Ισχυρίζονται ψευδώς και αυθαδώς ότι η κρίση χρέους της Ελλάδος είναι ταυτόσημη με την κρίση χρέους άλλων χωρών της Ευρώπης και κυρίως του Νότου της ευρωπαϊκής ηπείρου. Με το διάτρητο αυτό άλλοθι παραπλανούν και αποπροσανατολίζουν τους Έλληνες οι οποίοι παράλληλα με τα εξοντωτικά μέτρα που υφίστανται καθημερινώς γίνονται ταυτόχρονα και θύματα του πολιτικού εκφυλισμού, ενός τεράστιου ψεύδους και μίας ανεπανάληπτης παράνοιας και πλύσης εγκεφάλου.
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση χρέους μερικών χωρών της Ευρωζώνης αντικατοπτρίζει την υπερβολική χρήση κεφαλαίων από τις Κυβερνήσεις των σε θέματα αναπτυξιακής, κοινωνικής και στεγαστικής πολιτικής, δηλαδή για την διεύρυνση ενός ήδη υφιστάμενου δίκαιου και κοινωνικού κράτους. Εις το τέλος, η συνεχής αυτή τεράστια άντληση κεφαλαίων από τις διεθνείς χρηματαγορές, η οποία όμως δυστυχώς μακροπρόθεσμα δεν μπορούσε να αντισταθμισθεί από την εγχώρια ανάπτυξη και παραγωγή, είχε ως αποτέλεσμα την υπερχρέωση αυτών των χωρών. Ενώ η κρίση χρέους στην Πατρίδα μας είναι κρίση διαφθοράς, και μοναδική εις τα παγκόσμια χρονικά.
Για την εμπέδωση μίας αδηφάγου κομματικής νομενκλατούρας, το διεφθαρμένο από την σήψη πολιτικό σύστημα εδώ και δεκαετίες σπαταλούσε αφειδώς τους εθνικούς πόρους, τα δάνεια από διεθνείς τράπεζες και τα τεράστια πακέτα στήριξης, κονδύλια και επιδοτήσεις των Βρυξελλών. Όχι όμως ως όφειλε για την ανάπτυξη μίας πραγματικής οικονομίας και των κανόνων της, δηλαδή για μία ισορροπία μεταξύ αγοράς εργασίας και παραγωγικότητας. Μοναδικό μέλημα του ήταν η αφειδώς διασπάθιση των τεράστιων αυτών πόρων σε ρουσφέτια και μέσω αυτών η δημιουργία «κεκτημένων» δεκάδων προνομίων, επαγγελματικών και προνοιακών επιδομάτων, εφάπαξ και πολλών άλλων «εφευρέσεων», που ουδεμία όμως σχέση έχουν με την παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, τους βασικούς δηλαδή κανόνες της αγοράς εργασίας και πραγματικής οικονομίας. Δεν ενδιαφέρθηκε ουδόλως για μία υγιή οικονομική και κοινωνική πολιτική και την ταυτόχρονη εμπέδωση ενός σύγχρονου Κράτους Δικαίου, με μία Δημόσια Διοίκηση που να λειτουργεί ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη από τα κόμματα, προς όφελος μίας υγιούς ανάπτυξης και ευημερίας ολόκληρου του Ελληνικού Λαού.
Ο πολιτικός αυτός εκφυλισμός, καλυπτόμενος από τον μανδύα της ασυλίας, της ατιμωρησίας και των αδίστακτων συντεχνιών, δημιούργησε μια διογκούμενη, διεφθαρμένη, σπάταλη Δημόσια Διοίκηση. Αυτή η συνεχής έξαρση της διαφθοράς και της από καιρού διαφαινόμενης δημοσιονομικής εκτροπής ήταν προκλητική εις την συνείδηση εκατομμυρίων Ελλήνων, αλλά και επικίνδυνη για το μέλλον του Έθνους. Εις το τέλος φόρτωσε συνειδητά και τις Ελληνικές Τράπεζες, οι οποίες προ ολίγου ήσαν υγιείς σε σύγκριση με πολλές ευρωπαϊκές, αλλά και τα Ασφαλιστικά Ταμεία των Εργαζομένων, τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και άλλους Οργανισμούς με ομόλογα δεκάδων δισεκατομμυρίων Ευρώ αυτού του διεφθαρμένου και χρεοκοπημένου ήδη Ελληνικού Δημοσίου, με αποτέλεσμα να υποστούν με το επιβληθέν κούρεμα (PSI) ένα ισχυρότατο πλήγμα. Βαρύ τίμημα , που πλήρωσε και πληρώνει όμως μόνο ο χειμαζόμενος τώρα Ελληνικός Λαός.
Ανεπαρκές και ανάξιο ως είναι το πολιτικό σύστημα σε θέματα εθνικής, κοινωνικής και πολιτικής, και ως εκ τούτου υπόλογο για πολλές εγκληματικές αποτυχίες και εθνικές συμφορές, χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες την καραμέλα της συνομωσιολογίας, ότι δήθεν για όλα τα δεινά της χώρας υπεύθυνοι είναι πάντα οι άλλοι, τώρα και αυτά τα Μνημόνια. Εξ αιτίας της ανικανότητας, ανεπάρκειας και ολιγωρίας του να αντιμετωπίσει άμεσα και αποτελεσματικά την κρίση που ξέσπασε το 2008/2009 με τολμηρά μεταρρυθμιστικά μέτρα, πληρώνει τώρα βαρύτατο τίμημα ο ελληνικός λαός και η πατρίδα μας. Με ευθύνη του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και του στενού συνεργάτη του Γκίκα Χαρδούβαλη οδήγησε την παντελώς ανίσχυρη χώρα μας, από οικονομικής και κοινωνικής πλευράς, εις την Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) των Ισχυρών Οικονομιών της Ευρωζώνης με ένα ισχυρότατο Νόμισμα το ΕΥΡΩ. Όχι όμως από πραγματικό ενδιαφέρον για την Πατρίδα μας και το λαό της, αλλά για να ιδιοποιηθεί προς όφελός του εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ως αποδεικνύει τώρα η οδυνηρή κατάσταση της χώρας. Έβαλε την χώρα μας σε μεγάλη περιπέτεια, η οποία πριν από την ένταξη εις την ΟΝΕ, λόγω της ισχνής οικονομικής ανάπτυξης, αντιστάθμιζε κάθε τόσο τις οικονομικές δυσχέρειες με την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, δηλαδή της δραχμής.
Όμως το διεφθαρμένο, εκφυλισμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα δεν φρόντισε να ενημερώσει εγκαίρως τους Έλληνες για την πραγματική αξία και δυναμική του ισχυρότατου Ευρώ και τους κινδύνους που ενέχει για την Εθνική Οικονομία αυτό νόμισμα, ώστε να αποτραπεί έγκαιρα η δημοσιονομική εκτροπή. Αδιαφόρησε παντελώς για την χάραξη και θέσπιση τιμών των προϊόντων σε σχέση με το νέο νόμισμα, με το ολέθριο αποτέλεσμα εντός μίας νύχτας να οδηγήσει εκατοντάδες προϊόντα σε αυξήσεις πλέον των 350% δυσανάλογες με την πραγματική οικονομία και το βιοτικό επιπέδο κάθε Έλληνα. Όπως π.χ. η τιμή του μαϊντανού των 50 δραχμών, δηλαδή πραγματική αξία μόλις 0.13 Ευρώ, αυξήθηκε αμέσως σε 0.50 Ευρώ, δηλαδή 170 δραχμές! Παράλληλα, λόγω εμφανούς υστεροβουλίας παρότρυνε τους Έλληνες σε αδικαιολόγητες και υπέρογκες μισθολογικές αυξήσεις και διεκδικήσεις δεκάδων παράλογων παροχών, επιδομάτων και προνομίων, σε πολλές περιπτώσεις υψηλότερες από μερικές ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης, εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις πάσης μορφής. Αυτό είχε ως συνέπεια την έξαρση μίας τεράστιας καταναλωτικής συμπεριφοράς των Ελλήνων και του LIFESTYLE,, αυτού του μοχθηρού και κατάπτυστου για τις ελληνικές παραδόσεις νέου μοντέλου νεοπλουτισμού που είχε αναπόφευκτα ως αποτέλεσμα να μειωθεί επικίνδυνα η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα , να υποχωρήσουν σημαντικά οι εξαγωγές και να αυξηθούν επικίνδυνα οι εισαγωγές που είχαν ως επιπρόσθετη συνέπεια τον υπέρογκο δανεισμό της χώρας μας.
Η κατευθυνόμενη αυτή υπέρμετρη καταναλωτική συμπεριφορά των Ελλήνων και υπερχρέωση αυτών είχε παράλληλα και ένα άλλο ολέθριο αποτέλεσμα: τη έξαρση και γιγάντωση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής για την αντιμετώπιση της αδικαιολόγητης καταναλωτικής ορέξεως, και τούτο πάντα με την ανοχή του πολιτικού συστήματος. Επικράτησε η ολέθρια «φιλοσοφία» του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, ότι : η μη είσπραξη των φόρων ενισχύει την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και εξασφαλίζει τις θέσεις εργασίας! Ήταν όμως μοιραία και επικίνδυνη για τη έξαρση της δημοσιονομικής εκτροπής της χώρας μας. Αυτή η ευρεία μετάδοση του ιού της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής εν όψει της βαθύτατης κρίσης και ύφεσης που διέρχεται η χώρα μας, είναι δυστυχώς τώρα μη αντιμετωπίσιμη, όσα δρακόντεια μέτρα και αν ληφθούν, όσες απειλές και αν εκτοξευθούν!
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και της ασέβειας απέναντι του λαού είναι η μη δημοσίευση του προϋπολογισμού του τεράστιου κόστους της κατασκευής των ολυμπιακών έργων και διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων, καίτοι έχουν παρέλθει από τότε 10 ολόκληρα χρόνια. Αποτελεί ένα επτασφράγιστο μυστικό για τους αδίστακτους καταχραστές του ιδρώτα και του μόχθου των Ελλήνων. Ενώ η Μεγάλη Βρετανία μόλις μία ημέρα μετά την λήξη της Ολυμπιάδος του Λονδίνου δημοσίευσε μία λεπτομερή έκθεση του κόστους κατασκευής των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και ότι οι αγώνες απέφεραν εις την χώρα τους έσοδα ύψους 13 δισεκατομμυρίων αγγλικών λιρών!
Η ολιγωρία, και αναποφασιστικότητα του πολιτικού συστήματος, όπως από το 2008/2009 αντιμετωπίσει αμέσως με τολμηρά και ριζικά μεταρρυθμιστικά μέτρα την μεγάλη κρίση ώστε να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας, η εξαθλίωση εκατομμυρίων Ελλήνων αλλά και ο διεθνής διασυρμός της πατρίδος, της αξιοπρέπειας και εθνικής υπερηφάνειας των Ελλήνων, είχε ως ολέθριο αποτέλεσμα την επέμβαση των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και την επιβολή του αυστηρότατου 1ου Μνημονίου.
Δυστυχώς και πάλιν η διετής αδράνεια των ιθυνόντων της χώρας μας ανάγκασαν τις Βρυξέλλες εις την εγκατάσταση μίας κυβέρνησης με Πρωθυπουργό τον τεχνοκράτη Λουκά Παπαδήμο και την επιβολή του επαχθούς για την πατρίδα μας 2ου Μνημονίου, το δε πολιτικό σύστημα αντέδρασε εις τις σωτήριες για το Έθνος μεταρρυθμίσεις επιβάλλοντας εις τον νέο Κυβερνήτη 49 κομματικώς εξαρτώμενους υπουργούς οι οποίοι παρακώλυαν το έργο του. Διότι μια ενδεχόμενη επιτυχία της μεταβατικής κυβέρνησης θα είχε προφανώς ως συνέπεια την ανάδειξη νέων υγειών και σύγχρονων πολιτικών δυνάμεων εις την πολιτική σκηνή της χώρας μας, μια εξέλιξη άκρως επικίνδυνη για την ύπαρξη του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος. Αυτό έπρεπε πάση θυσία να αποτραπεί με την επίσπευση και προκήρυξη νέων εκλογών μάλιστα εν μέσω κρίσης και ύφεσης, με τα γνωστά ήδη αποκαρδιωτικά αποτελέσματα, αλλά και την επιβολή από τους Ευρωπαίους Εταίρους 2012 του 3ου Μνημονίου, λόγω της αναξιοπιστίας και ολιγωρίας των ιθυνόντων της χώρας μας.
Η κατάσταση όμως εις την χώρα μας έφθασε σε οριακό και επικίνδυνο σημείο. Λόγω της σκόπιμης ολιγωρίας, αναποφασιστικότητας, αλλά και της αναξιοπιστίας των ιθυνόντων εις την Αθήνα, οι Ευρωπαίοι Εταίροι και λόγω εξαντλήσεως της υπομονής των, θεωρούν πλέον ως δεδομένο, ότι μία έξοδος της χώρας μας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αντιμετωπίσιμη, και ως εκ τούτου δεν μπλοφάρουν. Η σημερινή Κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τώρα αμέσως τις εθνικές ευθύνες της και να συγκρουσθεί αποφασιστικά με τα διάφορα συμφέροντα και τις συντεχνίες, με όλα αυτά τα ελεεινά συντρίμμια και απομεινάρια ενός οικτρού παρελθόντος, δηλαδή με αυτό το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτε εις την Πατρίδα μας. Εάν όμως αποτύχει εις το έργο της, τότε η άμεση αποκαθήλωση του πολιτικού συστήματος από τον ίδιο τον Ελληνικό Λαό θα είναι σωτήρια για το Έθνος.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας
