Η οικονομική κρίση έχει βεβαίως περιορίσει τόσο τη ρευστότητα όσων δραστηριοποιούνται στον κλάδο, όσο και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Η μέτρια εγχώρια ζήτηση ωστόσο απλά επιτείνει τα αδιέξοδα. Υπάρχουν προβλήματα με τα δάνεια των παραγωγών και των συνεταιρισμών, υπάρχουν νοσηρά φαινόμενα στην αγορά, παράνομες ελληνοποιήσεις, στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό. Η πηγή όλων των προβλημάτων είναι πολιτική και έχει να κάνει με την απροθυμία της Κυβέρνησης να θέσει σε εφαρμογή μία συνεκτική και αποτελεσματική στρατηγική για την ανάκαμψη του αμπελοοινικού τομέα.
Η φετινή επιδημία περονόσπορου είναι οπωσδήποτε ένα σοβαρότατος επιβαρυντικός παράγοντας. Σε όλη την Ελλάδα, από την Αττική μέχρι την Αχαΐα και από την Κορινθία μέχρι την Κρήτη, οι παραγωγοί βρίσκονται σε απόγνωση, με αμπέλια κατεστραμμένα σε πολλές περιπτώσεις κατά 100%. Οι παραγωγοί της Κορινθίας βεβαίως γνωρίζουν πολύ καλά τις επιπτώσεις. Στους αμπελώνες του Νομού μας η φετινή παραγωγή αναμένεται δραστικά μειωμένη. Η απώλεια στα εισοδήματα των αμπελουργών μας δεν μπορεί να αναπληρωθεί, μπορεί όμως σε ένα βαθμό να αντισταθμιστεί μέσω αποζημιώσεων.
Και εδώ βρίσκεται η τεράστια ευθύνη της Κυβέρνησης, η οποία ακόμα δεν έχει αναλάβει ούτε μία πρωτοβουλία έστω ενημέρωσης των παραγωγών για τον τρόπο αποζημίωσής τους. Έχω τοποθετηθεί στο παρελθόν για τους πιθανούς τρόπους αποζημίωσής, υποστηρίζοντας ότι τα ΠΣΕΑ δεν είναι πρόσφορη λύση, καθώς πρόκειται για μία πολύ χρονοβόρα διαδικασία, η οποία καλύπτει ζημιές το πολύ μέχρι 50%. Θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος είναι η κατ’ εξαίρεση αποζημιώσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση η Κυβέρνηση είναι εκείνη που οφείλει να δώσει τη λύση. Υπενθυμίζω ότι στην πρόσφατη συζήτηση επερώτησης στη Βουλή για το θέμα το Υπουργείο δεν έδωσε καμία απάντηση. Ο τρύγος είναι πλέον κοντά και πολύ φοβούμαι ότι υπάρχει μεθόδευση, προκειμένου να μην αποζημιωθούν οι παραγωγοί. Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Κυβέρνηση φρόντισε να εισπράξει προκαταβολικά από τους αμπελουργούς την ασφαλιστική εισφορά για τον ΕΛΓΑ, η οποία μάλιστα ιδιαίτερα για τα σταφύλια ορίστηκε, αυθαίρετα, σε ασύλληπτες τιμές.
Η Κυβέρνηση αναλώνεται σε νομοθετικές πρωτοβουλίες είτε άχρηστες, όπως το Μητρώο Εμπόρων, είτε επικίνδυνες, όπως ο νόμος για τον ΕΛΓΑ και το νομοσχέδιο για τους Συνεταιρισμούς. Αντί να διαλύει τον αγροτικό τομέα, ας κοιτάξει πώς θα λύσει τα προβλήματα: πώς θα ενισχύσει το εισόδημα των παραγωγών, πώς θα βελτιώσει την παραγωγή, πώς θα ενθαρρύνει τις εξαγωγές, πώς θα εξυγιάνει την αγορά, πώς θα αυξήσει τη ρευστότητα. Διαφορετικά, με την εξαχρείωση του αμπελοοινικού τομέα, η ελληνική οικονομία θα απωλέσει μία αναντικατάστατη πηγή πλούτου.»
