Twitter @EmOikonomidis
Τον Ιανουάριο του 2004, το (συστημικό) ΠΑΣΟΚ έπαιξε την τελευταία ζαριά του, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ανακόψει την επέλαση του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία, δυο περίπου μήνες πριν από τις εκλογές της 7ης Μαρτίου.
Στην οδό Αναγνωστοπούλου στο (συστημικό) Κολωνάκι, στην κατοικία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, το δαχτυλίδι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ άλλαξε χέρια. Και από τον άνθρωπο για τον οποίο δεν ήθελε να ακούει ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά τον διαδέχτηκε τελικά σε δυο φάσεις το 1996, αρχικά στην πρωθυπουργία και εν συνεχεία στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, επέστρεψε σε έναν εκπρόσωπο του Οίκου των Παπανδρέου, που διατηρούσε “ιδιοκτησιακά” δικαιώματα επί του Κινήματος που επαγγέλθηκε την Αλλαγή και την αποκαταστάση των μη προνομιούχων.
Το δαχτυλίδι αυτό, είχε βρεθεί στα χέρια του Κώστα Σημίτη, όπως επιμένει το παρασκήνιο εκείνης της εποχής, χάρη σε δυο “γιους” του Ανδρέα Παπανδρέου. Έναν βιολογικό, τον Γιώργο Παπανδρέου, που “καθάρισε” για λογαριασμό του Κώστα Σημίτη το Συνέδριο εκλογής νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 1996, μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Και έναν πολιτικό, τον Κώστα Λαλιώτη, καθώς το “θείο βρέφος” διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ψηφοφορία του Ιανουαρίου του 1996 στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ώστε ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Γεράσιμος Αρσένης να.. αλληλοσκοτωθούν, και τελικά ο Άκης να χάσει οριακά από τον Κώστα Σημίτη.
Αργότερα, μέσω ενός άλλου Παπανδρέου, του Νίκου, πληροφορηθήκαμε ότι εκείνο το δαχτυλίδι που άλλαξε χέρια στην οδό Αναγνωστοπούλου τον Ιανουάριο του 2004 ήταν… θαμπό. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία “απευθείας ανάθεσης” που ακολουθήθηκε για τη διαδοχή Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου, θα μνημονεύεται στα εγχειρίδια της πολιτικής ηγεσίας, και για τον πρόσθετο λόγο ότι… πέταξε στη θάλασσα μια σειρά από “πρωθυπουργίσιμους” κορυφαίους του ΠΑΣΟΚ. Που δεν έδωσαν καν τη μάχη, καθώς την έχασαν εκ των προτέρων.
Κατ’ αντιστοιχία, και στα όρια της… νοηματικής υπερβολής, το τανγκό Σημίτη-Γιώργου Παπανδρέου επαναλαμβάνεται σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωταγωνιστές τον Πρόεδρο που δεν μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος, Μπαράκ Ομπάμα, και τη γυναίκα που επιθυμεί να “διορθώσει” ό, τι… στράβωσε το 2008, τη Χίλαρι Κλίντον.
Ο Ομπάμα και η Χίλαρι συναντήθηκαν χθες για χαλαρό φαγητό, έδειξαν ευδιάθετοι, τη σχετική ανακοίνωσε έκανε με επισημότητα ο Λευκός Οίκος, ατζέντα δεν διέρρευσε, και όλοι ασχολούνταν με το νέο χτένισμα της Χίλαρι Κλίντον.
Δηλαδή… ό, τι χρειαζόταν για να μην επικεντρωθεί η είδηση στην ουσία της: Στην ανομολόγητη επιθυμία της άλλοτε Πρώτης Κυρίας και πρώην Υπουργού Εξωτερικών να περάσει ως πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ την είσοδο του Λευκού Οίκου. Ένα photo opportunity που της στέρησε στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα της αναμέτρησης του 2008 ο Μπαράκ Ομπάμα.
Από τότε, πέρασαν πολλά. Η Χίλαρι έγινε το αδιαμφισβήτητο Νο2 της διακυβέρνησης Ομπάμα, πολύ ισχυρότερη και απείρως πιο παρεμβατική από τον Αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Η ίδια πήρε πάνω της το φταίξιμο για την τραγωδία στη Βεγγάζη, με το λιντσάρισμα του Αμερικανού πρέσβη, που υπό προϋποθέσεις μπορούσε να δώσει στον Μιτ Ρόμνεϊ τη νίκη στις προεδρικές εκλογές του 2012, αν το χρεωνόταν ο Μπαράκ Ομπάμα.
Ο δε Μπιλ Κλίντον, ήταν εκείνος που πήρε πάνω του τα κρίσιμα tipping points της προεκλογικής περιόδου, που αποκατέστησαν τη σχέση του Μπαράκ Ομπάμα με τον μεσαίο χώρο της αμερικανικής κοινωνίας, εκείνον που ο άλλοτε Κυβερνήτης του Άρκανσα είχε κερδίσει από το 1992, οπτικοποιώντας στην ηγετική περπατησιά του τη Θεωρία της Τριγωνοποίησης.
Σαν άλλος… Σημίτης, ο Μπαράκ Ομπάμα μοιάζει απόλυτα εξαρτημένος από την οικογένεια Κλίντον… Παπανδρέου. Μόνο που η ιστορική αφήγηση έχει και τις σκοτεινές γωνίες της. Όπως τα παιδιά (βιολογικά και πολιτικά) του Ανδρέα Παπανδρέου δεν είχαν την ίδια στρατηγική στόχευση, έτσι και στην οικογένεια Κλίντον, ο Μπιλ δεν… τρελαίνεται με την προοπτική εκλογής της Χίλαρι στην Προεδρία των ΗΠΑ. Θα προτιμούσε να κρατήσει ζεστό το χρέος της Ιστορίας, για την κόρη του Τσέλσι. Και ο Ομπάμα συνομιλεί μαζί του με μεγαλύτερη ειλικρίνεια, σε σχέση με τη Χίλαρι.
Ο Μπαράκ Ομπάμα από την πλευρά του, δυσκολεύεται να δώσει στη Χίλαρι Κλίντον κάτι παραπάνω από ένα… θαμπό δαχτυλίδι. Γιατί γνωρίζει ότι η δική του επικράτηση το 2008, επομένως και η διαφύλαξη της πολιτικής υστεροφημίας του μετά το 2016, έχει ως αφετηρία και κεντρικό ανάγνωσμα την επικράτησή του έναντι της “συστημικής” δυναστείας των Κλίντον.
Και όπως φάνηκε πρόσφατα με τις δηλώσεις του Ντέιβιντ Άξελροντ, που από “δεξί χέρι” του Μπιλ Κλίντον έγινε… “δεξί χέρι” του Μπαράκ Ομπάμα, παραπάμπτοντας τη Χίλαρι το 2008, και διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ήττα της, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών μοιάζει ως η μόνη “εμφανής” επιλογή για το 2016. Δηλαδή, αναζητείται ήδη ο… Ομπάμα του 2016 που θα τη σταματήσει και πάλι.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΔΗΣ / ysterografa.gr
Τον Ιανουάριο του 2004, το (συστημικό) ΠΑΣΟΚ έπαιξε την τελευταία ζαριά του, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να ανακόψει την επέλαση του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας προς την εξουσία, δυο περίπου μήνες πριν από τις εκλογές της 7ης Μαρτίου.
Στην οδό Αναγνωστοπούλου στο (συστημικό) Κολωνάκι, στην κατοικία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, το δαχτυλίδι της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ άλλαξε χέρια. Και από τον άνθρωπο για τον οποίο δεν ήθελε να ακούει ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά τον διαδέχτηκε τελικά σε δυο φάσεις το 1996, αρχικά στην πρωθυπουργία και εν συνεχεία στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, επέστρεψε σε έναν εκπρόσωπο του Οίκου των Παπανδρέου, που διατηρούσε “ιδιοκτησιακά” δικαιώματα επί του Κινήματος που επαγγέλθηκε την Αλλαγή και την αποκαταστάση των μη προνομιούχων.
Το δαχτυλίδι αυτό, είχε βρεθεί στα χέρια του Κώστα Σημίτη, όπως επιμένει το παρασκήνιο εκείνης της εποχής, χάρη σε δυο “γιους” του Ανδρέα Παπανδρέου. Έναν βιολογικό, τον Γιώργο Παπανδρέου, που “καθάρισε” για λογαριασμό του Κώστα Σημίτη το Συνέδριο εκλογής νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 1996, μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Και έναν πολιτικό, τον Κώστα Λαλιώτη, καθώς το “θείο βρέφος” διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην ψηφοφορία του Ιανουαρίου του 1996 στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ώστε ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Γεράσιμος Αρσένης να.. αλληλοσκοτωθούν, και τελικά ο Άκης να χάσει οριακά από τον Κώστα Σημίτη.
Αργότερα, μέσω ενός άλλου Παπανδρέου, του Νίκου, πληροφορηθήκαμε ότι εκείνο το δαχτυλίδι που άλλαξε χέρια στην οδό Αναγνωστοπούλου τον Ιανουάριο του 2004 ήταν… θαμπό. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία “απευθείας ανάθεσης” που ακολουθήθηκε για τη διαδοχή Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου, θα μνημονεύεται στα εγχειρίδια της πολιτικής ηγεσίας, και για τον πρόσθετο λόγο ότι… πέταξε στη θάλασσα μια σειρά από “πρωθυπουργίσιμους” κορυφαίους του ΠΑΣΟΚ. Που δεν έδωσαν καν τη μάχη, καθώς την έχασαν εκ των προτέρων.
Κατ’ αντιστοιχία, και στα όρια της… νοηματικής υπερβολής, το τανγκό Σημίτη-Γιώργου Παπανδρέου επαναλαμβάνεται σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωταγωνιστές τον Πρόεδρο που δεν μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος, Μπαράκ Ομπάμα, και τη γυναίκα που επιθυμεί να “διορθώσει” ό, τι… στράβωσε το 2008, τη Χίλαρι Κλίντον.
Ο Ομπάμα και η Χίλαρι συναντήθηκαν χθες για χαλαρό φαγητό, έδειξαν ευδιάθετοι, τη σχετική ανακοίνωσε έκανε με επισημότητα ο Λευκός Οίκος, ατζέντα δεν διέρρευσε, και όλοι ασχολούνταν με το νέο χτένισμα της Χίλαρι Κλίντον.
Δηλαδή… ό, τι χρειαζόταν για να μην επικεντρωθεί η είδηση στην ουσία της: Στην ανομολόγητη επιθυμία της άλλοτε Πρώτης Κυρίας και πρώην Υπουργού Εξωτερικών να περάσει ως πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ την είσοδο του Λευκού Οίκου. Ένα photo opportunity που της στέρησε στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα της αναμέτρησης του 2008 ο Μπαράκ Ομπάμα.
Από τότε, πέρασαν πολλά. Η Χίλαρι έγινε το αδιαμφισβήτητο Νο2 της διακυβέρνησης Ομπάμα, πολύ ισχυρότερη και απείρως πιο παρεμβατική από τον Αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Η ίδια πήρε πάνω της το φταίξιμο για την τραγωδία στη Βεγγάζη, με το λιντσάρισμα του Αμερικανού πρέσβη, που υπό προϋποθέσεις μπορούσε να δώσει στον Μιτ Ρόμνεϊ τη νίκη στις προεδρικές εκλογές του 2012, αν το χρεωνόταν ο Μπαράκ Ομπάμα.
Ο δε Μπιλ Κλίντον, ήταν εκείνος που πήρε πάνω του τα κρίσιμα tipping points της προεκλογικής περιόδου, που αποκατέστησαν τη σχέση του Μπαράκ Ομπάμα με τον μεσαίο χώρο της αμερικανικής κοινωνίας, εκείνον που ο άλλοτε Κυβερνήτης του Άρκανσα είχε κερδίσει από το 1992, οπτικοποιώντας στην ηγετική περπατησιά του τη Θεωρία της Τριγωνοποίησης.
Σαν άλλος… Σημίτης, ο Μπαράκ Ομπάμα μοιάζει απόλυτα εξαρτημένος από την οικογένεια Κλίντον… Παπανδρέου. Μόνο που η ιστορική αφήγηση έχει και τις σκοτεινές γωνίες της. Όπως τα παιδιά (βιολογικά και πολιτικά) του Ανδρέα Παπανδρέου δεν είχαν την ίδια στρατηγική στόχευση, έτσι και στην οικογένεια Κλίντον, ο Μπιλ δεν… τρελαίνεται με την προοπτική εκλογής της Χίλαρι στην Προεδρία των ΗΠΑ. Θα προτιμούσε να κρατήσει ζεστό το χρέος της Ιστορίας, για την κόρη του Τσέλσι. Και ο Ομπάμα συνομιλεί μαζί του με μεγαλύτερη ειλικρίνεια, σε σχέση με τη Χίλαρι.
Ο Μπαράκ Ομπάμα από την πλευρά του, δυσκολεύεται να δώσει στη Χίλαρι Κλίντον κάτι παραπάνω από ένα… θαμπό δαχτυλίδι. Γιατί γνωρίζει ότι η δική του επικράτηση το 2008, επομένως και η διαφύλαξη της πολιτικής υστεροφημίας του μετά το 2016, έχει ως αφετηρία και κεντρικό ανάγνωσμα την επικράτησή του έναντι της “συστημικής” δυναστείας των Κλίντον.
Και όπως φάνηκε πρόσφατα με τις δηλώσεις του Ντέιβιντ Άξελροντ, που από “δεξί χέρι” του Μπιλ Κλίντον έγινε… “δεξί χέρι” του Μπαράκ Ομπάμα, παραπάμπτοντας τη Χίλαρι το 2008, και διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ήττα της, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών μοιάζει ως η μόνη “εμφανής” επιλογή για το 2016. Δηλαδή, αναζητείται ήδη ο… Ομπάμα του 2016 που θα τη σταματήσει και πάλι.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΔΗΣ / ysterografa.gr
