί θέση στον παιδικό σταθμό για το παιδί μας. Δεν το χωρά ανθρώπινος νους, παιδάκια που πληρούν τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια, να απορρίπτονται από παιδικούς σταθμούς λόγω περιορισμένων θέσεων ή περικοπών κονδυλίων. Ποιος έχει αναλάβει «Θεός στη θέση του Θεού» και κάνει διακρίσεις; Ποιος είναι αυτός που στερεί από ένα παιδί τη θέση του δίπλα στα άλλα παιδάκια και δημιουργεί ακόμα έναν πονοκέφαλο στους γονείς του;
Φτάνει όμως για σήμερα. Η μέρα απαιτεί αισιοδοξία, ελπίδα και ηρεμία. Η χρονιά ξεκινάει κι αν από την αρχή «στραβώσει» δύσκολα θα «βγει»! Καλή χρονιά σε όλους μας. Ας αναλάβει ο καθένας τον ρόλο που του αναλογεί, με ευθύνη και σεβασμό στον εαυτό του, στην κοινωνία μα κυρίως στα παιδιά!
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος /ysterografa.gr
