Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όπως όλοι έχουμε καταλάβει, η «εταιρία» υπό την επωνυμία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είδε από την αρχή την προσφυγική κρίση ως… μπίζνα και ευκαιρία!
Έχοντας μάλιστα ως δεδομένο το «ιδεολογικό» υπόβαθρο των ανοιχτών συνόρων και του μπάτε σκύλοι αλέστε, τα πράγματα διευκολύνθηκαν.
Από εκεί και πέρα, δεν χρειαζόταν να κάνουν και πολλά πράγματα: Άφησαν (και συνεχίζουν να αφήνουν) το πρόβλημα να διογκώνεται και μετά έρχονται με μεγάλη καθυστέρηση να το παρουσιάσουν ως έκτακτη και υπερεπείγουσα κατάσταση.
Στο μεταξύ, ψήφισαν και την εκπρόθεσμη τροπολογία του υπουργείου Άμυνας, με γενικό αριθμό 244 και ειδικό αριθμό 48, που κατατέθηκε το απόγευμα της 19ης Φεβρουαρίου 2016 και προέβλεπε ότι το υπουργείο Άμυνας «δύναται κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης να προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες ή να συνάπτει με τρίτους συμβάσεις εκτέλεσης έργων, παροχής υπηρεσιών, προμήθειας αγαθών ή μισθώσεων σχετικά με την ίδρυση, κατασκευή και συντήρηση των Κέντρων Πρώτης Υποδοχής (ΚΕ.Π.Υ), Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης (Κ.Υ.Τ.) και των Ανοικτών Δομών Προσωρινής Υποδοχής και Φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών και τη λειτουργία των Κέντρων και των Δομών αυτών, αποκλειστικά σε ό,τι αφορά στη μεταφορά, διαμονή, σίτιση και υγειονομική περίθαλψη των προσφύγων και μεταναστών. Η διαδικασία σύναψης συμβάσεων του προηγουμένου εδαφίου δύναται, για λόγους κατεπείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, λαμβανομένων υπόψη και λόγων εθνικής ασφαλείας ή δημόσιας τάξης, οι οποίοι ειδικώς αιτιολογούνται, να διενεργείται κατόπιν διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης της εθνικής νομοθεσίας, με την επιφύλαξη εφαρμογής της νομοθεσίας της ΕΕ για τις δημόσιες συμβάσεις. Οι δαπάνες για τις δράσεις που αναλαμβάνονται στο πλαίσιο της παραγράφου 1 θα καλύπτονται από πιστώσεις είτε του τακτικού προϋπολογισμού, είτε του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων καθ’ υπέρβαση των εγγεγραμμένων πιστώσεων του ΥΠ.ΕΘ.Α».
Αυτή η τροπολογία ενσωματώθηκε στον νόμο 4368/16 υπό τον γενικό τίτλο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις» - το νόμο που περιέλαβε τα ράκη του «Παράλληλου Προγράμματος» ως Άρθρο 96 και υπό τον τίτλο «Συνδρομή του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης και σύσταση συντονιστικού οργάνου».
Με όπλο αυτήν την διάταξη (που καταργήθηκε αργότερα με το νόμο περί δημοσίων συμβάσεων) προχώρησαν σε σειρά απευθείας αναθέσεων για τη σίτιση των προσφύγων και μεταναστών και για την αγορά και μεταφορά κοντέινερς και άλλων ειδών.
Η υπόθεση των Σερρών, που καταγγέλθηκε από βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και η παραίτηση, στις 13 Σεπτεμβρίου, του Γενικού Γραμματέα Πρώτης Υποδοχής Οδυσσέα Βουδούρη (με την καταγγελία ότι το μέσο κόστος ενός πρόσφυγα στη Νορβηγία ανά έτος είναι 12.000 ευρώ και στην Ελλάδα 15.000) είναι γνωστές.
Παρ’ όλα αυτά ο θόρυβος που προκλήθηκε υπήρξε ελάχιστος – σχεδόν… ημερήσιος!
Τώρα, ήλθε η υπόθεση (μετά την αφόρητη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Λέσβο) της ναύλωσης του πλοίου.
Ο αρμόδιος υπουργός είπε ότι μπορούσε να κάνει χρήση της γνωστής διάταξης περί κατεπείγοντος και δυνατότητας απευθείας ανάθεσης, αλλά δεν το έπραξε και έκανε έναν διαγωνισμό (που πήγε άπατος).
Ήταν ένας διαγωνισμός 5,5 ωρών! (Επειδή στο μεταξύ είχε ψηφιστεί ο νόμος περί δημοσίων συμβάσεων, κατ’ επιταγήν της τρόικας, βεβαίως).
Γιατί; Μα επειδή επρόκειτο για κατεπείγουσα (δηλαδή ξαφνική και απρόβλεπτη) κατάσταση.
Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Η κατάσταση στα νησιά ήταν προβλέψιμη από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το περιεχόμενο της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, τον περασμένο Μάρτιο.
Της συμφωνίας για την οποία ο κ. Τσίπρας όπου βρεθεί και όπου σταθεί λέει ότι… λειτουργεί (ενώ είναι γνωστό ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν στείλει το προσωπικό για το οποίο έχουν δεσμευτεί).
Αλλά αν ο κ. Τσίπρας δεν βλέπει πρόβλημα σ’ αυτό και τους λέει πως όλα πάνε καλά, τότε αυτοί γιατί να στριμωχτούν;
Ήταν, λοιπόν, βέβαιο και απόλυτα προβλέψιμο ότι θα φτάναμε σε ακραίες καταστάσεις, τόσο λόγω του γεγονότος ότι η βαλκανική οδός έχει κλείσει, όσο και επειδή η συμφωνία προβλέπει εγκλωβισμό των μεταναστών στα νησιά έως ότου περάσουν από τη διαδικασία του ασύλου (η οποία προχωρά με ρυθμούς χελώνας λόγω του φόρτου εργασίας στο λιγοστό προσωπικό).
Δηλαδή, μετά το κλείσιμο των συνόρων και τον εγκλωβισμό συνεπεία της συμφωνίας, μπορεί οι ροές να μειώθηκαν, πλην όμως όλοι συγκεντρώνονται στα νησιά.
Και αυτό ήταν απολύτως προβλέψιμο.
Τώρα, μας λένε (πάλι) πως όλα έγιναν ξαφνικά!
Μα ακόμη και αν δεν κατάλαβαν τι συμφωνία δέχθηκαν και για ποια συμφωνία πανηγύρισαν, το πρόβλημα στα νησιά δεν προκλήθηκε ξαφνικά.
Στις 18 Μαρτίου 2016, ο συνολικός αριθμός προσφύγων και μεταναστών στη χώρα ήταν 46.207 και στα νησιά του Αιγαίου βρίσκονταν 7.271 άτομα.
Στις 20 Μαρτίου, πρώτη ημέρα εφαρμογής της Συμφωνίας, ο συνολικός αριθμός ήταν 48.141 άτομα.
Άρα, γνώριζαν από τότε πού πάμε.
Ήδη από τις 21 Μαρτίου, επομένη της περίφημης συμφωνίας, είχε σπάσει το φράγμα των 50.000 μεταναστών στη χώρα, με τον αριθμό τους να φθάνει στους 50.411.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς (που έχουν γίνει με κάποιο τρόπο τον οποίο μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, αλλά ας τον δεχθούμε) η χωρητικότητα των νησιών είναι τα 7.450 άτομα.
Στις 4 Απριλίου στα νησιά βρίσκονταν ακόμη 6.232 άτομα, αλλά στις 6 Απριλίου είχαν φθάσει τα 6.384.
Στις 13 Μαΐου έχουμε ήδη 8.615 εγκλωβισμένους στα νησιά.
Μετά οι αριθμοί πέφτουν και στις 3 Αυγούστου οι εγκλωβισμένοι στα νησιά ήσαν 7.397 άτομα.
Αλλά την επομένη, 4 Αυγούστου οι εγκλωβισμένοι στα νησιά έφθασαν τους 7.458. Δηλαδή, ήδη από τότε οι κυβερνώντες (λέμε τώρα) γνώριζαν πως το φράγμα των 7.450 είχε πλέον ξεπεραστεί. Πολύ περισσότερο που ήδη από τον Ιούλιο ο αριθμός αυξομειωνόταν, πολλές μέρες ξεπερνώντας τα 8.000 άτομα.
Γνώριζαν επίσης (ή τουλάχιστον όφειλαν να γνωρίζουν) πως με ροές της τάξης των 100 κατά μέσο όρο ατόμων την ημέρα, πολύ σύντομα η κατάσταση στα νησιά θα γινόταν ασφυκτική.
Το γνώριζαν από τότε!
Στις 10 Αυγούστου ξεπεράστηκε το φράγμα των 10.000 ατόμων στα νησιά (10.042).
Ούτε τότε κατάλαβαν τίποτε;
Μετά, φθάσαμε στις 22 Αυγούστου με τον συνολικό αριθμό προσφύγων και μεταναστών στη χώρα στους 58.453 και 11. 343, πολύ πάνω από την χωρητικότητα των 7.450 ατόμων.
Άρα, γνώριζαν έκτοτε! Επί μήνες ο αριθμός των εγκλωβισμένων στα νησιά αυξανόταν αργά, πλην όμως σταθερά. Και επί μήνες ο αριθμός τους παρέμενε πολύ μεγαλύτερος της χωρητικότητας.
Μάλιστα, στις 30 Αυγούστου, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ανακοίνωσε ότι από τις 15 Ιουλίου (ημέρα της απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία) ως τις 28 Αυγούστου, είχαν φθάσει 3.601 άτομα. Εκείνη την ημέρα, στα νησιά είχαμε 12.120 εγκλωβισμένους και στο σύνολο της επικράτειας 59.160 άτομα.
Στις 19 Σεπτεμβρίου, σε επίπεδο επικράτειας είχε ξεπεραστεί και το φράγμα των 60.000 ατόμων (60.352) και στα νησιά ο αριθμός είχε φθάσει τα 13.536 άτομα.
Λογικό, αν έβλεπε κανείς την αυξητική πορεία των τελευταίων μηνών και ημερών.
(Όταν λέμε «κανείς» προφανώς δεν εννοούμε κάποιον από την κυβέρνηση, αλλά από όλους τους υπολοίπους που γνωρίζουν από πρόσθεση!)
Αποτέλεσμα: Ξέσπασαν οι ταραχές και η κυβέρνηση δια του κ. Δρίτσα «είδαν» το «ξαφνικό» και «υπερεπείγον» - που «δικαιολογούσε» τη ναύλωση πλοίου με όλα τα παρατράγουδα!
Στις 21 Σεπτεμβρίου, προχθές δηλαδή, είχαμε 60.539 στην επικράτεια και 13.701 στα νησιά.
Προφανώς, όλα έγιναν τόσο ξαφνικά, που η κυβέρνηση έπρεπε να πάει στη βιαστική λύση ενός… μη διαγωνισμού!
elzoni.gr
