Καθώς η κίνηση Σαμαρά “μαύρο στην ΕΡΤ εδώ τώρα” κινητοποίησε το
ανακλαστικό της βουλευτικής αυτοσυντήρησης, βρεθήκαμε αντιμέτωποι (λες
και δεν μας έφταναν τα υπόλοιπα) με μια ομαδική προσβολή της νοημοσύνης.
Βουλευτές της Ν.Δ. παρελαύνουν στα μέσα για να υποστηρίξουν τα δίκαια
του Σαμαρά, άρα και όσα έφερε ο λόγος του: ομολογία αποτυχίας,
ψευδολογίες, συκοφαντίες, εκβιασμοί, διχασμός της κοινωνίας και προτροπή
προς αλληλοσπαραγμό. Το κείμενο αυτό συντάχθηκε ως στοιχειώδης απάντηση
σε μια από αυτές τις “καταθέσεις ψυχής”
βουλευτών, μάλλον όχι της πιο προκλητικής. Επιχειρεί να βάλει στη
ζυγαριά, από την μια τα όσα βλέπει και από την άλλη τα όσα κρύβει ο
βουλευτής.
Θλιβερό να υπερασπίζεται κάποιος βουλευτής τον υποτιθέμενο πρωθυπουργό της κάθαρσης. Θλιβερό, αλλά όχι τελείως αδιάφορο. Τελείως αδιάφορο (δηλαδή παραδοσιακό) είναι στο επίπεδο: ένας βουλευτής στηρίζει το αρχηγικό “σωστό μείγμα πολιτικής” που, εντελώς συμπτωματικά, είναι ολόιδιο με αυτό που -ως αρχηγός της αντιπολίτευσης- κατήγγειλε ως “λάθος”.
Δεν είναι όμως εντελώς αδιάφορο στο να δείχνει ευθύνες αλλού ο βουλευτής, όταν υπερασπίζεται την ΕΛΣΤΑΤ του Γιωργάκη που μας έφερε στα μνημόνια και τη διακομματική-διαχρονική μίζα της Ζήμενς που, εντελώς συμπτωματικά, έμεινε χωρίς εισαγγελέα. Αντίστοιχου του εισαγγελέα που μπορεί να πιάσει δουλειά στην ΕΡΤ, μόνον με την ΕΡΤ κλειστή (κατά τα λεγόμενα Σαμαρά).
Δεν είναι εντελώς αδιάφορο να υπερασπίζεται την δήλωση Σαμαρά “τολμήσαμε” όταν αυτή βάζει στο τραπέζι την “αποτυχία” Μανιτάκη, λέγοντας “από πού να απολύσουμε 2.000;”, δηλαδή “φέρτε μου 2.000 ονόματα και παύω να βλέπω το σκάνδαλο ΕΡΤ, παύω να βλέπω αδυναμία εισαγγελικής παρέμβασης με την ΕΡΤ ανοιχτή”. Η δήλωση αυτή έχει κι άλλη διάσταση: την ρωμαϊκή αρένα του αλληλοσπαραγμού της ελληνικής κοινωνίας που έντεχνα έχει στήσει το κύκλωμα των δανειστών. Αυτό κι αν είναι από μόνο του ικανό να κονιορτοποιήσει ολόκληρο το κείμενο της Σοφίας Βούλτεψη, που έγκαιρα υπερασπίστηκε την τακτική των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.
Δεν είναι εντελώς αδιάφορο να υπερασπίζεται την χυδαιότητα του duo Κεδίκογλου-Σαμαρά που εισέβαλε με το μικρόφωνο-τανκ το βράδυ της 11 Ιουνίου 2013 σε κάθε σπίτι, επιβάλλοντας το μαύρο της “κάθαρσης”.
Δεν είναι εντελώς αδιάφορο να υπερασπίζεται τις λαμογιές που έκανε κάθε υπουργός-προϊστάμενος της ΕΡΤ και την προπαγάνδα της εκάστοτε κυβέρνησης (εκεί θεμελιώθηκε, ως ανταποδοτικό, το συνδικαλιστικό τέρας της ΕΡΤ).
Δεν είναι εντελώς αδιάφορο που βάφτισε “χαράτσι” το ανταποδοτικό τέλος υπέρ ΕΡΤ ο Σαμαράς. Από τότε που το ανακάλυψε, δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα άλλο, παρά να πει στον Σίμο να κατεβάσει τους διακόπτες και να καλέσει το BBC.
Δεν είναι εντελώς αδιάφορο να υπερασπίζεται ένας βουλευτής τον αρχηγό του κόμματός του, που τυχαίνει να είναι και πρωθυπουργός, όταν αυτός μας λέει “κλείνω την ΕΡΤ επειδή δεν στηρίζει την εθνική προσπάθεια”, όπου βεβαίως ως “εθνική προσπάθεια” εννοεί την κυβερνητική πολιτική, που τυχαίνει να είναι και μνημονιακή πολιτική, που τυχαίνει να μην έχει την παραμικρή νομιμοποίηση από την κοινωνία.
Δεν είναι εντελώς αδιάφορο να υπερασπίζεται έμμεσα τον θλιβερό ΠτΔ που υπογράφει ό,τι χαρτί του παρουσιάσει η κυβέρνηση. Δεν απαιτείται καν η συνδρομή των συνταγματολόγων για να διαπιστωθεί η κατάρρευση του πολιτειακού παράγοντα.
Τέλος, (αναφέροντας μόνον τα σημαντικότερα) δεν είναι εντελώς αδιάφορο να υπερασπίζεται τις φασιστικές μεθόδους Κομισιόν-ΕΚΤ και το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε, τους μόνους δηλαδή που υπερασπίστηκαν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του Σαμαρά. Ήδη η γερμανική εν Ελλάδι τηλεόραση έχυσε άφθονο το δηλητήριο, αφού “ανακάλυψε” και αυτή το σκάνδαλο ΕΡΤ.
Διεφθαρμένη και βολεμένη λοιπόν όλη η Ελλάδα, εκτός των πρωθυπουργών, των υπουργών και των βουλευτών;
Αν κάποιος ανατρέξει στην ιστορία, ίσως διαπιστώσει ότι αυτό το κράτος ξεκίνησε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο που σήμερα βιώνουμε: δάνεια, εμφύλιοι και πολίτευμα-νόμοι λάστιχο. Από τότε, εντελώς συμπτωματικά, χρήζει αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
tonoikaipnevmata.wordpress.com
