Twitter@EmOikonomidis
Πώς το έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι; Α, ναι… “Να γίνουμε η Αλλαγή που θέλουμε να δούμε”. Στις 18 Οκτωβρίου του 1981, η Ελλάδα ψήφισε την Αλλαγή, ανοίγοντας τις πόρτες της εξουσίας στον θυελλώδη Ανδρέα Παπανδρέου, και το ΠΑΣΟΚ που κυριάρχησε έκτοτε εκκωφαντικά στο πολιτικό σκηνικό για περισσότερα από 20 χρόνια, ασκώντας ουσιαστικά την εξουσία ακόμη και όταν… δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση.
Στα χέρια του τελευταίου των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός, την άνοιξη του 2010 στο ακριτικό Καστελόριζο, με την υπογραφή του Μνημονίου απώλειας της εθνικής αυτοδιάθεσης, πιστοποιήθηκε η χρεοκοπία της Ελλάδας που οικοδόμησε το ΠΑΣΟΚ. Μιας Ελλάδας που έζησε πολλούς και σύνθετους εθνικούς μύθους, χωρίς να έχει ξυπνήσει από τους περισσότερους, ακόμη και σήμερα.
Ο Γεώργιος Ράλλης, ηττημένος πρωθυπουργός της βραδιάς της 18ης Οκτωβρίου του 1981, είχε σπεύσει να ευχηθεί “να μην μετανιώσει” ο λαός για την επιλογή του να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ.
Η κοινή λογική θα έλεγε ότι μια κοινωνία που χρεοκόπησε, θα ήταν… στα κάγκελα, και προδήλως μετανιωμένη για εκείνη την επιλογή της, που λειτούργησε ως μεγάλος επιταχυντής για την εθνική κρίση.
Είναι όμως έτσι; Μετανιώσαμε ειλικρινά; Ή το ΠΑΣΟΚ ήταν… το είδωλο στον καθρέφτη που θέλαμε πάντοτε να αντικρίσουμε; Μπολιάζοντας με τόσες στρεβλώσεις το εθνικό dna, που στο τέλος ξεχάσαμε ποιοί πραγματικά ήμασταν;
Η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ και ο διαρκής θρίαμβος του λαϊκισμού, παραμένουν κυρίαρχα χαρακτηριστικά γνωρίσματα για την ελληνική κοινωνία, ακόμη και μετά από 4 χρόνια βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης.
Ίσως λοιπόν… ακούσαμε τον Γκάντι. Και γίναμε “η Αλλαγή που θέλαμε να δούμε”. Ποιός είπε άλλωστε ότι θέλουμε πάντα το… καλό μας;
ysterografa.gr
