της Βικτωρίας Πολύζου, συμβoύλου ψυχικής υγείας,
Κάθε μέρα, χρόνια τώρα ζούμε ένα μεγάλο ψέμα και παρόλο που είναι κραυγαλέο τελικά το πιστεύουμε. Αγόμαστε και συμπεριφερόμαστε από αυτό και ας θέλουμε να δούμε την αλήθεια. Το κακό είναι ότι την παθαίνουμε το καταλαβαίνουμε αλλά κάποιο άλλο ψέμα αντικαθιστά το προηγούμενο και πάλι την ξαναπατάμε. Τι άραγε φταίει; Εμείς που δεν βλέπουμε την αλήθεια ή ο ψεύτης που ξέρει να την κρύβει και να κάνει έτσι την δουλειά του;
Είμαστε πολύ επιρρεπείς στο ψέμα, ιδιαίτερα αν είναι ωραίο και μας βολεύει και η αλήθεια είναι πικρή και πολλές φορές ασύλληπτη. Γιατί άραγε;
Ο Γκαίμπελς είχε πει ότι όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό. Το μεγάλο ψέμα, πρώτη φορά επινοήθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ στην αυτοβιογραφία με τίτλο « ο Αγώνας μου» το 1925, έγινε γνωστό από τον Ιωσήφ Γκέμπελς, υπουργό προπαγάνδας του Γ? Ράιχ. Η ιδέα ήταν απλή: Πες μια"μπαρούφα Η Ψέμα" όσο μεγαλύτερη/o τόσο καλύτερα όσο πιο συχνά και ο περισσότερος κόσμος θα την αποδεχθεί σαν αλήθεια. ......................
