O Πάνος Μπεγλίτης αδειάζει Λοβέρδο: Ομόφωνη η απόφαση για προσφυγή στο ΔΝΤ

Νέα τροπή παίρνει το θέμα που προέκυψε από τις δηλώσεις που έκανε μέσα στο Σαββατοκύριακο ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Ανδ. Λοβέρδος, σχετικά με διαφωνίες που εξέφρασε τόσο ο ίδιος όσο και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι έχει να κάνει με την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ επί πρωθυπουργίας του Γ. Παπανδρέου.
 Συνέχεια στο θέμα έδωσε σήμερα, Δευτέρα  ο πρώην υπουργός Άμυνας του ΠΑΣΟΚ Πάνος Μπεγλίτης, ο οποίος διεψεύσαι κατηγορηματικά τα όσα υποστήριξε ο κ. Λοβέρδος και τόνισε ότι η απόφαση για την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης ήταν ομόφωνη!

Ο κ. Μπεγλίτης, με δηλώσεις που έκανε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» με τους δημοσιογράφους Βασίλη Λυριτζή και Δημήτρη Οικονόμου, είπε: «Ομόφωνα λάβαμε την απόφαση στο άτυπο υπουργικό συμβούλιο τον Απρίλιο του 2010 για προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης». Ο κ. Μπεγλίτης πρόσθεσε ότι δεν ξέρει «εάν βρισκόμαστε σε περίοδο ιστορικού αναθεωρητισμού» ,αλλά ειλικρινά στέκομαι αδύναμος να προσδιορίσω τα αίτια της αναμόχλευσης ενός κοινού παρελθόντος μας που ήταν συγκλονιστικό και για εμάς ως παράταξη, αλλά και για την χώρα. Φοβάμαι ότι ο καθένας δίνει την δική του διάσταση για ένα θέμα τεραστίας ιστορικής σημασίας.

Ήμουν παρών στην άτυπη σύσκεψη του υπουργικού συμβούλιου,τον Απρίλιο του 2010. Όπως και σε άλλες προηγούμενες συσκέψεις διατυπώθηκε και από εμένα αλλά κι από άλλους συναδέλφους, πέραν αυτών που ανέφερε ο κ. Λοβέρδος, ο έντονος προβληματισμός και η ανησυχία ,η ένσταση και η διαφωνία σε σχέση με την συμμέτοχη του ΔΝΤ. Καθένας μας είχε τις δικες του πολιτικές και ιδεολογικές ανησυχίες , από την παρουσία του ΔΝΤ στην διαχείριση των οικονομικών κρίσεων ανά τον κόσμο. Θυμίζω ότι την τελευταία δεκαετία είχαμε την Ρωσία, την Τουρκία, την Βραζιλία και τη Νότια Κορέα με όχι πάντα θετικά αποτελέσματα από την συμμέτοχη του ΔΝΤ στην διαχείριση των κρίσεων.αλλά κατά την άτυπη σύσκεψη του υπουργικού συμβουλίου τον Απρίλιο του 2010 «όλοι, μα όλοι συμφωνήσαμε στη γραμμή να προστρέξουμε, να προσφύγουμε στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης γιατί βρισκόμασταν και αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό μέχρι σήμερα,μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας. Η κρίση δημοσίου δανεισμού που αντιμετώπιζε η χώρα εξελισσόταν σε κρίση δημοσίου χρέους.». Σημείωσε επίσης ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προσέφυγε στο ΔΝΤ. Η Ελλάδα συνομιλούσε και διαπραγματευόταν με τους Ευρωπαίους εταίρους. Εμείς συμβάλαμε στην δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Θυμίζω ότι η ΕΕ ήταν θεσμικά ελλειμματική και ανοχύρωτη σε σχέση με τέτοια κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι η διαχείριση δημοσίου χρέους. Και θυμίζω επίσης, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται καθημερινά από πολιτικούς αναλυτές, με βιβλία, άρθρα και αναλύσεις, ότι ήταν η γερμανική κυβέρνηση που επέμενε σε όλες τις διαπραγματεύσεις να ενσωματώσει σε αυτόν τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό Στήριξης και στο πρόγραμμα βοήθειας στην Ελλάδα ,το ΔΝΤ.

Το έκανε αυτό η Γερμάνια για δυο λόγους: α) Γιατί η ίδια δεν ήθελε να αναλάβει εξολοκλήρου την διαχείριση της κρίσης και να αναλάβει και το χρηματοδοτικό κόστος και β) γιατί η ΕΕ και η Γερμάνια στέκονταν αμήχανες μπροστά σε αυτήν την κρίση,μην γνωρίζοντας πώς θα την αντιμετωπίσουν . Έτσι οι Γερμανοί επέμειναν στο ΔΝΤ επειδή είχε την εμπειρία και την τεχνογνωσία. Επομένως, να ξεκαθαρίσουμε πως η κυβέρνηση μας δεν προσέτρεξε στο ΔΝΤ. Έξαλλου επιβεβαιώνεται αυτό και από τα προγράμματα στήριξης στην Ιρλανδία,στην Πορτογαλία και εν μέρει στην Ισπανία και στην Ιταλία.

Δεν φέραμε εμείς το ΔΝΤ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Η Γερμάνια και οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ευρώπης έφεραν το ΔΝΤ στην Ευρώπη. Δεν είναι άγνωστο ,έχει ακουστεί κι έχει γραφεί, ότι υπήρξε ένας μεγάλος προβληματισμός όχι μόνο αρνητικός και αντίθετος στις επαφές μας με το ΔΝΤ. Υπήρχαν συνάδελφοι, που από την εμπειρία τους σε διεθνείς οργανισμούς έβλεπαν ότι το ΔΝΤ, κυρίως υπό την ηγεσία του Στρος Καν , είχε αρχίσει να προσανατολίζεται προς άλλους στόχους. Δεν ήταν το ΔΝΤ που κουβαλούσε τα αρνητικά φόρτια του παρελθόντος σε άλλες χώρες. Ήταν σε βάρος της Ελλάδος και της Ευρώπης η φυγή του Στρας Καν από το ΔΝΤ κι αυτό αποδείχτηκε . Όπως αποδεικνύεται καθημερινά, όταν όλοι μας, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς, ομνύουν στις θέσεις του ΔΝΤ σε σχέση με την αναδιάρθρωση του χρέους , την διαχείριση και το κούρεμα.

Παράλληλα με την ομόφωνη πολιτική μας απόφαση, αμέσως μετά τις διαπραγματεύσεις και την υπογραφή του προγράμματος χρηματοδοτικής βοηθείας, είχαμε δυο ζητήματα πολιτικής διαχείρισης, στο πλαίσιο του υπουργικού συμβούλιου . Γιατί και αυτά πρέπει να τα πούμε .Κι εκεί υπάρχουν ευθύνες και ελλείμματα. Το πρώτο ζήτημα της πολιτικής διαχείρισης ήταν πώς θα πάμε στην Βουλή για να ψηφίσουμε αυτό το πρόγραμμα χρηματοδοτικής στήριξης. Εκεί υπήρξε η πρόταση Βενιζέλου να πάμε με αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 , δηλαδή 180 βουλευτών ,κάτι το οποίο συγκρατήθηκε. Και το δεύτερο ζήτημα πολιτικής διαχείρισης εξίσου σημαντικό,ήταν η πρόταση που ο κύριος Καστανιδης  είχε διατυπώσει τότε, τονίζοντας πως εδώ υπάρχει μια πλήρης ανατροπή όλων των δεδομένων και αυτές οι νέες συνθήκες βρίσκονται σε απόσταση από το προεκλογικό μας πρόγραμμα. Επομένως θα έπρεπε να πάμε ή σε δημοψήφισμα ή σε εκλογές. είπε χαρακτηριστικά

Επίσης ο Πάνος Μπεγλίτης γιά το νέο τρομοκρατικό κτύπημα στο «MALL» δήλωσε

Είναι απόλυτη  και συνολική η καταδίκη των τρομοκρατικών πράξεων από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και αυτό είναι ιδιαίτερα θετικό. Θεωρώ αναγκαία την διαμόρφωση ενός συμπαγούς δημοκρατικού μετώπου όλων των πολιτικών δυνάμεων ενάντια στην τρομοκρατία. Και θεωρώ πως είναι καταστροφική μια συζήτηση που μπαίνουν πρόσημα αριστεράς και δεξιάς μπροστά από τα τρομοκρατικά φαινόμενα. Τα τρομοκρατικά φαινόμενα είναι πράξεις εγκληματικές. Έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε απομονώνοντας τες από την κοινωνία. Εδώ τίθεται κι ένα επιχειρησιακό ζήτημα που δεν πρέπει να υποτιμήσουμε. Πρέπει να ανασυγκροτηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες ,πρέπει να δοθούν χρήματα παρά την δημοσιονομική προσαρμογή. Το φαινόμενο είναι πολύπλοκο ,σύνθετο, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Πρέπει  τα ζητήματα δημόσιας ασφάλειας  να τεθούν στο κέντρο της συζήτησης  , για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών.