Τό άκρον άωτον τού θράσους!
Παρουσιάζουνε τα Μοναστήρια
σάν τα μούτρα τους, καί τίς διαμαρτυρίες πού ακούγονται τίς λένε λογοκρισίες
στήν ...τέχνη τους !
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ…
1) Ο θρησκευόμενος ( ; )
Δήμαρχος,
ο νίπτων τάς χείρας του και την κεφαλή του και ποιών
τώρα την νήσσα, κοινώς την πάπια ότι… «εγώ δεν ήξερα τίποτα…» ( καλά, δεν
ήξερες, δεν ρώταγες όμως ; )
2) Η Αντιδημαρχία της Πολιτιστικής πού τους κάλεσε
και «έβαλε το φουρνέλο…» της αντιδικίας τοπικής Εκκλησίας, πιστών, καί
Δημαρχίας…
3) Κριτικές θεατών πού
έχουν δεί το έργο αλλά δεν είναι φαίνεται Χάχες και χάνοι… ( όπως θα
ήθελαν άνθρωποι του Πατρινού φεστιβάλ πού ξέρουν μόνο από
Καρναβάλια…)
4) Αντιδράσεις από την Ξάνθη πού είχε το κακό
προηγούμενο…
------------------------------------
Λένε λοιπόν μερικοί,
πώς η καλλίτερη διαφήμιση γιά ένα κακό θεατρικό έργο είναι το να προσπαθήσης με
διάφορα δικαστικά μέτρα να το απαγορεύσης, ώστε να θεωρηθεί ( το
καημενούλι μας ) ως… «διωκόμενο», κεντρίζοντας έτσι το ενδιαφέρον του κόσμου,
πού ως γνωστόν ρέπει προς κάθε τί, τό απαγορευμένο… !
Θέλουν να μάθουν, θέλουν να ιδούν, θέλουν ν΄
ακούσουν «τι λέει;, γιατί το απαγόρευσαν;
Λέει πολλά «από τέτοια» πράγματα;
Πολλά αισχρά;
Ώωωω! πόσο μ΄ αρέσουν ν΄
ακούω αισχρά…» λένε μερικοί αλλά και μερικές στην εποχή μας, κακαρίζοντας
σαν τις κότες πού μόλις έκαναν τ΄ αυγό, μόλις ακούσουν λόγια σεξιστικών
καταστάσεων και «υπό ομφαλού γαστρός…» ατάκες...
