Γέροντα βοήθα, χανόμαστε!

γραφει ο αρισταρχος

Κάθε λαός δημιουργεί τους ήρωές του και τους αγίους του. Μια ανάγκη για ύπαρξη προτύπων  και Εθνικής ανάτασης. Δυστυχώς, αυτή η όμορφη λεξούλα “εθνική” την χρησιμοποιούμε με φειδώ και προσοχή μη και χαρακτηριστούμε με ότι του κατέβει του κάθε κουλτουριάρη.

Μ’ αυτές τις λέξεις όμως πορεύτηκε αυτό το ταλαίπωρο έθνος των Ελλήνων και επέζησε μέσα από τους δαιδάλους της ιστορίας. Με εθνικά πρότυπα και θρησκευτικές εξάρσεις. Με την περιφρούρηση αυτής της μοναδικής μουσικο/μαθηματικής γλώσσας και την διεκδίκηση της πολύμορφης ιστορίας μας. Τα σύνορα, φευ(!), μικρά για να χωρέσουν τέτοια πολιτισμική παράδοση. Δι ό και η παν-γαία ολυμπιακή φλόγα φωτίζει όχι μόνο στάδια αλλά και πανανθρώπινες αξίες και κατακτήσεις.

Σοβαρός και με αυτές τις σκέψεις στέκομαι μπροστά στον απέριττο τάφο του γέροντα της ορθοδοξίας Παϊσιου. Αναπαυμένος κάτω από ένα ξύλινο σταυρό και μια πλάκα, ικεσία, γραμμένη από τον ίδιο “Εδώ τελείωσε η ζωή εδώ και η πνοή μου…”

“Μοναχός Παίσιος Αγιορείτης εκοιμήθη εν κυρίω 1994”

Ένα μαξιλαράκι για την γονυκλισία και ένα καντηλάκι. Όλα κάτω από το επιβλητικό ξύλινο κιόσκι/κωδωνοστάσιο του Αγίου Αρσενίου Αγιορείτικης τεχνοτροπίας.

Ουρά οι προσκυνητές, ο καθένας με το πρόβλημά του για βουβή εξομολόγηση στον γέροντα που πάντα  άκουγε τους πάντες. Και πάντα έβαζε την ζωή του πίσω από των άλλων τις ζωές. Χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο με άνδρα που του εκμυστηρεύεται τον πόνο για την γυναίκα του που πάσχει από καρκίνο. “Έ τότε να τον μοιραστούμε μισό μισό”  είπε ο γέροντας. Και ως είδε τον άντρα απρόθυμο χαμογέλασε καλόκαρδα “Καλά άσε, θα τον πάρω όλον εγώ”. Και τον πήρε!

Ότι κι αν είχα στο μυαλό μου πέταξαν σαν πουλιά και το μόνο που βγήκε στα χείλη μου ψιθυριστά ήταν  μόνο τρεις λέξεις. “Γέροντα βοήθα, χανόμαστε ”.

 Ξέρω, εκεί στις αιώνιες μονές η ψυχούλα του αγαπημένου ιερομόναχου παρακαλάει για λίγη χάρη για λίγο έλαιος. Ξέρω, έχει μέσα του μόνο Ελλάδα. Ξέρω αγωνίζεται μόνο για τους ανθρώπους.

Φίλε, αν βρεθείς στην Θεσσαλονίκη μη διστάσεις. Το Ιερόν Ησυχαστήριον του Ευαγγ. Ιωάννη ο Θεολόγος που αναπαύεται ο γέροντας απέχει μόνο 24 χιλιόμετρα.

Είμαι σίγουρος πως θα νιώσεις εκείνη την ζεστή ηρεμία που έστελνε όσο ζούσε. Θα σ’ ακούσει, θα βοηθήσει και που ξέρεις… αν το πιστέψεις δυνατά ίσως και να βρεις τη λύση στο πρόβλημά σου .

 atypos.com