Ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε μια ευθύνη που με κομματικούς όρους θα λέγαμε ότι δεν του αναλογεί. Δεν εκβιάστηκε ούτε πιέστηκε όπως κάποιοι αφήνουν να εννοηθεί. Αποφάσισε να κάνει αυτό που θα έκανε στη θέση του ένας Ελευθέριος Βενιζέλος ή ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τράβηξε μια κόκκινη γραμμή από το κομματικό συμφέρον, έβαλε στην άκρη τα όποια οφέλη θα είχε ένα απολύτως δικαιολογημένο «Όχι» και προκειμένου να μη παραδώσει την Ελλάδα στα χέρια των λαϊκιστών, των φανατικών των «Άκρων», αλλά και στη λεηλασία όλων όσοι καραδοκούν από μια πτώχευση για να κερδίσουν σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της χώρας, είπε το αντιδημοφιλές «Ναι».
Μπορεί στα μάτια των απογοητευμένων και απολύτως δικαιολογημένα θυμωμένων και οργισμένων ψηφοφόρων να φάνηκε ότι υπαναχωρεί από την σταθερή αντιμνημονιακή του στάση. Ωστόσο ουδείς σοβαρά σκεπτόμενος Έλληνας πιστεύει ότι ο Αντώνης Σαμαράς ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε οπαδό του μνημονίου. Κάθε άλλο. Ο Αντώνης Σαμαράς πήρε στους ώμους του ένα τεράστιο εθνικό και πολιτικό βάρος, βλέποντας ότι η Ελλάδα οδηγείται στη καταστροφή. Γι αυτή του την επιλογή θα δικαιωθεί πολύ σύντομα. Όταν όλοι θα καταλάβουν ότι από αυτό το σκληρό μνημόνιο, υπάρχουν και χειρότερα και πάντως πολύ χειρότερα από αυτά που περιλαμβάνονται στις σελίδες του μνημονίου. Ο Αντώνης Σαμαράς με την εθνική στάση που αποφάσισε να κρατήσει, κατέστησε και πάλι τη Νέα Δημοκρατία δύναμη εθνικής ευθύνης, εγγυήτρια των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και άγρυπνο φρουρό της αστικής δημοκρατικής ομαλότητας.
Tου ΧΑΡΗ ΠΑΥΛΙΔΗ/ statesmen.gr
