Είναι μερικές φορές που η ανακάλυψη νέων προορισμών γίνεται τυχαία. Έτσι συνέβη πριν λίγες εβδομάδες σε μία καφετέρια της Μονεμβασιάς και ενώ αναμέναμε να ξεκινήσουμε (δυστυχώς) για το ταξίδι του γυρισμού στην Αθήνα.
Δεν ανυπομονούσαμε (όπως είναι λογικό) για την επιστροφή. Ζητήσαμε από τον ευγενέστατο σερβιτόρο να μας προτείνει έναν κοντινό προορισμό που θα παράτεινε λίγο ακόμα την εκδρομή. Η απάντηση του άμεση και σαφής: «Να πάτε στο λιμάνι του Γέρακα. Είναι το ελληνικό φιόρδ».
Οπότε από περιέργεια και, επειδή δεν ανυπομονούσαμε κιόλας να επιστρέψουμε στην Αθήνα, είπαμε να διαπιστώσουμε αν όντως «ο Γέρακας είναι σαν φιόρδ». Δεν αναζητήσαμε φωτογραφίες στο Διαδίκτυο. Θέλαμε να έχουμε την πρώτη εντύπωση από κοντά.
Μισή ώρα αργότερα, και ακολουθώντας έναν εν μέρει παραθαλάσσιο δρόμο 22 χιλιομέτρων με αρκετές στροφές, βρισκόμαστε στο Λιμάνι του Γέρακα.
Πράγματι το τοπίο είναι αρκετά σκανδιναβικό. Πριν φτάσουμε στο λιμάνι και αφού περάσαμε το χωριό Γέρακας, νομίζαμε πως κινούμασταν πλάι σε μια μεγάλη λίμνη. Λίγο μετά, καθώς πλησιάζαμε στο λιμάνι, δίπλα σε ποτάμι. Τα γαλήνια νερά καταλήγουν πολλές φορές σε απότομες ακτές. Άλλωστε, αν δει κανείς τις εικόνες της περιοχής από ψηλά, καταλαβαίνει γιατί αποκαλείται «το ελληνικό φιόρδ».
Στο τέλος του δρόμου βρίσκεται το μικρό λιμάνι. Οι βάρκες και τα ψαροκάικα μοιάζουν πραγματικά χτιστά, καθώς το φυσικό αυτό λιμάνι είναι τόσο απάνεμο που τα νερά σχεδόν δεν κινούνται. Το «νορβηγικό» σκηνικό εμπλουτίζεται με μία νησιώτικη αίσθηση που δημιουργούν τα ασβεστωμένα σπίτια με τα γαλάζια παράθυρα και τα κόκκινα κεραμίδια. Ανάμεσα τους και μερικά πετρόχτιστα διώροφα.
Στα 2-3 ουζερί- ταβέρνες που είναι ανοιχτά υπάρχει αρκετός κόσμος. Άλλωστε, ήταν μέρα αργίας και το Λιμάνι, στο οποίο κατοικούν μόνιμα 20-25 οικογένειες, είχε αρκετούς επισκέπτες. Λίγο αργότερα, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πως το φαγητό, τουλάχιστον στην ταβέρνα που επιλέξαμε εμείς, ήταν εξαιρετικό. Φρεσκότατοι ψαρομεζέδες και καταπληκτική θέα πραγματικά δίπλα στη θάλασσα, η οποία μοιάζει με λίμνη.
Αλλά, από τα ευχαριστημένα βλέμματα και τα άδεια πιάτα των θαμώνων και στα άλλα μαγαζιά και τραπέζια, όπως και από την πληροφορία που πήραμε πως «ο Ιέραξ», όπως ήταν το όνομα του χωριού στα βυζαντινά χρόνια, «φημίζεται για το ψάρι του», μπορούμε να υποθέσουμε βασίμως πως και στις άλλες ταβέρνες το φαγητό είναι εξίσου καλό.
Το Λιμάνι του Γέρακα, υπήρξε ναυτικός σταθμός των Βυζαντινών και αγκυροβόλι Υδραίων και Σπετσιωτών εμπόρων, όπως και γενικότερα όποιου ήθελε να προστατευθεί από θαλάσσιες κακοκαιρίες. Κάτι που ανταποκρίνεται άλλωστε απόλυτα και στην εικόνα που αντικρίσαμε εμείς. Ένας απάνεμος, γαλήνιος τόπος. Μόλις 22 χιλιόμετρα απέχει αυτός ο άγνωστος στους περισσότερους αλλά ιδιαίτερος προορισμός, που αξίζει να βάλετε στον ταξιδιωτικό προγραμματισμό σας, από την πασίγνωστη Μονεμβασία. Τουλάχιστον εμείς δεν τo μετανιώσαμε που αποφασίσαμε να καθυστερήσουμε κάπως την επιστροφή μας.
Πώς θα πάτε
Από το κέντρο της Αθήνας και μέσω του αυτοκινητοδρόμου Αθήνα- Σπάρτη για το λιμάνι του Γέρακα θα χρειαστείτε κάτι παραπάνω από 4 ώρες και θα διανύσετε 340 χιλιόμετρα. Από τη Μονεμβασία απέχει 22 χιλιόμετρα και περίπου 30 λεπτά οδήγησης.
Διαμονή- Φαγητό-Δραστηριότητες
Στο λιμάνι υπάρχουν κάποια καταλύματα, ταβέρνες -με ειδίκευση φυσικά στο ψάρι- καφετέριες, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχουν ενοικιαζόμενα θαλάσσια ποδήλατα για όσους θέλουν να απολαύσουν το ιδιαίτερο φυσικό τοπίο μέσα από το νερό. Αξίζει να κάνετε μία επίσκεψη και στον αρχαιολογικό χώρου του Ζάρακα (Ζάραξ), κυρίως για την απίστευτη θέα που θα έχετε προς το φιόρδ. Σε απόστασή 10 χιλιομέτρων από το Γέρακα στον δρόμο προς τη Ρειχαία αξίζει να επισκεφθείτε και το μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας με την απίστευτη θέα στο Μυρτώο Πέλαγος. Και αν βρεθείτε εδώ την τελευταία μέρα της εκδρομής σας, πριν επιστρέψετε στην Αθήνα, αξίζει μια μικρή παράκαμψη για κολύμπι στην όμορφη παραλία της Βλυχάδας, περίπου 20 χιλιόμετρα βορειότερα.
