Θεοδωράκης
και Τσίπρας, συναγωνίζονται τις τελευταίες ημέρες. Σε τι; Σε
ριζοσπαστικές λύσεις για την Ελλάδα;; Για την ανάκαμψη; Για την εθνική
ανάταξη; ΟΧΙ !
Ο μεν πρώτος, ο Σταύρος, όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, με πρωτοφανή αλαζονεία, περιοδεύει στην Ελλάδα και τα τηλεοπτικά κανάλια, διατυμπανίζοντας πως είναι άφθαρτος, καθαρός και αμόλυντος. Προερχόμενος από παρθενογένεση. Θεωρώντας πως οι Έλληνες έχουν μνήμη ψαριού για τον ίδιο και τους πολιτικούς του φίλους. Το πιο τραγικό είναι πως όταν μιλάει για τα δημοσκοπικά ποσοστά του, βλέπει στον εαυτό του τον Έλληνα Μεσσία..
Και όλα αυτά χωρίς καμία τεκμηριωμένη πρόταση με μόνο άρμα τύπους like Dimou, που έχουν άχτι το Άγιο Φως.
Ο δεύτερος της παρέας ο Αλέξης, αφού έζησε την άνοδο από το 4% στο 24% (και τώρα την πτώση) και φυσικά δεν κυβέρνησε, βρίσκεται στο θλιβερό δίλημμα και αυτές τις εκλογές αν θα λαϊκίσει δέκα κιλά ή εκατό.
Βλέπει τα ποσοστά του να πέφτουν, βλέπει πως ο κόσμος κουράστηκε από ανέξοδες κριτικές και αναζητά τεχνάσματα, με ποιο τρόπο θα τρομάξει την κοινωνία για προσωπικό και κομματικό όφελος. Πως θα γυρίσει την Ελλάδα 50 χρόνια πίσω, ρίχνοντάς τη στην απομόνωση (δραχμή) και τον ασύδοτο κρατισμό.
Και οι δύο συνωστίζονται για τα ποσοστά της λεγόμενης κεντροαριστεράς αλλά και των αναποφάσιστων. Αγωνίζονται για «κέντρο». Έτσι διατυμπανίζουν. Αλλά το διώχνουν ή και το τρομάζουν. Ο κόσμος του λαϊκού πατριωτικού κέντρου, της μεσαίας τάξης έχει αντιληφθεί πλέον, ποιος παλεύει – παρά τις αντιξοότητες – για τα συμφέροντά του και ποιος αρέσκεται στον καταστροφικό λιθοβολισμό.
Ο κόσμος του πατριωτικού κέντρου, δεν θέλει κόμματα ολετήρες, αλλά συμμετέχοντες στην κυβέρνηση που να αγωνίζονται για το αύριο. Ο κόσμος ζητά ένωση των δυνάμεων του πατριωτικού κέντρου και όχι διχαστικές και αλαζονικές συμπεριφορές.
Γράφει η Φωτεινή Αρκαδίου
για το www.news4all.gr
Ο μεν πρώτος, ο Σταύρος, όπως του αρέσει να τον αποκαλούν, με πρωτοφανή αλαζονεία, περιοδεύει στην Ελλάδα και τα τηλεοπτικά κανάλια, διατυμπανίζοντας πως είναι άφθαρτος, καθαρός και αμόλυντος. Προερχόμενος από παρθενογένεση. Θεωρώντας πως οι Έλληνες έχουν μνήμη ψαριού για τον ίδιο και τους πολιτικούς του φίλους. Το πιο τραγικό είναι πως όταν μιλάει για τα δημοσκοπικά ποσοστά του, βλέπει στον εαυτό του τον Έλληνα Μεσσία..
Και όλα αυτά χωρίς καμία τεκμηριωμένη πρόταση με μόνο άρμα τύπους like Dimou, που έχουν άχτι το Άγιο Φως.
Ο δεύτερος της παρέας ο Αλέξης, αφού έζησε την άνοδο από το 4% στο 24% (και τώρα την πτώση) και φυσικά δεν κυβέρνησε, βρίσκεται στο θλιβερό δίλημμα και αυτές τις εκλογές αν θα λαϊκίσει δέκα κιλά ή εκατό.
Βλέπει τα ποσοστά του να πέφτουν, βλέπει πως ο κόσμος κουράστηκε από ανέξοδες κριτικές και αναζητά τεχνάσματα, με ποιο τρόπο θα τρομάξει την κοινωνία για προσωπικό και κομματικό όφελος. Πως θα γυρίσει την Ελλάδα 50 χρόνια πίσω, ρίχνοντάς τη στην απομόνωση (δραχμή) και τον ασύδοτο κρατισμό.
Και οι δύο συνωστίζονται για τα ποσοστά της λεγόμενης κεντροαριστεράς αλλά και των αναποφάσιστων. Αγωνίζονται για «κέντρο». Έτσι διατυμπανίζουν. Αλλά το διώχνουν ή και το τρομάζουν. Ο κόσμος του λαϊκού πατριωτικού κέντρου, της μεσαίας τάξης έχει αντιληφθεί πλέον, ποιος παλεύει – παρά τις αντιξοότητες – για τα συμφέροντά του και ποιος αρέσκεται στον καταστροφικό λιθοβολισμό.
Ο κόσμος του πατριωτικού κέντρου, δεν θέλει κόμματα ολετήρες, αλλά συμμετέχοντες στην κυβέρνηση που να αγωνίζονται για το αύριο. Ο κόσμος ζητά ένωση των δυνάμεων του πατριωτικού κέντρου και όχι διχαστικές και αλαζονικές συμπεριφορές.
Γράφει η Φωτεινή Αρκαδίου
για το www.news4all.gr
