Την τελευταία του πνοή από καρδιακή προσβολή άφησε ο διάσημος Ιταλός ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Λούτσιο Ντάλα κατά τη διάρκεια περιοδείας του για σειρά συναυλιών στην Ελβετία.
Ο συνθέτης του Caruso, που ερμήνευσαν με τεράστια επιτυχία ο Λουτσιάνο Παβαρότι και μετέπειτα ο Αντρέα Μποτσέλι, θα συμπλήρωνε τα 69 του χρόνια την Κυριακή. Μόλις λίγες ημέρες πριν είχε ανέβει για τελευταία φορά στη σκηνή του φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο. Ο διεθνούς φήμης Ιταλός τραγουδοποιός γεννήθηκε στη Μπολόνια, στη βόρεια Ιταλία, στις 4 Μαρτίου του 1943.
Από μικρός, σύχναζε στην καθολική ενορία της συνοικίας του και ο γνωστός καλόγερος των Καπουτσίνων, πατέρας Πιο, τον συμβούλευσε «να σταματήσει να ασχολείται με τη μουσική, διότι, το πάθος αυτό θα μπορούσε να τον οδηγήσει στην κόλαση». Ο Λούτσιο, όμως, δεν συμμορφώθηκε και αποφάσισε, μάλιστα, να μάθει να παίζει κλαρινέτο και φυσαρμόνικα.
Η φωνή του αποκάλυψε αμέσως τζαζ αποχρώσεις και το πρώτο συγκρότημα, στο οποίο τραγούδησε, ονομαζόταν «Reno Jazz Gang».
Έγινε γνωστός το 1963, με τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ τραγουδιού Cantagiro, που άγγιξε ολόκληρη την Ιταλία και παραγωγό τον γνωστό τραγουδιστή Τζίνο Πάολι. Σύμφωνα με τους κριτικούς μουσικής, οι δυο πρώτοι δίσκοι του δεν σημείωσαν εμπορική επιτυχία.
Το 1966, η επιτυχία και η κατάκτηση του μεγάλου κοινού συνέπεσαν με τη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο και την εγκατάλειψη της μουσικής τζαζ. Την ίδια χρονιά, ο θυρωρός γνωστού ξενοδοχείου της Ρώμης, δεν τον άφησε να μπει στην αίθουσα όπου διεξαγόταν το «Φεστιβάλ των Τριαντάφυλλων», διότι θεώρησε ότι επρόκειτο για άστεγο, λόγω της «εναλλακτικής του εμφάνισης».
Κέρδισε, όμως, το βραβείο κριτικής με το τραγούδι «Il Cielo» (Ο Ουρανός). Ακολούθησαν, από το 1971 κι έπειτα, οι πρώτες μεγάλες του επιτυχίες του: «4 Μαρτίου 1943», «Πιάτσα Γκράντε», «Ιl Gigante e la bambina»(Ο Γίγαντας και το κοριτσάκι) και το «Itaca»(Ιθάκη).
Από το 1974 έως το 1977, συνεργάστηκε με τον ποιητή Ρομπέρτο Ροβέρσι, στο πλαίσιο της «κοινωνικά στρατευμένης μουσικής» και ανέπτυξε καλλιτεχνική δράση που, σύμφωνα με τους κριτικούς, θύμιζε εκείνη του ηθοποιού, συγγραφέα και σκηνοθέτη Ντάριο Φο, κατόχου Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Από το 1977, ο Ντάλλα άρχισε να γράφει και τους στίχους των τραγουδιών του. Συνεργάστηκε και πραγματοποίησε περιοδείες με τον τραγουδοποιό Φραντσέσκο Ντε Γκρεγκόρι και ηχογράφησε το θρυλικό «Καρούζο», το γνωστότερο, ίσως, τραγούδι του, με το οποίο πούλησε πάνω από οκτώ εκατομμύρια δίσκους.
Το 1989, ξεκίνησε νέα συνεργασία με τον Τζάννι Μοράντι και το τραγούδι του «Αττέντι αλ λούπο» (Προσοχή στον λύκο) σημειώνει νέο ρεκόρ πωλήσεων.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1999, με τον δίσκο «Ciao», «εξηγεί» το πόσο αμήχανα και δύσκολα ένοιωθε λόγω της συμμετοχής της Ιταλίας στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, στη Σερβία.
Ο Λούτσιο Ντάλλα συνέθεσε, επίσης, πολλές μουσικές για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και συμμετείχε στον σχεδιασμό επιτυχημένων εκπομπών. «Μιλώντας» στους αναγνώστες της εφημερίδας «Λα Ρεπούμπλικα» είχε ανακοινώσει ότι «ετοίμαζε ένα νέο καλλιτεχνικό σχέδιο, αφιερωμένο στον Μιχαήλ Άγγελο». Δεν πρόλαβε όμως, να το ολοκληρώσει.
Στο μήνυμά του, ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο τονίζει ότι «ήταν ένας τραγουδοποιός με καινοτόμο και δυνατή φωνή. Συνέβαλλε στην προαγωγή και την διάδοση του ιταλικού τραγουδιού σε όλο τον κόσμο, ένας καλλιτέχνης που αγαπήθηκε από τους Ιταλούς κάθε γενιάς».
Η τραγουδίστρια Ορνέλλα Βανόνι, μέσω Twitter, γράφει «είναι μια είδηση που την χτυπά σαν κεραυνός, ένα κενό τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να το πιστέψει, αφού η καρδιά αρνιέται να υποφέρει για κάτι το αδιανόητο».
«Θα ήθελα η είδηση του θανάτου του Ντάλλα να είναι ψέμα» προσθέτει, στον κοινωνικό ιστό Twitter, πάντα, η ποπ σταρ Λάουρα Παουζίνι.
«Ήταν ένας αντικομφορμιστής ποιητής που κατέφερε να μιλήσει στους πάντες, ένας θαρραλέος άνδρας, σε κάθε μάχη του, ένας καλλιτέχνης που δόθηκε απλόχερα στο κοινό του, και σε εκείνο της τηλεόρασης» δήλωσε η πρόεδρος της ιταλικής τηλεόρασης, Rai, Λορέντσα Λέϊ.
«Γνωριζόμασταν από το 1963, είμαι και εγώ από την Μπολόνια. Είμαι συντετριμμένος, δεν ξέρω τι να πω. Θα μου λείψει ο μεγάλος φίλος και μοναδικός καλλιτέχνης. Είναι πραγματική μαχαιριά στην καρδιά», δήλωσε στην RAI, εμφανώς συγκινημένος, ο τραγουδιστής Τζάννι Μοράντι.
Ο Αντριάνο Τσελεντάνο γράφει: «Λούτσιο, από σήμερα ο κόσμος θα είναι πιο σκοτεινός. Πιστεύω ότι ποιητές σαν και εσένα δεν θα έπρεπε να πεθαίνουν ποτέ. Ο ανθρώπινος αποχωρισμός από μεγάλους άνδρες και καλλιτέχνες όπως ήσουν εσύ, μας βρίσκει πάντα απροετοίμαστους»
Kαι η ομάδα ποδοσφαίρου της Μπολόνια, τέλος, (ιδιαίτερη πατρίδα του Ιταλού τραγουδιστή) λέει «ένα αντίο γεμάτο συγκίνηση σε ένα μεγάλο φίλαθλο και φίλο, έναν βέρο πολίτη της Μπολόνια, έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της Ιταλίας».
newsit.gr
