Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου η Αθήνα θα φιλοξενήσει για μία φορά ακόμη τον 30ο Κλασσικό Μαραθώνιο αγώνα, έναν αγώνα που πλέον χαίρει διεθνούς προβολής και κάθε χρονιά προσελκύει ολοένα και περισσότερες συμμετοχές.
Στο πλαίσιο αυτής της αξιοθαύμαστης προσπάθειας, όλων των συντελεστών της, που συγκεντρώνει τους προβολείς των διεθνών ΜΜΕ στη χώρα μας, ιδίως σε μια τόσο δύσκολη περίοδο όσο αυτή που διάγουμε, ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που γνωρίζουν πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην μεταπολεμική Ελλάδα ένας αφανής εθνικός ήρωας: ο Στέλιος Κυριακίδης.
Ένας άνθρωπος με το όνομα του οποίου θα έπρεπε να συσχετισθεί ο Μαραθώνιος των Αθηνών.
Ο Στέλιος Κυριακίδης, ένας σπουδαίος πρωταθλητής αλλά πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος άνθρωπος, κατάφερε από το πουθενά, το 1946, να βοηθήσει έναν ολόκληρο λαό, τον χειμαζόμενο τότε από το λιμό ελληνικό λαό.
Με το μοναδικό του κατόρθωμα, να κερδίσει στον φημισμένο Μαραθώνιο της Βοστώνης, έστρεψε πάνω του τα φώτα των αμερικανικών ΜΜΕ, έγινε δεκτός από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τρούμαν για να τιμηθεί και ζήτησε βοήθεια για την λιμοκτονούσα Ελλάδα. Όπερ και εγένετο, με το «πακέτο Κυριακίδη» όπως είναι γνωστό.
Το ηρωικό κατόρθωμα του Στέλιου Κυριακίδη, που ουσιαστικά έσωσε τον ελληνικό λαό, έτυχε της απόλυτης αναγνώρισης στις ΗΠΑ (!), όπου έχουν γράψει σχετικά βιβλία, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray, αλλά δυστυχώς στην πατρίδα μας ουδέποτε έτυχε της ανάλογης προβολής.
Ακόμα και σήμερα αυτός ο ήρωας παραμένει άγνωστος στους περισσοτέρους από εμάς και κυρίως στα παιδιά.
Με την ευκαιρία λοιπόν της διοργάνωσης του 30ου Κλασσικού Μαραθωνίου της Αθήνας, οι αρμόδιοι θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την ιστορία αυτού του μοναδικού Έλληνα και έστω και αργά να τον τιμήσουν αναλόγως. Ταυτίζοντας τον Μαραθώνιο της πρωτεύουσας της Ελλάδας με τον Ήρωα του αγωνίσματος …
Ο Στέλιος Κυριακίδης γεννηθηκε στις 4 Μαΐου 1910 στο χωριό Στάτος στην Πάφο της Κύπρου, πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1987, στη Αθήνα και τάφηκε στον Πύργο Κορινθίας, όπου είχε το εξοχικό του. Κάθε χρόνο , εδώ και 24 χρόνια η τοπική Κοινότητα Πύργου , ο Δήμος Ευρωστίνης διοργανώνουν προς τιμήν του αγώνες δρόμου τα "Κυριακίδεια " που γίνονται στην περιοχή με την συμμετοχή εκατοντάδων αθλητών αλλά και μικρών παιδιών από όλη την Ελλάδα. Το VIDEO που παραπάνω είδαμε είναι από την φετεινή διοργάνωση "Κυριακίδεια 2012"που έγινε στις 13 Μαϊου στον Πύργο.
Ήταν γιος των αγροτών Γιάννη και Ελένης Κυριακίδη. Με την παραμικρή αφορμή πήγαινε με τα πόδια στο απέναντι χωριό που απείχε 15 με 20 χιλιόμετρα. Έβγαλε το Γυμνάσιο στην Πάφο κι από την εφηβική του ηλικία άρχισε να παίρνει μέρος σε αγροτικούς αγώνες εκπροσωπώντας το χωριό του. Το 1930 γράφτηκε στον Γυμναστικό Σύλλογο Ολύμπια Λεμεσού τον οποίο δεν εγκατέλειψε, μέχρι και το τέλος της αθλητικής του σταδιοδρομίας (παρόλο που αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα). Για ένα διάστημα εργάστηκε ως υπάλληλος του Δήμου Λεμεσού.
Το 1934 μετακόμισε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου από το 1936 εργάστηκε ως εισπράκτορας της Δ.Ε.Η. χωρίς να εγκαταλείψει τον αθλητισμό. Διακρίθηκε αρκετές φορές στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια με την εθνική ομάδα, ενώ κατέρριψε την πανελλήνια επίδοση του Σπύρου Λούη στον Μαραθώνιο (επίδοση τεσσάρων περίπου δεκαετιών). Ο Λούης φέρεται να τον υποδέχθηκε στο σπίτι του στο Μαρούσι λέγοντάς του: «Παιδί μου Στέλιο, να τρέχεις πάντα, γιατί εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να τρέχουμε. Μόνο έτσι καταφέραμε να ζήσουμε τόσους αιώνες».
Το 1941, μετά την είσοδο ναζιστικών γερμανικών δυνάμεων στην Αθήνα παντρεύτηκε την Ιφιγένεια με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: την Ελένη, την Μαίρη και τον Δημήτρη. Για τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, ο ίδιος δήλωσε πως το γαμήλιο δώρο του ήταν ένα ψωμί (κι αυτό μισό). Το 1943 στο Χαλάνδρι, συνελήφθη από Γερμανούς με άλλα 49 άτομα (τα οποία εκτελέστηκαν) εξαιτίας ενός φόνου Γερμανού στρατιώτη. Ο Γερμανός αξιωματικός υπηρεσίας ήταν μαραθωνοδρόμος και τον άφησε ελεύθερο, όταν βρήκε στο πορτοφόλι του την ταυτότητά του και την κάρτα διαπίστευσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 στο Βερολίνο. Ο γιος του Δημήτρης Κυριακίδης ανέφερε: «Μια άλλη φορά, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στο σπίτι μας, βρήκαν ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Στην πρώτη σελίδα ήταν ο Χίτλερ.“Χάιλ Χίτλερ!” είπαν και εξαφανίστηκαν. Έτσι εδόθη εντολή να μην πηγαίνει κανείς στο σπίτι του Κυριακίδη. Από τότε ο πατέρας μου έκρυβε στο υπόγειό μας τους συμμάχους που έπεφταν με τα αλεξίπτωτα και έφευγαν αργότερα στην Αίγυπτο».
Το 1946, μετά τη λήξη της γερμανικής Κατοχής το 1944 και του Εμφυλίου Πολέμου, ο Κυριακίδης αποφάσισε να συμμετάσχει στον 50ο Διεθνή Μαραθώνιο της Βοστώνης στις Η.Π.Α.. Μετά από αρκετές δυσκολίες κατάφερε να αγωνιστεί και να νικήσει, ευαισθητοποιώντας Αμερικανούς και Έλληνες ομογενείς, στέλνοντας έτσι οικονομική βοήθεια και είδη πρώτης ανάγκης στην Ελλάδα που μαστιζόταν από φτώχεια κι ανέχεια.
Μέχρι το τέλος της ζωής του, αφιερώθηκε στον αθλητισμό (προπονητής, διοικητικός παράγοντας), σε φιλανθρωπικά έργα, στον προσκοπισμό ενώ προέτρεπε τα παιδιά να στραφούν στον αθλητισμό, δημιουργώντας το γυμναστήριο "Αθλητικός Όμιλος Φιλοθέης".
