Η ήττα του ΚΕΑΔ – Ομόνοια, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των δυνάμεων των Τσάμηδων κατά τις δημοτικές εκλογές στην Αλβανία, αποτελεί στην ουσία ήττα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Αλλά και απόδειξη ότι το μικρόβιο του διχασμού εξακολουθεί να κατατρώγει τον όπου γης ελληνισμό, καθώς μεγάλος αριθμός Βορειοηπειρωτών υποψηφίων αφομοιώθηκαν από τα αλβανικά κόμματα. Με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του κόμματος του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού ΚΕΑΔ-Ομόνοια.
Στη Χιμάρα, περιοχή με αμιγώς ελληνικό πληθυσμό, όπου το 2003 είχαν δοθεί μάχες για να εξασφαλιστεί η εκλογική διαδικασία, να αντιμετωπιστεί το όργιο βίας και νοθείας και να εκλεγεί τελικά – μετά από επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας - ο σημερινός Πρόεδρος της Ομόνοιας Βασίλης Μπολάνος, έχασε από τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Γιώργο Γκόρο, τον οποίο είχε κερδίσει τόσο στις εκλογές του 2003, όσο και σε εκείνες του 2007.
Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε η βία και η νοθεία του Οκτωβρίου 2003, όταν το καθεστώς του σοσιαλιστή, τότε πρωθυπουργού Φάτος Νάνο, προκάλεσε μεγάλα επεισόδια στην περιοχή και χρειάστηκε να γίνει μεγάλη κινητοποίηση για να επιβληθεί η επανάληψη των εκλογών. Σε μία περίπτωση, στους Δρυμάδες, είχαν ψηφίσει 111 άτομα και στην κάλπη είχαν βρεθεί 524 ψηφοδέλτια! Ο υποψήφιος της Ομόνοιας εξελέγη τελικά στις επαναληπτικές της 16ης Νοεμβρίου 2003.
Και τότε, αλλά και σήμερα όπως αποδεικνύεται, η υπόθεση αφέθηκε στη μοίρα της – και στη μοίρα των… σοσιαλιστών. Το 2003 μάλιστα, ο τότε γ.γ. του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γκράμος Ρούτσι είχε δημοσίως ευχαριστήσει τον τότε υπουργό των Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, επειδή η Ελλάδα «κράτησε χαμηλούς τόνους».
Είχε μάλιστα αποφασιστεί να μην αποσταλεί κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία από την Ελλάδα σε ρόλο παρατηρητών και μόνο όταν ξέσπασε σάλος και επενέβησαν οι δημοσιογράφοι, η Βουλή υποχρεώθηκε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή να στείλει αντιπροσωπεία βουλευτών.
Όσο για την τότε κυβέρνηση, τόλμησε να διαμαρτυρηθεί μόνο όταν υπήρξαν τα πειστήρια της νοθείας και οι μαρτυρίες των παρατηρητών του ΟΑΣΕ, προκαλώντας την παρέμβαση της ΕΕ, την επανάληψη των εκλογών και την οργή του «συντρόφου» Ρούτσι.
Και φέτος, δεν έγιναν τα δέοντα. Ο Β. Μπολάνος και ο σοσιαλιστής βουλευτής Βαγγέλης Ντούλε έγιναν δεκτοί από τον πρωθυπουργό πλέον Γ. Παπανδρέου, αλλά αυτό, όπως αποδείχθηκε, όχι μόνο ήταν στάχτη στα μάτια, αλλά και ολέθριο. Ουσιαστική στήριξη δεν φαίνεται να υπήρξε, ενώ η οικονομική κρίση είναι βέβαιο ότι εμπόδισε τους Βορειοηπειρώτες που διαμένουν στην Ελλάδα – και οι περισσότεροι έχουν λάβει (και) την ελληνική υπηκοότητα να ταξιδέψουν ως τη Χιμάρα για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Φυσικά δεν υπήρξε και επίσημη κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, ενώ ο τόνος είχε δοθεί πρόσφατα, με τα «μέτρα» κατά του προξένου μας στην Κορυτσά, ο οποίος είχε τολμήσει να καλέσει τους Βορειοηπειρώτες να απογραφούν χωρίς φόβο, λέγοντάς τους το αυτονόητο. Ότι δηλαδή είναι Έλληνες και στην περιοχή έχουν ιστορία 3.000 χρόνων.
Αυτή τη στιγμή, το περιουσιακό των Ελλήνων της περιοχής βρίσκεται στον αέρα, εταιρίες ετοιμάζονται να καταβροχθίσουν τα παραλιακά φιλέτα και οι Αλβανοί Σοσιαλιστές, από τους πιο σκληρούς απέναντι στην μειονότητα, σηκώνουν κεφάλι.
Και το χειρότερο: Όπως μετέδωσε το Ράδιο Ηγουμενίτσα, οι Τσάμηδες, που ονειρεύονται επιστροφή στην Ελλάδα και επανάκτηση των «περιουσιών» τους, σημείωσαν άνοδο, ενώ στο Δέλβινο πέτυχαν και μεγάλη εκπροσώπηση στο νέο δημοτικό συμβούλιο.
Σε όλη την Αλβανία, η καταμέτρηση συνεχίζεται με αργούς ρυθμούς, αλλά ήδη ο Πρόεδρος των Σοσιαλιστών και Δήμαρχος Τιράνων Έντι Ράμα μιλά για θρίαμβο του κόμματός του.
Ήδη, στους πρώτους 29 δήμους όπου ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση, η Συμμαχία για το Μέλλον που υποστηρίζεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει εξασφαλίσει την πλειοψηφία στους 18 – οι υπόλοιποι 11 βρίσκονται πλέον στα χέρια της Συμμαχίας για τον Πολίτη, της παράταξης που υποστηρίχθηκε από το Δημοκρατικό Κόμμα του πρωθυπουργού Σάλι Μπερίσα.
Για τον ελληνισμό της Β. Ηπείρου – με ευθύνη τόσο της ελληνικής πολιτείας, αλλά δυστυχώς και της ηγεσίας της ομογένειας – αρχίζει μια μεγάλη Οδύσσεια.
Είναι γνωστό ότι αν και η ελληνική μειονότητα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, οι Έλληνες της Χιμάρας και άλλων περιοχών, όπως η Κορυτσά και το Λούκοβο δεν έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού – μάχες δίνονται ακόμη και για να αναγράφονται τα ονόματα των πινακίδων στα ελληνικά, αν και αυτό επιβάλλεται από το διεθνές δίκαιο.
Ως συνέπεια έρχεται και η οργανωμένη προσπάθεια των Τιράνων για υφαρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων, με σκοπό την τουριστική εκμετάλλευση της περιοχής, αλλά και τον αφανισμό του ελληνικού στοιχείου.
Σημειώνεται ότι οι Αλβανοί αναγνωρίζουν ύπαρξη ελληνικής μειονότητας μόνο στα 101 χωριά του Βούρκου, της Δρόπολης, του Πωγωνίου και δύο χωριών του νομού Πρεμετής. Δεν αναγνωρίζουν, όμως, δικαιώματα μειονότητας στη Χιμάρα ή στην Άρτα Αυλώνος, όπου οι κάτοικοι είναι αμιγώς Έλληνες και μιλούν ελληνικά.
Το μέλλον προαλείφεται ζοφερό και όλοι οι εμπλεκόμενοι οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Κυρίως αυτοί που λίγες μέρες πριν από τις εκλογές ποζάριζαν με τον πρωθυπουργό – αν και γνώριζαν πως η πολιτική της κυβέρνησης λόγω μνημονίου είναι κόκκινο πανί για όλους. Και μόνο αυτή η φωτογραφία ήταν αρκετή ώστε πολλοί να μην μπουν στα έξοδα να ταξιδέψουν ως τη Χιμάρα για να ψηφίσουν.
Οι Αλβανοί σοσιαλιστές δεν χρειάστηκε να κουραστούν για να νικήσουν την «Ομόνοια» - ούτε να εκτεθούν στην ΕΕ, κλέβοντας κάλπες και σφραγίδες, όπως τότε. Είχαν και πάλι βοήθεια από την Αθήνα, όπως και το 2003…
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
