Σεβασμιώτατοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Αγαπητέ Πατέρα Γεώργιε Σταματούλη,
Κυρίες και κύριοι παρευρισκόμενοι,Σας καλωσορίζουμε με αγάπη στις εορταστικές εκδηλώσεις επ΄ ευκαιρία της συμπληρώσεως των 100 ετών από την ίδρυση και λειτουργία της Ενορίας μας Αγίου Δημητρίου Μελισσίου, στις 12 Ιουλίου 1911.
Σεβασμιώτατοι,
Κυρίες και κύριοι,
Παρακαλώ να μου επιτρέψετε να αναφερθώ πρώτα στην Ιστορία του όμορφου χωριού μας, ώστε να την συνδέσουμε κατόπιν Ιστορικά με την Ενορία και τον Λαμπρό - Μεγαλοπρεπή Ναό μας.
Η Ιστορία αναφέρει, πως το όνομά του το Μελίσσι, το πήρε από τα μεγάλα μελίσσια τα οποία είχαν τις κυψέλες τους σε βράχο, και που το μέλι τους έρεε άφθονο στο σπήλαιο που βρισκόταν από κάτω.
Το χωριό μας, που ανήκει στον Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης, βρίσκεται βορειοδυτικά της Κορίνθου, στα παράλια του Κορινθιακού κόλπου, μεταξύ Ξυλοκάστρου και Κιάτου, σε υψόμετρο περίπου 30 μέτρων από την θάλασσα.
Η Κοινότητα Μελισσίου, προήλθε το 1912 από τον Δήμο Σικυωνίων. Αξίζει να αναφερθεί ότι το χωριό, Μελίσσι
το 1851 αριθμούσε 125 κατοίκους, το 1886: 398, το 1907 :596, το 1928 : 623, το 1940: 717, το 1951 : 742, το 1971: 840.
το 1851 αριθμούσε 125 κατοίκους, το 1886: 398, το 1907 :596, το 1928 : 623, το 1940: 717, το 1951 : 742, το 1971: 840.
Σήμερα, οι κάτοικοι του είναι περίπου 1.100 και ασχολούνται κυρίως με την γεωργία και τον τουρισμό.
Τους θερινούς μήνες η περιοχή, με τις απαράμιλλης ομορφιάς παραλίες, ελκύει σημαντικό αριθμό τουριστών, επισκεπτών και κυρίως παραθεριστών.
Το φυσικό κάλλος του χωριού μας, προσέλκυσε το ενδιαφέρον του γνωστού περιηγητού, Αυστριακού Αρχιδούκα της Τοσκάνης: Λουδοβίκου Σαλβατόρ, ο οποίος στα τέλη του 18ου αιώνος έζησε για 2 χρόνια στην Ζάκυνθο, και περιηγήθηκε σε διάφορα μέρη της Ελλάδος.
Αξίζει να διαβάσουμε πως ακριβώς περιγράφει τις εικόνες που αποκόμισε για το χωριό μας, από ξηράς και θαλάσσης.
Σε ένα απόσπασμα από το έργο του γράφει:
“…… Η αμμώδης παραλία, προβάλει σε δύο μύτικες όπου συναντά κανείς λίγες χωμάτινες και κροκαλοπαγείς μάζες. Στο τέλος των απότομων πλευρών και στην τελευταία παραφυάδα, βρίσκεται το χωριό Μελίσσι, με περίπου 50 σπίτια ανάμεσα σε πολυάριθμα κυπαρίσσια, ορατό από μακριά. Η εξωτερική ομάδα κυπαρισσιών περιβάλλει το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου, που δεσπόζει επάνω σε ασβεστολιθικούς βράχους και του οποίο το προσκυνητάρι βλέπουμε απέναντι στην παραλία. Όχι μακριά από την εκκλησία είναι μερικές αποθήκες για κορινθιακή σταφίδα, περιβαλλόμενες από μουριές και κλαίουσες. Από εδώ και πέρα, το κάτω σκαλί της απότομης όχθης γίνεται ηπιότερο. Το επάνω περιλαμβάνει και ένα δεύτερο, τα ίχνη του οποίου μπορεί κανένας να διακρίνει στην κοιλάδα του Ξυλοκάστρου. Στην παραλία προβάλλει ένας αποστρογγυλωμένος μύτικας με ένα πηγάδι , όχι μακριά από την θάλασσα, μπροστά από το οποίο περνάει ο δρόμος.”
Αλήθεια, διάβασα το κείμενο του περιηγητού, είχα τα μάτια ανοικτά, όμως κατάφερα να φανταστώ πως ήταν τότε το Μελίσσι μας.
Αγαπητοί μου,
Το Μελίσσι μας, συνδέει την διαδρομή του στην Ιστορία:
Με επιφανείς και επώνυμες οικογένειες, όπως :
Την αρχοντική οικογένεια Ρέντη, με ρίζες στους σταυροφόρους της 3ης σταυροφορίας.
Αρχίζοντας από το Δημήτριο Ρέντη, την περίοδο 1311 – 1388.
Τον προεστό της Πελοποννήσου και Φιλικό Θεοχαράκη Ρέντη, την περίοδο 1778-1825.
Το γιο του Αριστείδη Ρέντη, στρατιωτικό και πολιτικό, την περίοδο 1815 – 1858.
Για να φτάσουμε στον Κωνσταντίνο Ρέντη, την περίοδο 1884 – 1958, που στην πληθωρική του σταδιοδρομία διετέλεσε Διπλωμάτης, Υπουργός Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Στρατιωτικών, Δημοσίας Τάξεως, Εθνικής Αμύνης και προσωρινός Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης το 1948. Αντιπρόσωπος της Ελλάδος το 1925 στην Συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών, πρόγονου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και στον
Θεοχάρη Ρέντη, άξιο πολιτικό μηχανικό με πλούσιο επαγγελματικό βιογραφικό, Βουλευτή Κορινθίας από το 1961 έως το 1980, με θητεία ως Υφυπουργός: Προεδρίας, Εσωτερικών, Δημοσίων Έργων, Εξωτερικών και Πρόεδρος του Ο.Σ.Ε. το 1990.
Συνδέει επίσης την διαδρομή του και με διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως τον μεγάλο Έλληνα ζωγράφο της διασποράς, γνωστό με το όνομα Βασίλης Μάρρος, πιθανότατα προερχόμενο εκ του Βασίλης Μαυρατζάς.
Γεννήθηκε στο Άνω Μελίσσι, το 1897 και εδώ έζησε τα παιδικά του χρόνια.
Από το Άνω Μελίσσι, ο Βασίλης Μάρρος βρέθηκε μόνος του το 1913, σε ηλικία μόλις 16 ετών, στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Το τόλμημα, ακραίο για την εποχή. Πήγαζε από το όραμα να γίνει καλλιτέχνης. Όνειρο που κυνήγησε με συνέπεια σε όλη του τη ζωή.
Τον συναντάμε ξανά το 1921 στην Νέα Υόρκη, ως υπότροφο σε μια από τις καλλίτερες Σχολές Τέχνης, το “Art Student’s League” και από εκεί στο Παρίσι, φοιτητή στην Academie Moderne. Η μοναδική επαφή με την Ελλάδα επισημαίνεται το 1930, όταν επιστρέφει στο χωριό του όπου παραμένει ένα χρόνο για να επισκεφθεί στην συνέχει την Ιταλία των φουτουριστών, πριν ξαναεπιστρέψει στην Νέα Υόρκη. Είναι η περίοδος που ο Μάρρος δραστηριοποιείται έντονα και ως ηθοποιός, παίζοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους στο θίασο “Νέον Θέατρον” που ανεβάζει έργα, (συχνά επαναστατικά – για τον Ελληνισμό) σε διάφορες πολιτείες, σε χοροεσπερίδες, οργανωμένες κυρίως από την ομογενειακή οργάνωση “Ελληνικός Εργατικός Σύνδεσμος Σπάρτακος”.
Ο Βασίλης Μάρρος, απεβίωσε το 1954 στην Νέα Υορκή.
Σήμερα οι πίνακές του υπάρχουν στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου και σε ιδιωτικές συλλογές.
Για το Μελίσσι, Ιστορικές καταγραφές, αναφέρονται στην περίοδο των Καταλανών, της Τουρκοκρατίας, της Επανάστασης του 1821 και την Αναγέννηση του Έθνους, ως και σήμερα.
Δεν είναι τόπος προικισμένος μόνο με ομορφιά, αλλά είναι και τόπος εύφορος, με βλάστηση και καλλιέργειες όπως: αμπελιών, εσπεριδοειδών, βερίκοκων και άλλων. Τόπος, που διατηρεί ίσως και να αυξάνει τον πληθυσμό του. Ευλογημένος τόπος.
Α Ξ Ι Ζ Ε Ι Ν Α Τ Ο Ν Α Γ Α Π Α Μ Ε.
Το φιλόξενο περιβάλλον του, κοσμούν σε Δόξα Κυρίου πανέμορφοι Ναοί.
Οι Ναοί που στολίζουν το χωριό μας και αγωνίζονται να αποδώσουν το Μεγαλείο και την Ταπεινότητα Του Κυρίου, με την συνεχή φροντίδα των ακούραστων Εφημέριων και Ιερέων καθώς και των μελών των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων, δεν είναι λίγοι.
Η Ενορία μας, του Αγίου Δημητρίου εμφανίζεται το πρώτον εις τα τέλη του 18ου με αρχάς του 19ου αιώνα. Ιδρύθηκε με Βασιλικό Διάταγμα του Βασιλέως Γεωργίου που υπεγράφη στις 28 Νοεμβρίου 1911 και δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 331/3-12-1911.
Ο αρχικός της Ναός ήταν το εξωκλήσι αφιερωμένο στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, επάνω στον λόφο, κάτω από τον οποίο βρισκόταν το μέγα σπήλαιο εντός του οποίου έρεε το μέλι εκ του μεγάλου άγριου μελισσίου, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1884 για την διάνοιξη της σιδηροδρομικής γραμμής.
Αργότερα, κτίζεται άλλος Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο, με άγνωστο το λόγο της μετονομασίας του και την ακριβή χρονική στιγμή.
Ο Νέος Ενοριακός Ναός μας,
Θεμελιώθηκε το 1972, με προσφορές των πιστών και μόνον, με μηχανικό τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Φαίδωνα Κυδωνιάτη, και Αρχιτέκτονα την σύζυγό του Έθελ, και εγκαινιάσθηκε στις 12 Ιουλίου 1981.
Είναι Ναός τρισυπόστατος, αφιερωμένος στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλύτη, με τρία παρεκκλήσια, αφιερωμένα:
Το Νότιο στον Άγιο Αχίλλειο,
Το Βόρειο στον Άγιο Νέστορα, και
Το Κάτωθεν αφιερωμένο στην Αγία Αικατερίνη.
Έχει Λείψανα 100 Αγίων και Τίμιο Ξύλο, δώρο του μακαριστού Πατριάρχου Διόδωρου.
Ναός, μεγαλοπρεπής, Βυζαντινού ρυθμού, εμβαδού 650τμ,
Χτισμένος από πελεκητή πέτρα. Το δε κωδωνοστάσιο του, έχει ύψος 30 μέτρα.
Ιστορείται Αγιογραφικώς υπό του εκ Βέλου Κορινθίας καταγόμενου, άριστου αγιογράφου κ. Βλασίου Τσωτσώνη, με την επιμέλεια του καθηγητού Βυζαντινής Αρχαιολογίας Ιωαννίνων κ. Αθανασίου Παλιούρα. Το έργο του κ. Τσωτσώνη, μνημειώδες, για το οποίο αργότερα ιστορικοί θα γράφουν και θα ομιλούν για την ιδιαιτερότητά του και που σήμερα όσοι επισκέπτονται το Ναό και το βλέπουν, αναπτερώνονται πνευματικά και αγάλλονται με την τεχνική και τον όμορφο χρωματισμό όπου υπερισχύει και ο χρυσός διάκοσμος.
Οι θαυμάσιες μαρμάρινες κατασκευές, όπως το Ιερό Τέμπλο παλαιό και νέο, το δάπεδο, η Αγία Τράπεζα, και δια την άναψιν των κεριών, είναι των αρίστων στο είδος τους Τηνιακών καλλιτεχνών Βαλάκα και Βασιλάκη.
Τα εγκαίνια του Ιερού Ναού έγιναν στις 12 Ιουλίου 1981 υπό των Μητροπολιτών Κορίνθου Παντελεήμονος, Νέας Ζηλανδίας Διονυσίου και Φιλίππων Προκοπίου.
Οι εφημέριοι του Ναού του Αγίου Δημητρίου, μετά την κατεδάφιση του εξωκλησιού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης κατάφεραν και αποκατέστησαν το κενό του οίκου του Κυρίου και ιδιαίτερα ο σημερινός του Εφημέριος Πρωτοπρεσβύτερος πατέρας Γεώργιος Σταματούλης, σε πείσμα κάθε δυσκολίας κατάφερε να δώσει στον Ναό την αίγλη και το κατανυκτικό περιβάλλον που του αρμόζει.
Η χαρά του για τα 100 χρόνια της Ενορίας του, η αγάπη του για τον Πλάστη μας και τα πλάσματά του, τον ώθησαν να συντονίσει αυτό τον όμορφο εορτασμό που θα μείνει στις μνήμες όλων μας, συνεπικουρούμενος από ευλαβείς πιστούς ενορίτες αλλά και πολλούς εθελοντές πιστούς.
Σήμερα χοροστατούντων των Ιεραρχών Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ και του Σεπτού Ιεράρχου μας Μητροπολίτου Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους κ.κ. Διονυσίου, ανοίγει τις πύλες του Ναού σε όλους τους Πιστούς, προσφέροντας μας μια υπέροχη κατανυκτική πανηγυρική Θεία Λειτουργία και την Θεία Χάρη του Κυρίου.
Ο ακούραστος εφημέριός μας, έχει υπό την ίδια σκέπη και φροντίδα όλους τους Ναούς της Ενορίας του, διότι στο Μελίσσι υπάρχουν ακόμη:
Ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνας, στο κοιμητήριο του χωριού.
Ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδος, κοσμητεία του Αγίου Δημητρίου με το παρεκκλήσιό του αφιερωμένο στον Άγιο Διονύσιο. Βρίσκεται στον οικισμό, πάνω από το Μελίσσι και δεσπόζει στην άκρη του υψώματος, ατενίζοντας την θάλασσα και τις ακτές της Βοιωτίας και της Φωκίδας. Ένας ακόμη Ναός, κόσμημα για τον οικισμό και το Μελίσσι που θεμελιώθηκε το Σάββατο 29 Ιουλίου 1989, υπό του πατρός Γεώργιου Σταματούλη παρουσία μόνο λιγοστών πιστών του οικισμού. Εγκαινιάσθηκε την Παρασκευή 29 Μαΐου 2009 υπό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους κ.κ. Διονυσίου.
Υπάρχουν ακόμη, τα εξωκλήσια του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, των Αγίων Αναργύρων και της Αγίας Παρασκευής.
Επίσης υπάρχουν και ιδιωτικοί Ναοί. Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της οικογενείας Ρέντη, του Αγίου Νεκταρίου της οικογενείας Χαιρέτη και του Προφήτη Ηλία της οικογενείας Δημοπούλου.
Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην αναφερθούμε στα πρόσωπα που το όραμα, η δύναμη και η δράση τους, εμψύχωσαν έδωσαν πνοή, ζωή και κίνηση στην Ενορία μας, και συνεχίζουν προσπαθώντας πάντοτε περισσότερο, για το καλλίτερο.
Κατά το έτος ιδρύσεως της Ενορίας δηλαδή το 1911, ιερέας ήταν ο πατ. Ιωάννης Δημόπουλος.
Το 1913, τον διαδέχεται ο παρ. Ιωάννης Ρουμπάνης, και αυτόν το 1926 ο πατ. Ευστάθιος Σκανδάλης μέχρι το 1932.
Στην Ενορία, κατόπιν ψηφίσματος έρχεται από τα Γελληνιάτικα ο πατ. Κων/νος Ντόμαλης, από Λευιτική οικογένεια, και παραμένει στην Ενορία για 41 χρόνια.
Τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν πριν αλλά και την περίοδο της Κατοχής, με την καθοδήγηση του στοργικού ποιμενάρχου Κορινθίας μακαριστού Μιχαήλ, από το 1939 έως το 1949, προς ανακούφιση των δοκιμαζόμενων και των πενήτων, αρχίζει το φιλανθρωπικό έργο της Ενορίας, με την συνεισφορά των κατοίκων και του Ενοριακού Φιλόπτωχου Ταμείου. Έργο ανιδιοτελούς αγάπης προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο της δοκιμαζόμενης εκείνης και μετέπειτα περιόδου.
Την ίδια εποχή αρχίζει ν΄ ανθίζει και το Κατηχητικό. Έργο με μπροστάρισα την μακαριστή Παναγούλα Κούτρου που έχει κοντά της αργότερα για βοηθό την Ευγενία Δρόσου, σημερινή μοναχή Ευφημία στην Ι. Μονή Αναλήψεως, Πρώτης Σερρών.
Την ίδια επίσης εποχή έχει εδώ στο Μελίσσι και τον πρώτο του διορισμό ως ιεροψάλτης – φοιτητής τότε της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου και νυν Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Νικόλαος Δρόσος.
Μακαριστοί Μητροπολίτες όπως ο Δαμασκηνός, ο Μιχαήλ, ο Προκόπιος, και ο Παντελεήμων αγαπούν και αγκαλιάζουν την φιλόπονη Ενορία μας, που διαρκώς η προσφορά της σ΄ όλους τους τομείς είναι υποδειγματική.
Η ενορία μέρα με την ημέρα όλο και μεγαλώνει και όταν η Κοινότητα Μελισσίου, όπως είπαμε ένα από τα ωραιότερα θέρετρα της Πελοποννήσου, επεκτείνεται και με ένα οικισμό στο ύψωμα πάνω από το Άνω Μελίσσι, πρωτεργάτες της ενορίας, αξιολογότατοι άνθρωποι, με μπροστάρη τον Ιερέα ξεκινούν την ανοικοδόμηση του νεόδμητου Ναού του Αγίου Δημητρίου, το 1972 με 1973, καταφέρνοντας μέσα σε έξι μήνες να μπουν πρόχειρα στο υπόγειο του Ναού στις 25 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Αικατερίνης, παρακαλώντας την να βοηθήσει στο έργο τους και υποσχόμενοι να της αφιερώσουν αργότερα στο όνομά της τον Ιερό τούτο χώρο.
Την σκυτάλη αργότερα παίρνουν οι ιερείς πατ. Χρήστος Μακρής και Παναγιώτης Τζιράχης, με αποτέλεσμα στις 26/10/1979 ο Μητροπολίτης Καρπενησίου να τελέσει τα Θυρανοίξια.
Την ίδια χρονιά λίγο αργότερα έρχεται ο σημερινός ιερέας πατ. Γεώργιος Σταματούλης, παραλαμβάνοντας τον Ναό στα τσιμέντα και με το πρώτο μαρμάρινο τέμπλο.
Ο καθηγητής Φαίδωνας Κυδωνιάτης που ανέλαβε την ανέγερση του ναού, με την συμπαράσταση και συμβολή του Αρχιμάστωρα κ. Κων/νου Αναγνωστάκη, έλεγε ότι είναι από τους πιο ωραίους Ναούς που έχω κτίσει. Είναι και παραμένει να είναι μετά τον Ι. Ν. Αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο, και τον Ι. Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο, ο 3ος σε όλη την Κορινθία.
Μεγάλη όμως η βοήθεια και η συμπαράσταση του κ. Θεόδωρου Μερτικόπουλου, τότε Διευθυντού της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας και Εθνικών Κληροδοτημάτων, ο οποίος φρόντιζε συνεχώς να προωθούνται προς την Ενορία, τα χρήματα των δωρεών για την ανέγερση του Ναού.
Το Ιερό Αναλόγιο, ετίμησαν και ελάμπρυναν ευλαβέστατοι και καλιφωνώτατοι Ιεροψάλτες όπως οι μακαριστοί Γεώργιος Αθανασίου και Σπυρίδων Δημόπουλος και ο σημερινός Θεμιστοκλής Αθανασούλης, άοκνος και με ένθεο ζήλο προσφέρει τις υπηρεσίες τους καθώς επίσης επέρασαν και έψαλαν όλα τα μεγάλα ονόματα Ιεροψαλτών της Ελλάδος αλλά και νέοι που σήμερα διακονούν στην Αθήνα και μεγάλες πόλεις.
Αυτό όμως που έχει ξεχωριστό ηθικό βάρος και σημασία και συγκινεί είναι η ιδιαιτερότητα, ότι όλα τα έργα, τομείς και δράσεις της Ενορίας μας είναι η προσφορά, όλων ανεξαρτήτως των ενοριτών.
Έτσι μπορούμε με υπερηφάνεια, να λέμε ότι όλα όσα έγιναν και γίνονται, οφείλονται στην εκ του υστερήματος συμβολής και όχι με εράνους, όπως συνηθίζεται σε άλλες πόλεις και χωριά.
Οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον πατέρα Δημήτριο Αβοκάτη, για την συμπαράστασή του στην Ενορία μας στις δύσκολες στιγμές που πέρασε.
Οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους Προέδρους της Κοινότητας κυρίους: Ιωάννη Λιακόπουλο, Ηλία Χίνο και Ευαγγελία Κλημέντζου οι οποίοι φρόντισαν να εξασφαλίσουν τις παραχωρήσεις των κοινοτικών οικοπέδων για το κτίσιμο των παρεκκλησίων, τον σημερινό Πρόεδρο κ. Π. Αδρακτά για την συμπαράστασή του, καθώς και όλους όσους διετέλεσαν διαχρονικά Εκκλησιαστικοί Σύμβουλοι, τους Φιλόπτωχους Συλλόγους και τα μέλη τους, τον Σύλλογο Ανοικοδόμησης του Ναού και τα μέλη του.
θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις νεωκόρες κυρίες Αικατερίνη Κριτσώνη, Ξανθή Κριτσώνη και Ελένη Βρέντα, για τον περίσσιο ζήλο με τον οποίο μεριμνούν για την καθαριότητα και την τάξη του Ναού.
Όλοι μας που ζούμε μόνιμα στο Μελίσσι, γνωρίζουμε και αισθανόμαστε την ζωντάνια της ενορίας μας.
Το έργο και δράσεις της είναι συνεχείς, ακούραστες, δημιουργικές και ανθρωποκεντρικές.
Η πλέον πρόσφατη δράση της Ενορίας μας, είναι η παραχώρηση στον υπόγειο χώρο της Εκκλησιαστικής Βιβλιοθήκης του Εκκλησιαστικού Μουσείου, της Τράπεζας και της Κουζίνας ως και των 2 παρεκκλησίων Αγίας Αικατερίνης και Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης. Σκοπός της αιθούσης – τράπεζας είναι η από εδώ και εμπρός ανακούφιση ιδιαιτέρων ομάδων ανθρώπων, που δυστυχώς λόγω άσχημων καιρών οι ανάγκες γίνονται περισσότερες, αλλά και η σύναξη μετά τις Θείες Λειτουργίες των πιστών για περισσότερο σύσφιξη των ενοριακών σχέσεών μας.
Σεβασμιότατοι,
Αξιότιμοι πατέρες και παρευρισκόμενοι.
Παρότι έχω αναφερθεί σε αρκετά θέματα που πλαισιώνουν την Ενορία μας, τους Ναούς της, την Ιστορία της, είμαι βεβαία ότι θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα. Διότι μπορεί το Μελίσσι να είναι ένας μικρός τόπος, ένα χωριό, όμως είναι ένας πανώριος φιλόξενος τόπος, μεγάλων ανθρώπων, μοναδικών κατοίκων-ενοριτών, με αστείρευτη δύναμη, ατέρμονη διάθεση για προσφορά, γεμάτοι αγάπη και πίστη.
Αυτό είναι το ξεχωριστό και μεγαλειώδες που κατά την ταπεινή μου άποψη μας κάνει ξεχωριστούς και άξιους λόγου.
Επέλεξα να αναφερθώ τελευταία σε έναν εκ των αξιολογότερων εξ ημών στον Εφημέριο μας πατέρα Γεώργιο Σταματούλη.
Ο παπαΓιώργης του Μελισσίου, κατά κοινή ομολογία, άξιος Ιερέας και ποιμενάρχης, έχει καταθέσει την ψυχή του, την καρδιά, την δύναμη και την ζωή του στο Λειτούργημά του, στην Υπηρεσία του Κυρίου και των ανθρώπων.
Είναι τυχερός όποιος βρεθεί σε Λειτουργία του παπαΓιώργη. Απολαμβάνει την καλληφωνία του, την ορθοφωνία του, καταννοεί και νιώθει μέχρι τα βάθη της ψυχής του τα Θεία λόγια που ρέουν από το στόμα του.
Με αγνό όραμα, δραστήριος, ευρηματικός, με κόπους μιας ζωής, στα 36 χρόνια του εκκλησιαστικού του βίου, έχει καταφέρει όσα λίγοι μέχρι σήμερα θέλησαν και πέτυχαν:
- · Αποπεράτωσε τον Ι. Ν. του Αγίου Δημητρίου όπου βρισκόμαστε σήμερα, προχώρησε αρκετά την Αγιογράφηση και την Διακόσμηση του, προσφέροντας μας ένα Μεγαλοπρεπές Κόσμημα. Ένα Ναό που ξεχωρίζει που όποιος τον επισκεφθεί αισθάνεται αμέσως αγαλλίαση και ανάταση ψυχής
- · Έκτισε μόνος του, και δώρισε στην Μητρόπολη Κορίνθου τον Ι. Ν. του Αγίου Ιακώβου του Αδελφόθεου
Από τις επισκέψεις του σε διάφορα προσκυνήματα, Ναούς και Μονές, όλα αυτά τα 36 χρόνια, συνέλλεξε και χάρισε στο Ναό:
- · Ιερά Λείψανα 100 Αγίων,
- · Τίμιο Ξύλο που τοποθέτησε σε θήκη κομψοτέχνημα, για την φύλαξη και την δυνατότητα προσκύνησης του
Επίσης
- · Ιερά Άμφια, Ιερά Σκεύη και Αντικείμενα, τα οποία δώρισε στο Εκκλησιαστικό Μουσείο του Ενοριακού μας Ναού,
- · Βιβλία που αποτελούσαν την προσωπική του συλλογή-βιβλιοθήκη, τα βιβλιοδέτησε και τα δώρισε στην Εκκλησιαστική Βιβλιοθήκη του Εκκλησιαστικού Μουσείου μας.
Ευχαριστούμε παπαΓιώργη.
Να ευχαριστήσω από καρδιάς τους Σεβασμιότατους Μητροπολίτες: Βύρωνα, Καισαριανής και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ και Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους κ.κ. Διονύσιο, όλους τους Ιερείς και όλους εσάς που παρευρεθήκατε σήμερα και συνεορτάσατε μαζί μας.
Να ευχαριστήσω όλους όσους συμμετείχαν με οποιονδήποτε τρόπο στην διοργάνωση των εορταστικών εκδηλώσεων που θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη και την καρδιά μας για πολλά χρόνια.
Θα σας εξομολογηθώ, πως όταν ο παπαΓιώργης, άρχισε να συζητά για την διοργάνωση των επετειακών εκδηλώσεων της Ενορίας μας, διατυπώθηκαν σχεδόν από όλους,
ί σ ω ς ό χ ι ά δ ι κ α, ενστάσεις και αντιρρήσεις, λόγω των οικονομικών και άλλων συνθηκών.
ί σ ω ς ό χ ι ά δ ι κ α, ενστάσεις και αντιρρήσεις, λόγω των οικονομικών και άλλων συνθηκών.
Όμως εν τέλει, υπερίσχυσε η λογική και η υπερηφάνεια των Μελισσιωτών. Με σύνεση και επίγνωση των συνθηκών, διοργανώθηκαν οι εκδηλώσεις και είχαμε αυτό το πραγματικά, πιστεύω, όμορφο αποτέλεσμα. Θεωρώ, ότι αν δεν είχαμε πράξει έτσι, κάποια στιγμή στο μέλλον οι Μελισσιώτες θα νοιώθαμε ταπεινωμένοι.
Για τέτοιες επετείους, οφείλουμε και αξίζει να βρίσκουμε τον δρόμο μας μέσα από τις δυσκολίες και να τις διοργανώνουμε, διότι είναι η κληρονομιά μας, η μνήμη μας, ηθικό στήριγμα είναι το παράδειγμα για τις μελλοντικές γενεές.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία και την προσοχή σας.
imkorinthou.org
