Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Ο “τελευταίος των Παπανδρέου” και ο πραγματικός φόβος της Μέρκελ

Ο “τελευταίος των Παπανδρέου” και ο πραγματικός φόβος της Μέρκελ 
 Πηγή: Εφημερίδα Παρασκήνιο, Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015
  • Η Ιστορία θα γράψει ότι ήταν ο “τελευταίος” των Παπανδρέου. Στα δικά του χέρια, κατέρρευσε το ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα μπήκε σε Μνημόνιο και απώλεσε την εθνική αυτοδιάθεσή της, ενώ Ευρωπαίοι ηγέτες όπως ο Νικολά Σαρκοζί κόντεψαν να… συλληφθούν για βιαιοπραγία, καθώς ήθελαν να έρθουν στα χέρια μαζί του, όταν πρότεινε το θρυλικό δημοψήφισμα.
  • Ο Γιώργος Παπανδρέου όμως δεν ήταν… μόνο τα παραπάνω. Ήταν εκείνος που διέσπασε το ΠΑΣΟΚ, ίδρυσε το δικό του Κίνημα, δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή, και καταδίκασε το ΠΑΣΟΚ σε πολιτική συρρίκνωση, ώστε πλέον η Κοινοβουλευτική Ομάδα του να… χωράει σε ταξί.
  • Οι αντοχές του, φυσικές και πολιτικές, έχουν αποδειχθεί αξιοθαύμαστες. Με την εξαίρεση του… ασπρίσματος των μαλλιών την περίοδο του Μνημονίου, όταν ακόμη και εκείνος, με τη μνημειώδη στωικότητα, βγήκε από τη “βολή” του.
  • Σήμερα, και ενώ η Ελλάδα ζει και πάλι τον μύθο της, αυτή τη φορά ως… πρώτη φορά Αριστερά, το “πνεύμα” του Γιώργου Παπανδρέου ζει και βασιλεύει. Και μάλιστα σε κεντρικό επίπεδο “εθνικής διαπραγμάτευσης”.
  • Αν κάνει κάποιος μισό βήμα πίσω από την καθημερινότητα που τρέχει, και κοιτάξει ψύχραιμα τις επιμέρους παραμέτρους της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης Τσίπρα με τους Ευρωπαίους και… υπερατλαντικούς δανειστές της χώρας, θα διαπιστώσει ότι ζούμε το πολιτικό sequel “η εκδίκηση του περίστροφου (που ήταν πάνω στο τραπέζι)”.
  • Ο Γιάνης Βαρουφάκης, η Έλενα Παναρίτη, και κυρίως το… mood της διαπραγματευτικής ομάδας συνιστά “επιστροφή στο μέλλον”, αν σκεφτεί κανείς ότι οι ίδιοι (σχεδόν) άνθρωποι βρίσκονταν δίπλα ή… κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου, στις δραματικές διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της “παράδοσης” της Ελλάδας, και της τελικής προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, την άνοιξη του 2010.
  • Τότε, το κυρίαρχο επιχείρημα για να πείσουμε τους Ευρωπαίους να συνεχίσουν να μας δανείζουν (… αγύριστα), ήταν το περίστροφο που θεωρητικά είχαμε πάνω στο τραπέζι. Προφανώς στραμμένο προς την πλευρά της Ευρώπης, δηλαδή… της Γερμανίας.
  • Εκεί έγινε και το στρατηγικό λάθος, μιας και αποδείχτηκε ότι όχι μόνο δεν υπήρχε περίστροφο, αλλά ότι οι Γερμανοί οργίστηκαν τόσο που… θα πλήρωναν (περισσότερα) από την τσέπη τους για να μας δουν να μπαίνουμε εκλιπαρώντας στο Μνημόνιο.
  • Σήμερα, η λογική λέει ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η ευρωζώνη δεν έχει θωρακιστεί καλύτερα, η παγκόσμια κρίση που… ποτέ δεν τελείωσε, επιστρέφει καλπάζουσα, και ένας ακρωτηριασμός της ευρωζώνης δεν θα ήταν διαχειρίσιμος από το Βερολίνο, ούτε οικονομικά αλλά ούτε και πολιτικά.
  • Παρόλαυτά, το αποτέλεσμα ήταν… περίπου το ίδιο. Ή έστω, θα πρέπει να περιμένουμε 4 μήνες για να διαπιστώσουμε αν όντως η κυβέρνηση Τσίπρα κατάφερε να περάσει το… υπονοούμενο επιχείρημά της.
  • Ποιό είναι αυτό; Ότι, αν η Ευρώπη δεν υποχωρήσει σταδιακά από τη στρατηγική επιλογή της λιτότητας στο σύνολο της ηπείρου μας, η εξέγερση των κοινωνιών θα εκδηλωθεί με σφοδρότερη ένταση, σε σχέση με το 37% του ΣΥΡΙΖΑ.
  • Και το βλέμμα εκ των πραγμάτων στρέφεται στη Γαλλία, εκεί όπου έρχονται τοπικές εκλογές, με τον Σαρκοζί να μην έχει προλάβει να “μαζέψει” την Κεντροδεξιά, και τη Μαρίν Λεπέν να ετοιμάζεται να θριαμβεύσει.
  • Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν η κόρη του Λεπέν, της οποίας… αυτόγραφο λέγεται ότι έχει ο Μάκης Βορίδης, προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης Βαλς στη Γαλλία, και βρεθεί στην εξουσία, αρχίζει το… πανηγύρι του τρόμου για την ευρωπαϊκή ιδέα.
  • Και αυτή η προοπτική πραγματικά τρομάζει το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε, και τους… χορηγούς τους. Αυτό είναι το “περίστροφο πάνω στο τραπέζι”.
  • Σε κάθε περίπτωση, είμαστε… όλοι με τον Γιώργο. Που δικαιώνεται στη σύλληψη των ιδεών του. Έστω κι αν οι ιδέες αυτές δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν από τον ίδιο. Αλλά ούτε και… στην εποχή που τις σκέφτηκε.
ysterografa.gr