Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Το σημαντικό δεν είναι ότι η Ολομέλεια του ΑΚΕΛ στην Κύπρο αποφάσισε να προτείνει έξοδο από το ευρώ ως «εναλλακτική διέξοδο» και «μοναδική επιλογή». Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό (δηλαδή για να υποβληθεί η συγκεκριμένη πρόταση)το κόμμα των κυρίων Χριστόφια και Κυπριανού επέλεξαν συγκεκριμένους οικονομολόγους (Λαπαβίτσα, Φλάσπε), που έχουν τη συγκεκριμένη άποψη, προκειμένου να εκπονήσουν μελέτη για έξοδο από την κρίση.
Το σημαντικό είναι ότι το ΑΚΕΛ δηλώνει ξεκάθαρα πως η εκτός δανειακής σύμβασης και μνημονίου λύση ισοδυναμεί με «απόφαση εξόδου της Κύπρου από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση του ευρώ».
Αλλά δεν διαχωρίζει το μνημόνιο από τη δανειακή σύμβαση, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει (έλεγε; θα ξαναπεί;), πως θα καταργήσει ή αντικαταστήσει ή ακυρώσει ή αναστείλει το μνημόνιο και θα σχίσει ή θα επαναδιαπραγματευτεί την δανειακή σύμβαση – διότι προφανώς αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα.
Ούτε μιλά για «διαπραγματεύσεις» και «σκληρή σύγκρουση».
Οι μόνες διαπραγματεύσεις για τις οποίες μιλά (και αποδέχεται ότι μπορεί να υπάρξουν σε περίπτωση καταγγελίας του μνημονίου και ακύρωσης της δανειακής σύμβασης) το ΑΚΕΛ, είναι οι «διαπραγματεύσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ».
Προτείνει επίσης διεξαγωγή δημοψηφίσματος, διότι, όπως αναφέρουν, «είναι η άποψή μας ότι μια τέτοια σοβαρή απόφαση θα πρέπει να ληφθεί από τον ίδιο το λαό σε δημοψήφισμα» - προφανώς κατά την εκεί επίσκεψή του ο κ. Λαφαζάνης δεν τους έπεισε ότι μπορούν να το κάνουν χωρίς καν να ρωτήσουν τον λαό.
Από εκεί και πέρα, στο «δια ταύτα», το ΑΚΕΛ συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας – προειδοποιώντας για τα ανάλογα:
Ότι αυτή η λύση «είναι μια επίσης επώδυνη επιλογή», το ΑΚΕΛ δεν παραγνωρίζει τους κινδύνους και επομένως οι αναμενόμενες συνέπειές της (αυτής της επιλογής) δημιουργούν την ανάγκη μέγιστης λαϊκής στήριξης και απαιτούν θυσίες.
Βέβαια, το «λόμπι της λίρας», όπως και το εγχώριο «λόμπι της δραχμής», αποφεύγουν να πουν ξεκάθαρα τι σημαίνει έξοδος από το ευρώ – υποτίμηση του νομίσματος (άρα και των εισοδημάτων και των καταθέσεων και των περιουσιών) κοντά στο 60%, αδυναμία εισαγωγών πρώτων υλών, φαρμάκων και καυσίμων.
Ούτε ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η Κύπρος (όπως και η Ελλάδα) θα μείνουν εκτός αγορών και δεν θα μπορούν να δανειστούν επί δεκαετίες.
Ούτε ότι στην ουσία η υποτίμηση του νομίσματος θα οδηγήσει σε κούρεμα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο – άλλωστε και για την Ελλάδα η (πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τη σημερινή) εσωτερική υποτίμηση θα συνιστά κούρεμα πολύ χειρότερο από αυτό που υπέστησαν οι ομολογιούχοι.
Και το σημαντικότερο: Ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης (που είναι σοβαρός άνθρωπος), ξεκαθάρισε ότι πιθανή έξοδος της Κύπρου από την ευρωζώνη «θα θεωρηθεί παραβίαση της συνθήκης προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Οπότε, άλλα και χειρότερα δεινά.
Ειδικά τώρα που ο διάδοχος του Ανάν, ο γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, έχει δώσει, ως φαίνεται, εντολή στον ειδικό σύμβουλό του, τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, να πιέσει ώστε να βρεθεί λύση για το Κυπριακό εδώ και τώρα, εμφανίζοντας την οικονομική κρίση ως… ευκαιρία και αδιαφορώντας για την απόφαση της Λευκωσία να αναστείλει κάθε διαπραγμάτευση για το εθνικό θέμα πριν από την επίλυση του οικονομικού.
Τις προάλλες, η Κομισιόν, με έγγραφό της ζήτησε από το καθεστώς στα Κατεχόμενα όλες οι πινακίδες και τα ονόματα να αναγράφονται στα ελληνικά, προκαλώντας οξεία αντίδραση Έρογλου.
Μπορεί να φανταστεί κανείς πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο αν η Κύπρος είχε απομακρυνθεί από την ΕΕ;
Προφανώς, όχι.
Διότι σ’ αυτήν την περίπτωση η Κύπρος θα έμενε πραγματικά μόνη – και ασφαλώς δεν θα την έσωζε το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «η Κύπρος δεν είναι μόνη»…
Βέβαια, οι Κύπριοι φαίνεται ότι, παρά την απόγνωσή τους, διατηρούν σώας τα φρένας τους.
Και σε πρόσφατη δημοσκόπηση (της «Symmetron Market Research» για λογαριασμό της εφημερίδας «Καθημερινή» της Κύπρου, 28 Απριλίου), αμφισβητούν, απαισιοδοξούν, πλην όμως δεν αναζητούν φανταστικούς εχθρούς.
Με συντριπτικό ποσοστό (79%) καταλογίζουν τις ευθύνες για την παρούσα κρίση στους «δικούς» τους (για την ακρίβεια στην κυβέρνηση Χριστόφια), αλλά αυτό δεν έχει σημασία) και όχι στο ΔΝΤ, την τρόικα, τη Μέρκελ, το Δ΄ Ράιχ…
Μάλιστα, σε ποσοστό 84%, οι Κύπριοι θεωρούν πως οδηγήθηκαν στο σημερινό αδιέξοδο από το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που επικρατούσε στη χώρα.
Και όχι από τον Σόιμπλε, την ΕΚΤ, τους μερκελιστές κλπ.
Και όχι μόνο αυτό.
Σε ποσοστό 81% δηλώνουν ότι έχασαν την εμπιστοσύνη τους στις συντεχνίες (τον συνδικαλισμό, που στην Ελλάδα παριστάνει τον άμοιρο ευθυνών – γι’ αυτό και γέμισαν οι παραλίες την Κυριακή, ημέρα που ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο, αλλά και την Πρωτομαγιά, που τελικά ήταν αργία και όχι απεργία)…
Επίσης, σε ένα ποσοστό της τάξης του 54%, οι Κύπριοι θεωρούν εσφαλμένη απόφαση το «ηρωικό όχι» και σε ένα ποσοστό της τάξης του 53% τάσσονται υπέρ είτε της πλήρους ιδιωτικοποίησης των Ημικρατικών Οργανισμών (15%) είτε υπέρ της μερικής ιδιωτικοποίησης (38%).
Και βέβαια, η πλειοψηφία (64%) τάσσεται εναντίον της εξόδου από το ευρώ.
Την ίδια ώρα, μελέτη του Πανεπιστημίου Κύπρου ξεκαθαρίζει ότι εκτός ευρώ τα πράγματα θα είναι χειρότερα, καλεί την κυβέρνηση να αναζητήσει επενδύσεις και όχι καταθέσεις και καταλογίζει ευθύνες στο πολιτικό σύστημα που «εξυπηρετούσε οργανωμένα συμφέροντα».
Γι’ αυτό σας λέω: Η Κύπρος θα την βρει την άκρη…
elzoni.gr
