Απόσπασμα συνέντευξης του Υπεύθυνου του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης της Ν.Δ., βουλευτή Λάρισας κ. Χρ. Ζώη στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99,5 και στους δημοσιογράφους Β. Χιώτη και Ν. Παπαδόπουλο, για το θέμα των συμβασιούχων.Δημοσιογράφος:
Χρ. Ζώης: Καλημέρα σας.
Δημοσιογράφος: Έχω μπερδευτεί κ. Ζώη και θέλω τη βοήθειά σας. Από τη μία μετά τη χθεσινή απόφαση που δικαίωσε αυτή την καθαρίστρια που εργαζόταν ως συμβασιούχος του ΟΠΑΠ, πολύς κόσμος, συμβασιούχοι έχουν αναθαρρήσει και πιστεύουν ότι μπορούν να διεκδικήσουν τη μονιμοποίησή τους στο δημόσιο. Από την άλλη, ακούω και την κυβέρνηση και στελέχη της αντιπολίτευσης να λένε ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο για συμβάσεις προ του 2001, γιατί μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος, υπήρξε συνταγματική απαγόρευση. Ακούω και τους δικηγόρους, που προφανώς ψάχνουν για πελάτες και λένε όχι, όχι κάντε προσφυγές, παλεύεται η δουλειά και τέτοια. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Χρ. Ζώης: Ξέρετε ότι το 2004, η κυβέρνηση της Ν.Δ. κλήθηκε να διαχειριστεί μια καυτή πατάτα. Ήταν αυτή των χιλιάδων συμβασιούχων, οι οποίοι είχαν επαναλαμβανόμενες συμβάσεις. Και ενώ θα έπρεπε -σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία στα τέλη του 98-99 -αν θυμάμαι καλά- να αποκατασταθούν εκείνες οι συμβάσεις, οι οποίες υπέκρυπταν … σχέση εργασίας που εξυπηρετούσε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και να μετατραπούν, εν πάση περιπτώσει, σε αορίστου χρόνου και δεν είχε γίνει αυτή η τακτοποίηση, ήρθε και η αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, που πρόβλεπε ρητώς τη μη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, έπρεπε να διαχειριστούμε μια τέτοια καυτή πατάτα. Θα θυμίσω ότι με το Προεδρικό Διάταγμα πάνω από 30.000 συμβασιούχοι μετατράπηκαν σε αορίστου, αλλά βεβαίως υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι έμειναν απ’ έξω. Νομίζω ότι τέτοιες είναι οι περιπτώσεις όσων έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Συνεπώς, υπάρχει ένα προηγούμενο, μετά τη χθεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου για τους συμβασιούχους που έχουν σχέση εργασίας με το Δημόσιο πριν το 2001. Αλλά, υπάρχει και η εντύπωση και η άποψη που καλλιεργείται, ότι τελικώς οι δικαστές έχουν τη μοναδική αρμοδιότητα να χαρακτηρίζουν το ποια είναι η ακριβής σχέση εργασίας και εκεί –νομίζω- ότι στηρίζεται και η προτροπή των συνηγόρων των συμβασιούχων, ανεξαρτήτως εποχής, να ακολουθήσουν προσφυγές. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η συνέχεια θα δοθεί στις δικαστικές αίθουσες.
Δημοσιογράφος: Άρα τι λέτε; Να πάνε οι άνθρωποι μετά το 2001 και να κάνουν προσφυγές;
Χρ. Ζώης: Όχι, όχι. Δεν είναι η δουλειά του πολιτικού ούτε να προτρέπει τον κόσμο να κάνει προσφυγές, ούτε να τον αποτρέπει. Εγώ σας περιέγραψα μία κατάσταση.
Δημοσιογράφος: Λέτε, πάντως, ότι μπορεί να το παλέψει. Δεν είναι μια χαμένη μάχη αυτή.
Χρ. Ζώης: Υπάρχει αναμφίβολα ένα συνταγματικό περιβάλλον, το οποίο δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Δεν μπορούμε να λαϊκίζουμε και δεν μπορούμε να δημιουργούμε και υπερβολικές προσδοκίες. Και αυτό το συνταγματικό περιβάλλον είναι που απέτρεψε τα προηγούμενα χρόνια την μετατροπή συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.
Δημοσιογράφος: Υπάρχει περίπτωση μια απόφαση της Δικαιοσύνης να ανατρέψει μια διάταξη του Συντάγματος;
Χρ. Ζώης: Ο ερμηνευτής του νόμου και του Συντάγματος είναι ο δικαστής, δεν είναι ο νομοθέτης. Ο νομοθέτης νομοθετεί. Αυτός που ερμηνεύει και εφαρμόζει τους νόμους, σύμφωνα προς το Σύνταγμα, είναι ο δικαστής. Και υπάρχουν διάφοροι βαθμοί απόδοσης της Δικαιοσύνης, ακριβώς για να διασφαλίζεται ότι η ερμηνεία είναι όσο γίνεται πιστότερη προς το πνεύμα του νομοθέτη. Λέω, όμως, απ’ ό,τι φαίνεται ότι υπάρχει έδαφος που καλλιεργείται μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου για μια συγκρατημένη αισιοδοξία στους κύκλους των συμβασιούχων. Είμαι πολύ προσεκτικός, όπως αντιλαμβάνεστε, γιατί δεν θέλω να ερμηνευτεί η δήλωσή μου, με κανένα τρόπο και λόγο, ως προτροπή ή αποτροπή.
Στην τηλεφωνική γραμμή είναι ο κ. Χρ. Ζώης , ο βουλευτής της Ν.Δ. και Τομεάρχης Εσωτερικών του κόμματος, με τον οποίο θέλουμε να συζητήσουμε για να ξεδιαλύνουμε λίγο τα πράγματα, σ’ αυτή την ιστορία που ξέσπασε χθες με τους συμβασιούχους. Καλή σας ημέρα κ. Ζώη.