Άμεση
αντίδραση από τη στρατιωτική ηγεσία με τη σύγκληση σήμερα του Ανώτατου
Στρατιωτικού Συμβουλίου υπό την ηγεσία του Στρατηγού Μανωλά Χρίστου,
σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, για την εξέταση θεμάτων μεταξύ άλλων
προφανώς και της διαμορφωθείσης κατάστασης αναταραχής στο προσωπικό του
Στρατού από τις απανωτές επίσημες και ανεπίσημες δηλώσεις για το τι
"μέλλει γενέσθαι" με τα οικονομικά θέματα του ένστολου προσωπικού του
Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Στρατός καλύπτει σε μία κοινωνία, σε ένα Κράτος το αίσθημα της ασφάλειάς του και ποτέ δεν πρέπει αυτό να θεωρείται εξασφαλισμένο, ιδιαίτερα στη χώρα μας. Οι ιδιάζουσες συνθήκες στελέχωσης, εκπαίδευσης, διαβίωσης και κυρίως επιχειρησιακών αναγκών του δεν μοιάζουν με τα άλλα επαγγέλματα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι ακρίτες της χώρας σε Θράκη, Νησιά, Μακεδονία και Ήπειρο γνωρίζουν καλά ποιοί είναι αυτοί που τη δύσκολη ώρα φυλάττουν Θερμοπύλες. Φυσικά για το κράτος των Αθηνών, τη μισή Ελλάδα, ο εχθρός ανέκαθεν ήταν και είναι μία ασαφής έννοια.
Η επίδραση των δηλώσεων αναρμόδιων προσώπων, μη εξουσιοδοτημένων φορέων και παντός ειδικού δεν μπορούν να υποκαταστήσουν αυθαίρετα τη φυσική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Αμύνας. Ο κ.Αβραμόπουλος, αν και αποχωρών, έσπευσε ορθώς να δηλώσει την κατανόηση της Πολιτείας στους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Αρχηγός Στρατού γνωρίζει όμως ως στρατιωτικός ότι άσχετα από οποιαδήποτε μέτρα η σύγχυση και η παραπληροφόρηση μπορούν να έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα σε έναν στρατό και τους ηγήτορές του. Ακόμα χειρότερα ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να καθοδηγεί το Στρατό οποιασδήποτε χώρας. Η αποστολή στο πεδίο της μάχης για τον απεγκλωβισμό αμάχων ή ακόμα χειρότερα η ετοιμότητα για την ύψιστη θυσία καθημερινά δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε συνδικαλιστικά αιτήματα. Πολύ περισσότερο σε νούμερα μίας οικονομικής πολιτικής του Μνημονίου.
Το πολυνομοσχέδιο προς ψήφιση οφείλει να εναρμονίσει τις επιταγές των δανειστών μας σε οικονομικά αποτελέσματα. Η ελληνική Βουλή όμως ομοίως οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη ότι ένας Στρατός χωρίς χρήματα για εξοπλισμούς δεν μπορεί να είναι ισχυρός. Ακόμα περισσότερο ένας εξοπλισμένος στρατός ουδέποτε στην ιστορία μπορεί να είναι ισχυρός με εξαθλιωμένους ηγήτορες και οπλίτες, αποκομμένους από την κοινωνία.
Λαμβάνοντας υπόψη τις γεωστρατηγικές ισορροπίες που διαμορφώνονται στον 21ο αιώνα στη γειτονιά μας, τις αντιθέσεις γειτόνων λαών από το ευρωπαϊκό και δυτικό κεκτημένο και την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων της κοινωνίας που σίγουρα κάποιοι νέοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί θα κληθούν να υπηρετήσουν τα επόμενα χρόνια η εθνική άμυνα πρέπει να τύχει μεγαλύτερης προσοχής και μέριμνας από την κοινωνία την οποία υπηρετεί και φυσικά το Υπουργείο Οικονομικών που συλλέγει και κατανέμει τους φόρους μας. Για να μην κλαίμε και πάλι χαμένες πατρίδες και αναζητούμε ενόχους. Άλλο ο εξορθολογισμός και άλλο ο εξανδραποδισμός...
