Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι τα
κάστρα πέφτουν μόνο από μέσα και το κάστρο του Μεγάρου Μαξίμου, της
έδρας του Πρωθυπουργικού Γραφείου από το 1982, εμφανίζεται μέσα από
τα σημερινά δημοσιεύματα να τρίζει στα θεμέλιά του. Είναι γεγονός ότι με
την αποχώρηση του
κ.Μπαλτάκου, που φάνταζε σε πολλούς ως ο ηγετικός εξωκοινοβουλευτικός
άνθρωπος του κ.Σαμαρά,
δημιουργήθηκε ένα κενό που πολλοί ζήλεψαν και κανείς δεν γέμισε
αποκλειστικά μέχρι σήμερα.
Ο κ.Παπανδρέου στην
Πρωθυπουργία του είχε στην περιζήτητη αυτή θέση τον κ.Παμπούκη ενώ παλαιότερα ο κ.Καραμανλής
ο νεώτερος τον κ.Ρουσόπουλο. Πρόσωπα που με την ισχυρή προσωπικότητά τους μπροστά και πίσω
από τα φώτα της δημοσιότητας αντιπροσώπευαν για πολλούς το δίαυλο επικοινωνίας και
ενδεχόμενης επιρροής των αποφάσεων του εκάστοτε Πρωθυπουργού.
Σήμερα
η σύγκρουση της
κοινωνίας, η σύγκρουση των κομμάτων, η σύγκρουση των επιχειρηματιών και
γενικά
η σύγκρουση των δύο κόσμων του χθες και της επόμενης ημέρας, της μίζας
και της
κοπιαστικής δημιουργίας του ευρώ που απαιτεί άμεσα και εκβιαστικά
μεταρρυθμίσεις, δείχνει να έχει μεταφερθεί στην αυλή του κ.Σαμαρά. Ο
θανάσιμος πολιτικός κίνδυνος της αποσταθεροποίησης είναι πλέον εντός των
πυλών και
ο κ.Σαμαράς καλείται να συμμαζέψει τα του οίκου του την ώρα που η Ευρώπη
αδημονεί εκνευρισμένη και η ελληνική κοινωνία του χθες ορέγεται και
πάλι συναλλαγές παντός τύπου.
Ποιος
αντιπροσωπεύει το χθες
και ποιος το αύριο στην αυλή του "βασιλιά" της δημοκρατίας μας, του
Έλληνα Πρωθυπουργού, δεν είναι
δύσκολο να εντοπιστεί. Το χθες είναι φυσικά πατριωτικό και επιζητεί τη
συνδιαλλαγή με αντάλλαγμα και με οτιδήποτε δεν είναι
ευρωπαϊκό εντός και εκτός της χώρας, όσο μακριά και αν βρίσκεται από τον
πολιτισμό μας. Το αύριο πατριωτικό και αυτό μάχεται για την προστασία
της
δημοκρατίας που ποτέ εξάλλου δεν ήλθε σε αυτό τον τόπο στην πλατωνική
της μορφή και του εξ
ορισμού αντιπροσώπου της, του εκλεγμένου Πρωθυπουργού κ.Σαμαρά.
Ο
τελικός νικητής των σκληρών αφανών μαχών
εντός και εκτός των τειχών του Μαξίμου θα φανεί πολύ σύντομα. Ο
κ.Σαμαράς θα αναγκαστεί να αποφασίσει αν θα τολμήσει να ξεριζώσει το
κακό από μέσα του αρχικά, ανακηρυχθεί
νικητής και κυρίαρχος της ελληνικής πολιτικής και εντάξει ολοκληρωτικά
την Ελλάδα και την κοινωνία μας στο ευρώ είτε θα αποχωρήσει και αυτός
άδοξα
παραχωρώντας τη θέση του, οικουμενικά ίσως, σε κάποιον πιο επιρρεπή στη
συνδιαλλαγή με το χθες. Επιρρεπή, όπως είναι αρκετοί από τους σημερινούς
μη εκλεγμένους σύμβουλούς του, οι οποίοι έχουν δώσει πολλά αρνητικά
δείγματα γραφής, μίας αυτοκαταστροφικής για την Ελλάδα και όχι όμως για
τους ίδιους επανάστασης του σκότους.
Το ευρωπαϊκό όνειρο και οι αξίες της ζωής των βαρβάρων που έγιναν πολιτισμένοι βρίσκονται
έξω από την πόρτα του Μαξίμου και τη χτυπούν για να μπουν στην ελληνική
κοινωνία, στους βαρβάρους. Κάποιος έλληνας πρέπει να ανοίξει επιτέλους μετά 2300 χρονιά, για να γραφτεί ξανά η ιστορία...
thedayaftergr.blogspot.gr
