Υπογραφή:Χρήστος Καψάλης
Δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτοκτονία. Είναι έγκλημα και οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί σε όλους. Ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός προφανώς δεν θα είχε κανένα λόγο να θέσει τέλος στη ζωή του αν δεν τον εξωθούσαν σε αυτή την επιλογή. Το κράτος όρθωσε γύρω του ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα που δεν επέτρεπε οδό έντιμης διαφυγής στη ζωή. Οι φόροι βροχή, η σύνταξη πετσοκομμένη, η καθημερινότητα αγχωτική, αβάσταχτη, χωρίς προοπτική.
Γιατί; Διότι κάποιοι επέλεξαν ότι οι φτωχοί, οι αδύναμοι και η μεσαία τάξη πρέπει να πληρώσουν για τις δικές τους εγκληματικές αμέλειες, για τις μίζες και τα ρουσφέτια του Συστήματος, για το μαύρο χρήμα, τη φοροδιαφυγή και τον αθέμιτο πλουτισμό ορισμένων, για τον τοκογλυφικό δανεισμό της χώρας μας από τους εταίρους που έτσι βαφτίζονται σωτήρες…Δεν είναι ο μόνος που δεν άντεξε σε αυτή την εξαθλίωση που εδώ και μία τριετία οδηγείται μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Είναι ο πρώτος που επέλεξε να αυτοπυροβοληθεί στην πλατεία Συντάγματος απέναντι από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, απευθύνοντας με αυτό τον τρόπο ένα τεράστιο Κατηγορώ σε όσους βρίσκονται στο εσωτερικό του κτιρίου και στις πολιτικές επιλογές τους. Και θα γίνει Σύμβολο γιατί με τη ζωή του ύψωσε μια κραυγή Αντίστασης στην επίθεση διαρκείας που δέχεται ο λαός.
Ήταν ένας θάνατος που είχε προαναγγελθεί. Τον περιέγραφε προφητικά ο Πέτρος Μάρκαρης σε ένα από τα τελευταία του βιβλία (δεν θυμάμαι αν είναι στα «Ληξιπρόθεσμα δάνεια» ή στην «Περαίωση»).
Από αυτή εδώ τη στήλη πολλές φορές , από το 2009 μέχρι σήμερα , έθεσα το ερώτημα αν ο στόχος είναι να σωθεί από τη χρεοκοπία η χώρα ή ο λαός; Η απάντηση έχει δοθεί προ πολλού, το έχω γράψει αρκετές φορές, ότι είναι ξεκάθαρο πως εκείνο που ενδιαφέρει του δανειστές και εταίρους είναι να σωθούν οι ίδιοι, οι τράπεζές τους,, τα funds που ελέγχουν και τους ελέγχουν, και να βρουν οι πολυεθνικές τους φτηνό, εξαθλιωμένο και υποτακτικό εργατικό δυναμικό έχοντας αγοράσει κοψοχρονιά την φυσικό πλούτο και τα φιλέτα της χώρας.
Και οι Έλληνες κυβερνώντες; Δεν προβάλλουν καμιά αντίσταση, ενδιαφέρονται μόνο να σώσουν τις καρέκλες και τα προνόμιά τους, θέλουν , λένε, να μεταρρυθμίσουν την Ελλάδα και αυτοκαταστρέφουν με παλαιοκομματικές μεθόδους ακόμη και τις οκνηρές δικές τους μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, ενώ δεν παύουν αδίστακτα να υπογράφουν νέους φόρους, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων σπρώχνοντας τους πολίτες στο κενό που προκαλεί η απόγνωση και η έλλειψη ελπίδας.
Κλαίω γράφοντας αυτές τις λέξεις, όχι μόνο γιατί σκέφτομαι όσους, όπως ο 77χρονος συνταξιούχος έδωσαν τέλος σε μια ζωή χωρίς αύριο ή εκείνους που νιώθουν να τους στερούν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, αλλά πολύ περισσότερο γιατί φοβάμαι όσα έχουν προαναγγελθεί ότι θα συμβούν σε μια κοινωνία που δείχνει ότι δεν έχει ισχυρές αντιστάσεις.
Σχόλιο από ΠΑΠΑΝΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΗΡΩΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΕΜΑΙ ΣΥΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΙΠΝΙΣΗΣ ΣΥΝΙΔΙΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΑΛΑΞΗΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΠΟΙΟ ΣΥΣΤΙΜΑ
eklogika.gr
