Στον ανασχηματισμό του Ιουνίου, που προέκυψε ως περίπου αυτονόητος λόγω της ήττας της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές του Μαϊου, η αποχώρηση του Γιάννη Μιχελάκη, όχι μόνο από το υπουργείο Εσωτερικών αλλά συνολικά από την κυβέρνηση, ήταν ένα από τα απρόσμενα που είχε σημειωμένα στο μπλοκάκι του ο Αντώνης Σαμαράς.
Ο βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και πρώην εκπρόσωπος Τύπου της Συγγρού, δεν έδειξε διάθεση να… βγει στο αντάρτικο, και κράτησε μια συνεπή στάση σιωπής όλο το προηγούμενο διάστημα.
Σήμερα, είχαμε την “επιστροφή” του, και μάλιστα ηχηρή, καθώς ο Γιάννης Μιχελάκης υπογράφει άρθρο στην “Καθημερινή” για το… μέλλον που έρχεται.
Ο Γιάννης Μιχελάκης παρουσιάζει τα κεντρικά διακυβεύματα που κατά τη γνώμη του έχει στο ορατό μέλλον της η χώρα, όπως τη διευθέτηση του χρέους και την προώθηση μιας Συνταγματικής Αναθεώρησης που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αλλάξει εθνικό βηματισμό, και να έρθει πιο κοντά στις καινούριες πραγματικότητες που διαμορφώθηκαν, στον απόηχο της μεγάλης, βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης εθνικής κρίσης.
Παράλληλα, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών υπογραμμίζει την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και στήριξης της κυβέρνησης Σαμαρά, με αποφυγή των πρόωρων εκλογών, μην… ξεχνώντας να εξαπολύσει σφοδρή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας “εκτροπή” και “εκβιασμό” τη στρατηγική του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να προκαλέσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, με αφορμή τη διαφαινόμενη αδυναμία της σημερινής Βουλής να εκλέξει συναινετικά τον διάδοχο του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ακολουθεί το άρθρο του Γιάννη Μιχελάκη στην “Καθημερινή”:
Η χώρα πλησιάζει τον τρίτο και τελευταίο κάβο για την έξοδό της από την κρίση. Μετά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και την έξοδό της στις αγορές, απομένει τώρα η οριστική λύση στη διαχείριση του δημόσιου χρέους. Είναι άλλωστε προφανές πως χωρίς διαχειρίσιμο χρέος, ακόμη κι αν στάθηκε στα πόδια της, η χώρα δεν μπορεί να τραβήξει μπροστά στο δρόμο μιας βιώσιμης ανάπτυξης. Ούτε οι καταθέσεις επιστρέφουν, ούτε άμεσες επενδύσεις μπορεί να έρθουν, όσο υπάρχει ο φόβος να βάλεις ευρώ και να εισπράττεις δραχμές.
Το δεύτερο διακύβευμα που έχουμε μπροστά μας αφορά στη συνταγματική αναθεώρηση που ήδη έχει εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βάλουμε οριστικά στην άκρη αυτά που μας έφεραν ως εδώ, να θεσπίσουμε ασφαλιστικές δικλίδες για την πορεία μας στο μέλλον, να αποκαταστήσουμε το κύρος των θεσμών και να θεμελιώσουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον πολίτη και την πολιτική.
Αυτά είναι τα κρίσιμα διακυβεύματα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Και τα διακυβεύματα αυτά μπορεί να τιναχτούν στον αέρα εάν ανακοπεί η πορεία σταθερότητας και πολιτικής ομαλότητας που με τόσες θυσίες, εξασφαλίζουμε οι Έλληνες.
Παρόλα αυτά, ανεύθυνοι και επικίνδυνοι καιροσκόποι επιχειρούν να δημιουργήσουν προεκλογικό κλίμα και να σύρουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Εκμεταλλεύονται, για το σκοπό αυτό, την επικείμενη λήξη της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας και τη συνταγματική πρόβλεψη για αυξημένη πλειοψηφία στη ψηφοφορία για την ανάδειξη του επόμενου. Κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πως, για να προκαλέσουν εκλογές, δεν πρόκειται να ψηφίσουν για Πρόεδρο «ούτε τον ίδιο τον Θεό». Προσποιούνται πως δεν κατάλαβαν ακόμη ότι η πλειοψηφία των 180 βουλευτών που απαιτείται από το Σύνταγμα (άρθρο 32) αποβλέπει στην εκλογή Προέδρου ευρύτερης αποδοχής και δεν μπορεί να μετατρέπεται σε όπλο καμίας μειοψηφίας για πρόωρη διάλυση της Βουλής.
Το Σύνταγμα δεν δίνει στη μειοψηφία περισσότερες δυνατότητες απ’ ό,τι στην πλειοψηφία σε κανένα ζήτημα. Πολύ περισσότερο δεν δίνει στη μειοψηφία το δικαίωμα να ακυρώνει τη βούληση των πολλών και να επιβάλλει εκλογές. Γι’ αυτό ακριβώς, από το 2009, όταν πρώτο το ΠΑΣΟΚ επιστράτευσε τη μεθόδευση που σήμερα αντιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης χαρακτήρισε την πρακτική αυτή «συνταγματική εκτροπή». Ακόμη και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος παραδέχθηκε πρόσφατα ότι η επιστράτευση της διαδικασίας ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας με σκοπό την πρόωρη διάλυση της Βουλής, αυτό που έκανε τότε το κόμμα του και επαναλαμβάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά «θεσμικό εκβιασμό».
Ενδεχόμενη, λοιπόν επανάληψη της πρακτικής εκείνης, θα συνιστά συνταγματική εκτροπή και θεσμικό εκβιασμό. Στις κρίσιμες αυτές ώρες μπορεί, όμως, να συνεπάγεται πολλά και πολύ χειρότερα άλλα. Μπορεί να μεταθέσει στο απώτερο μέλλον την αναγκαία συνταγματική αναθεώρηση. Μπορεί να τινάξει στον αέρα τις θυσίες που κάναμε. Μπορεί να γίνει τεχνητό ανάχωμα στην παραγωγή μεταρρυθμιστικού έργου, που η χώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Μπορεί να ανακόψει την πορεία εξόδου από την κρίση και τον μνημονιακό εναγκαλισμό. Μπορεί να δημιουργήσει σε εταίρους, δανειστές, επενδυτές και αγορές την πεποίθηση ότι η χώρα εισέρχεται σε περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας. Μπορεί να υπονομεύσει τη δυνατότητα της χώρας, να διαπραγματευθεί από την καλύτερη δυνατή θέση την απαραίτητη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Μπορεί συνοπτικά να σύρει την οικονομία σε κατάρρευση, την κοινωνία σε χάος και τη χώρα σε εθνική περιπέτεια.
Είναι, λοιπόν, ανάγκη, ενόψει της προεδρικής εκλογής, να υπάρξει από όλους σεβασμός στους θεσμούς και το μέλλον της χώρας. Οι Έλληνες βουλευτές, ψηφίζοντας, στις αρχές του 2015, για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα αποφασίζουμε ουσιαστικά για την πορεία της Πατρίδας μας στα πολλά επόμενα χρόνια. Θα επιλέξουμε, είτε το στέρεο δρόμο που βγάζει από την κρίση, είτε την εμπλοκή στη δίνη της αστάθειας, της αβεβαιότητας και της εθνικής περιπέτειας. Το διάστημα που ακολουθεί είναι καθοριστικής σημασίας για την πορεία της χώρας μας. Οι ευθύνες όλων μας είναι τεράστιες. Είναι ιστορικές”.
ysterografa.gr
