Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Παρέμβαση του Κώστα Κόλλια στη Βουλή με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας



http://cloudfront.cretalive.gr/146657/hmera_gynaikas_mpaner.jpg 
Παρέμβαση στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πραγματοποίησε ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας Κόλλιας, με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας. Σχετικά με την ομιλία του ο κ. Κόλλιας δήλωσε:
«Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα τιμής και αναγνώρισης των αγώνων και της προσφοράς των γυναικών στην κοινωνία, στην οικογένεια, στον κόσμο. Θεώρησα υποχρέωσή μου να κάνω μνεία στα προβλήματα που ακόμα σήμερα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι μητέρες, οι σύζυγοι, οι κόρες μας. Επικεντρώθηκα στο φαινόμενο της βίας, ενδοοικογενειακής ή κοινωνικής, ιδιαίτερα στην επαρχία.
Η βία εναντίον γυναικών είναι μία πράξη απόλυτης δειλίας. Μία πράξη που προσβάλει την ανδρική φύση και είναι απερίφραστα καταδικαστέα, είτε πρόκειται για ψυχική είτε για σωματική κακοποίηση. Τα διεθνή στοιχεία είναι αποτρόπαια και, εκτός από την τραγική έκταση του φαινομένου, καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες υφίστανται τη βία σιωπηρά. Το 55% έως 95% των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας δεν καταγγέλλουν το πρόβλημα.
Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα σημειώνονται και στην ελληνική επαρχία και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, αντιμετωπίζονται ως «φυσιολογικά» από μέρος της τοπικής κοινωνίας, κυρίως λόγω της πατριαρχικής δομής της οικογένειας. Έτσι, όταν συμβαίνει κάποια γυναίκα να υφίσταται κακοποίηση, οι πιθανότητες να παραμείνει το περιστατικό κρυφό είναι σημαντικές.
Για το λόγο αυτό ζήτησα την έμπρακτη στήριξη αυτών των γυναικών από την πολιτεία, μέσα από συγκεκριμένες δομές. Στο σχολείο πρέπει να εμπεδώνεται η έννοια της ισότητας και του σεβασμού. Η ενημέρωση για τα δικαιώματα των γυναικών, στην οικογένεια, στο χώρο εργασίας και στην κοινωνία, πρέπει να φτάσει παντού, όπως και η πληροφόρηση για το πού μπορούν να αναζητήσουν βοήθεια και προστασία γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί. Η νομοθεσία πρέπει να κωδικοποιηθεί, ώστε να είναι σαφής σε όλους.  
Οι γυναίκες μας δίνουν καθημερινά τον αγώνα, μέσα σε έναν κόσμο ανισοτήτων, για τον εαυτό τους, για τις οικογένειές τους, για την κοινωνία. Η ελάχιστη ανταπόδοση που τους οφείλουμε, είναι να υπερασπιστούμε στο πλευρό τους τα δικαιώματά τους με την ίδια τόλμη και ευαισθησία, που μας διδάσκουν εκείνες στους διαχρονικούς τους αγώνες.»