Σχόλια πάνω στην επικαιρότητα που απασχόλησε την εβδομάδα που πέρασε τους άμεσα ενδιαφερομένους, αλλά και τον Τύπο και τα Μέσα ενημέρωσης (και σε ορισμένες περιπτώσεις και τα Δικαστήρια).
1. Η θέση των σταθμών διοδίων.
Διόδια πρέπει να τοποθετούνται στην είσοδο και στη έξοδο των νομών. Όχι και μέσα σε ένα νομό, για τη διακίνηση των κατοίκων του.
Έτσι, στο νομό μας πρέπει να μεταφερθούν τα διόδια του Ζευχολατιού αμέσως μετά το Δερβένι (στην είσοδο στο νομό Αχαΐας), και τα διόδια του Σταθμού Σπαθοβουνίου, αμέσως μετά τη Νεμέα (στην είσοδο στο νομό Αργολίδας).
Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, η κίνηση των κατοίκων του νομού από Νεμέα και τα ενδιάμεσα δημοτικά διαμερίσματα προς Κόρινθο και αντίστροφα, επιβαρύνεται με διόδια. Αν μάλιστα οι κάτοικοι της Νεμέας και των ενδιάμεσων δημοτικών διαμερισμάτων, κινούνται με κατεύθυνση τους Δήμους Βόχας, Σικυωνίων, Ξυλοκάστρου και αντίστροφα, επιβαρύνονται με διόδια σε δύο σταθμούς, μέσα στον ίδιο νομό (Σπαθοβουνίου, Ζευγολατιού). Το παράλογο είναι προφανές.
Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό κόστος. Οι οδηγοί αποφεύγουν της Εθνική οδό, διερχόμενοι μέσα από όλους τους Δήμους και τα δημοτικά διαμερίσματα από Κόρινθο μέχρι Κιάτο (και αντίστροφα). Έτσι, επιβαρύνουν μια κατεξοχήν τουριστική και πολυσύχναστη περιοχή, με θόρυβο, καυσαέρια, ρύπους, κίνηση, ατυχήματα κλπ. Σταδιακά, αλλά σίγουρα θα την οδηγήσουν σε υποβάθμιση.
Είναι νομίζω ανάγκη, οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των άλλων φορέων της περιοχής να θέσουν το θέμα της μεταφοράς των σταθμών διοδίων που έχουν τοποθετηθεί μέσα στο νομό, εκτός νομού (στα όρια του νομού), και να συντονίσουν τις ενέργειές τους με άλλους Δήμους που θέτουν ανάλογα θέματα διοδίων.
Έτσι, το σύστημα θα εξορθολογισθεί. Θα υπάρχουν διόδια στην είσοδο του νομού (στον Ισθμό) και στην έξοδο του νομού.
2. Λαϊκές Αγορές.
Τα πλεονεκτήματα του θεσμού των λαϊκών αγορών είναι προφανή, και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση. Ο παραγωγός έρχεται σε άμεση επαφή με τον καταναλωτή και προσφέρει προϊόντα ποιότητος σε χαμηλές τιμές. Το κέρδος των ενδιάμεσων σταδίων το μοιράζονται ο παραγωγός και ο καταναλωτής.
Ο παραγωγός εξάλλου, γνωρίζοντας ότι θα διαθέσει ο ίδιος τα προϊόντα του στους καταναλωτές της υπαίθριας αγοράς, φροντίζει περισσότερο την ποιότητά τους.
Παραδόξως λοιπόν, αντί ο θεσμός να προστατευθεί και να επεκταθεί και με άλλες μορφές λαϊκών αγορών π.χ. αγορά της Κυριακής (στο πεδίο του Άρεως, στα πάρκα, με προϊόντα βουνού στις πεδινές τουριστικές περιοχές κα αντίστροφα, με προϊόντα του Κάμπου και της θάλασσας στις ορεινές περιοχές), ο θεσμός ουσιαστικά διώκεται.
Το κέρδος του παραγωγού δεν είναι η ποσότητα που διέθεσε επί την τιμή πώλησης. Πέρα από το κόστος παραγωγής και το κόστος μεταφοράς, περιλαμβάνει και ένα άλλο κόστος, που δεν μετριέται μεν αριθμητικά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Την πρόσθετη εργασία για την μεταφορά και την πώληση. Το ξενύχτι. Τη διακινδύνευση από ατυχήματα. Την ορθοστασία. Την ανασφάλεια για το αποτέλεσμα.
Η δραστηριότητα αυτή έπρεπε να επιδοτείται, και για ένα πρόσθετο λόγο. Διαμορφώνοντας προσιτές τιμές στις λαϊκές αγορές, συγκρατεί ταυτόχρονα τις τιμές πώλησης ομοειδών προϊόντων διατροφής στις λοιπές αγορές και τα supermarket, χάριν των καταναλωτών που αντιμετωπίζουν βασανιστικά οικονομικά προβλήματα.
3. Η φορολόγηση των χωραφιών:
Η φορολόγηση των καλλιεργούμενων αγρών δεν φαίνεται να είναι νόμιμη αφού σύμφωνα με το νόμο, φορολογείται το εισόδημα, η πρόσοδος, το κέρδος, και όχι το μέσο παραγωγής. Το καλλιεργούμενο χωράφι για τον αγρότη είναι ό,τι η μηχανή για τη βιομηχανία. Και στη βιομηχανία εκείνο που φορολογείται δεν είναι η μηχανή, αλλά το προϊόν που παράγει. Θα μπορούσα να σκεφτώ τη φορολόγηση με ένα συμβολικό φόρο των ακαλλιέργητων αγρών γιατί αυτοί αφού δεν καλλιεργούνται δεν είναι μέσα παραγωγής, αλλά αντικείμενο ιδιοκτησίας. Και αυτό, όχι για να επιβαρύνουμε τους αγρότες με φόρους, αλλά σαν κίνητρο για να καλλιεργηθούν όλοι οι καλλιεργήσιμοι αγροί. Την ώρα που η χώρα περνάει για πέμπτη συνεχή χρονιά περίοδο οικονομικής κρίσης, η αύξηση της αγροτικής παραγωγής είναι αναγκαία και πρέπει να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο. Φυσικά, όταν ο ακαλλιέργητος αγρός μπει σε καλλιέργεια, δεν θα επιβάλλεται φόρος.
isthmos.gr
