Με μια εμφάνιση, βγαλμένη μέσα από την ψυχή τους, οι παίκτες του Δημήτρη Δημητρούλια άντεξαν την πίεση των ελβετών και γνώρισαν τη γλυκιά ήττα, που τους χάρισε τον ευρωπαϊκό τίτλο. Με δάκρυα χαράς, όλα τα παιδιά του Διομήδη, με πρώτο σκόρερ τον Μάλλιο και ήρωα της τελευταίας στιγμής τον τερματοφύλακα Νούγκοβιτς, άφησαν στο γήπεδο την τελευταία... σταγόνα του ιδρώτα τους για να φτάσουν στην κορυφή!
Ο Ζαραβίνας ήταν αυτός που σήκωσε το Κύπελλο στον ελβετικό ουρανό και στη συνέχεια έτρεξε να το ανεβάσει στις κερκίδες, όπου βρέθηκαν 150 φίλαθλοι που έκαναν το ταξίδι στην Ελβετία.
Τα δεκάλεπτα: 3-3, 7-5, 10-9 (ημιχ.), 14-13, 17-16, 22-20.
ΒΑΚΕΡ ΤΟΥΝ: Λίντερ 7, Κάσπαρ 1, Φράνιτς 7, Ντεσβάντεν 4, Ντάλερ 3 .
ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΑΡΓΟΥΣ: Ουρόσεβιτς 1, Μάλλιος 9, Μεγαλοοικονόμου 4, Πριόβολος 1, Τάσκοβιτς 3, Μαραγκός 1, Σαμαράς 1Η κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ αποτελεί αναμφίβολα το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που κατακτά επαρχιακή ομάδα σε οποιοδήποτε άθλημα. Πέρα από αυτά, όμως, ο θρίαμβος των «λύκων» μοιάζει να ανατρέπει κάθε έννοια λογικής που υπάρχει στον αθλητισμό:
Ομάδα από μία χώρα που δεν έχει ιδιαίτερη παράδοση στο χάντμπολ, από ένα μάλλον αδύναμο πρωτάθλημα, το οποίο μάλιστα βρίσκεται σε συνεχή πτώση τα τελευταία χρόνια. Σωματείο ερασιτεχνικό, με μπάτζετ πολύ μικρό σε σχέση με τους αντιπάλους που κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Απουσία έδρας, αφού το μικρό γηπεδάκι του Άργους ούτε κατά διάνοια πληροί τις ελάχιστες προδιαγραφές της EHF.
Ελλείψει εμπειριών σε αυτό το επίπεδο, πλην μεμονωμένων παικτών, και υστέρηση σε εναλλακτικές λύσεις, πίσω από την -ομολογουμένως δυνατή- πρώτη επτάδα. Κι όμως, αυτή η ομάδα πανηγύρισε τη Δευτέρα μέσα στο Τουν την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, έκανε υπερήφανη μία ολόκληρη πόλη και (ίσως) έδειξε ένα διαφορετικό δρόμο προς την επιτυχία στον ταλαιπωρημένο -οικονομικά και όχι μόνο- ελληνικό αθλητισμό.
