Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Συμπολίτη της κορινθίας μας, καλή σου ΄μέρα
Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς :
Ακολουθούν πιστά απαρέγκλιτα κατά γράμμα την ίδια ακριβώς απίστευτα όμοια, προσυννενοημένη, απαράλλακτη πολιτική (καρμπόν ! ) λιτότητας σκληρής
Δείχνουν το ίδιο ακριβώς έργο, με άλλους, διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Με άλλα λόγια. Με την ίδια όμως δυστυχώς ακριβώς οδυνηρή κοινωνιοκτόνα κατάληξη εξαθλίωσης των λαικών μας οικογενειών
Επαληθεύουν το 2010, που ο Γιώργος Παπανδρέου δικαιολογεί την απώλεια εθνικής μας κυριαρχίας με το μεγάλο δημόσιο χρέος μας. Που ο Στρατηγός του Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαβεβαιώνει, ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα
Τεκμηριώνουν το 2012, που ο Αντώνης Σαμαράς, επικεφαλής της κυβέρνησης των πρόθυμων συνεταίρων, επιβάλει σε΄μας τους Έλληνες Κορίνθιους το νέο Αρμαγεδώνα μέτρων !
Καταλαβαίνουν βέβαια, πως όσο περνούν οι μέρες της πίκρας, της μοναξιάς, της απελπισίας, τόσο το οικοδόμημα της ψυχικής τους ισορροπίας, της εσωτερικής μας ασφάλειας σπάει. Ραγίζει σε χιλιάδες, σε αμέτρητες αθέατες ρωγμές. Θανατηφόρες. Σε ρωγμές οργής, που απλώνονται αργά σαν φίδια. Σαν φλόγες στον γεμάτο, παραφορτωμένο αχυρώνα…
Συμπολίτη της κορινθίας μας, καλή σου ΄μέρα
Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς :
Ακολουθούν πιστά απαρέγκλιτα κατά γράμμα την ίδια ακριβώς απίστευτα όμοια, προσυννενοημένη, απαράλλακτη πολιτική (καρμπόν ! ) λιτότητας σκληρής
Δείχνουν το ίδιο ακριβώς έργο, με άλλους, διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Με άλλα λόγια. Με την ίδια όμως δυστυχώς ακριβώς οδυνηρή κοινωνιοκτόνα κατάληξη εξαθλίωσης των λαικών μας οικογενειών
Επαληθεύουν το 2010, που ο Γιώργος Παπανδρέου δικαιολογεί την απώλεια εθνικής μας κυριαρχίας με το μεγάλο δημόσιο χρέος μας. Που ο Στρατηγός του Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαβεβαιώνει, ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα
Τεκμηριώνουν το 2012, που ο Αντώνης Σαμαράς, επικεφαλής της κυβέρνησης των πρόθυμων συνεταίρων, επιβάλει σε΄μας τους Έλληνες Κορίνθιους το νέο Αρμαγεδώνα μέτρων !
Καταλαβαίνουν βέβαια, πως όσο περνούν οι μέρες της πίκρας, της μοναξιάς, της απελπισίας, τόσο το οικοδόμημα της ψυχικής τους ισορροπίας, της εσωτερικής μας ασφάλειας σπάει. Ραγίζει σε χιλιάδες, σε αμέτρητες αθέατες ρωγμές. Θανατηφόρες. Σε ρωγμές οργής, που απλώνονται αργά σαν φίδια. Σαν φλόγες στον γεμάτο, παραφορτωμένο αχυρώνα…
