Γράφει η Αντωνία Μπούζα
Η ιστορία έπρεπε να μας έχει διδάξει πως ό,τι απαγορεύεις , φουντώνει και θεριεύει.Αυτό σκέφτεται ο πιο καλοπροαίρετος πολίτης όταν ακούει υπερβολές και ανέφικτες προτάσεις μέσα σε μία Δημοκρατική Χώρα, περί απαγόρευσης κομματικών συσχετισμών που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Οι συνειρμοί και οι θύμισες του παρελθόντος μετά τον εμφύλιο σπαραγμό, με την τότε μεταχείριση των κομμουνιστών ξαναζωντανεύουν, αλλά από την αντίθετη πλευρά.
Εκείνη την εποχή, κάποιοι αφελώς σκεπτόμενοι , αλλά δικαιολογημένοι λόγω της πρόσφατης αιματοχυσίας και του μίσους που είχαν μπολιαστεί οι Έλληνες, έθεσαν εκτός νομιμότητας τον κομματικό πυρήνα των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου του 1946-49. Ακόμη ήταν διάχυτος ο φόβος της επικράτησης του κομμουνισμού, παρά την ήττα του στρατού του και την εξορία των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ.
Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας για να ξορκίσουν αυτό που εκπροσωπούσαν οι ηττημένοι του εμφυλίου, έλαβαν μέτρα όπως π.χ. την απαγόρευση του ΚΚΕ και την εκτόπιση αντιφρονούντων.
Τα αποτελέσματα της απαγόρευσης όμως, οδήγησαν σε συσπείρωση, εκ νέου ανάφλεξη των συνεκτικών δεσμών και εδραίωση του Κομμουνισμού στην πληγείσα Ελλάδα καθώς και στη δημιουργία μίας άτυπης ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς την οποία ζήσαμε έντονα από τη μεταπολίτευση και μετά και στιγμάτισε τη μεταπολιτευτική περίοδο.
Οι ακραίες θέσεις και η έλλειψη δισταγμού για προκλητικές ενέργειες, χαρακτήρισαν όλα αυτά τα χρόνια την Αριστερά, που πολλές φορές αγνοεί και καταπατεί Νόμους και με υπερβάλλοντα ζήλο προσπαθεί να επιβάλλει έστω και με τη βία τις δικές της θέσεις.
Έτσι έχουμε δει να απαγορεύει την εργασία σε όσους το επιθυμούν, να απαγορεύει τον απόπλου πλοίων, να αποκλείει δρόμους, χώρους εργασίας, να εισέρχεται στα ξενοδοχεία και να εκδιώκει τους πελάτες τους κ.λ.π. πάντα όμως με το πρόσχημα της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας μας.
Στον αντίποδα, έχουμε το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής που με έναν λόγο ανάκτησης της Εθνικής υπερηφάνειας, τιμωρίας των πάμπολλων κρουσμάτων διαφθοράς που παραμένουν ατιμώρητα και εθνολογικής καθαρότητας ως φαίνεται, αγγίζει ευαίσθητες χορδές του Ελληνικού λαού.
Η ημιστρατιωτικού τύπου οργάνωσή τους, ο τρόπος Κοινοβουλευτικής πρακτικής και η έλλειψη γνώσεων των πραγματικών δικαιωμάτων τους μέσα σε μία ευνομούμενη Χώρα, έχει προβληματίσει για τις πραγματικές προθέσεις τους και σε πολλές περιπτώσεις ανησυχεί τους σκεπτόμενους Έλληνες.
Ο φιλήσυχος ελληνικός λαός όλα αυτά τα χρόνια έχει δείξει πως απεχθάνεται τα άκρα, όποιο χρωματισμό κι αν εκπροσωπούν.
έβαια η απογοήτευση των Ελλήνων από την πολιτική ελίτ, που πεισματικά κρατά ζωντανές τις διαχωριστικές γραμμές και υπερασπίζεται τα συμφέροντά της με όποιο κόστος, οδηγεί σε αρκετές περιπτώσεις, τους άνεργους και πεινασμένους Έλληνες στην αγκαλιά των όποιων άκρων.
Το κοινωνικό κράτος καταλύεται, η φτώχεια διευρύνεται και το ρόλο της Πολιτείας για την προστασία των αδυνάτων, αντικαθιστούν κόμματα, Δήμοι, Εκκλησία και φιλεύσπλαχνοι πολίτες.
Όλοι γνωρίζουν πως το φαινόμενο είναι παροδικό κι αν επανέλθει η ηρεμία στην Ελλάδα και εμπεδωθεί η δικαιοσύνη, η ασφάλεια και η νομιμότητα δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης οι ακραίοι.
Η πρόταση Βενιζέλου να τεθεί εκτός Νόμου η Χρυσή Αυγή, θεωρείται από πλευράς μου ιδιαιτέρως ύποπτη και ουδόλως εξυπηρετεί τα όσα διατείνεται πως πρεσβεύει.
Κάποιον άλλο σκοπό εξυπηρετεί, όταν είναι φανερό πως η πρόταση θα οδηγήσει σε συσπείρωση και ενίσχυση του κόμματος της Χ.Α.
Έπειτα είχαμε και την αντιφασιστική αντισυγκέντρωση στη Μεσσήνη από στελέχη της Αριστεράς, την ώρα που εγκαινιάζονταν τα γραφεία της Χ.Α.
Ενέργεια που μόνο προκαλεί, ενοχλεί και εν τέλει ενισχύει τις όποιες εκδηλώσεις του συγκεκριμένου κόμματος.
Ίσως δεν έχει γίνει κατανοητό, πως το κυριότερο όπλο στα χέρια της Δημοκρατίας, είναι ο διάλογος, η κατάθεση απόψεων και όχι η φίμωση.
Ας βγουν ευθαρσώς όλοι όσοι κινούνται στις παρυφές της δημοκρατίας, να εκθέσουν τις θέσεις τους για τη λαθρομετανάστευση, την ανεργία, την εγκληματικότητα, τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία, τη γεωργία ,την ανάπτυξη κλπ.
Μόνο τότε, μέσω της διαλεκτικής, είμαι σίγουρη πως θα καταλάβουν οι Έλληνες τι εκπροσωπεί ο κάθε ένας και θα επικρατήσουν οι δημοκρατικές θέσεις και όχι οι ακραίες άναρθρες κραυγές που συντηρούν το διχασμό στην πατρίδα μας, από όποιο χρωματικό φάσμα κι αν προέρχονται.
elzoni.gr
