Ο σερ Κόλιν Χάµφρεϊς, καθηγητής στο φηµισµένο πανεπιστήµιο της Βρετανίας, κατέφυγε στηνΑστρονοµία, τα ιερά κείµενακαι ένα αρχαίο εβραϊκό ηµερολόγιο για να καταλήξει σε ένα συµπέρασµα που είναι εξαιρετικά αµφίβολο ότι θα γίνει αποδεκτό από τις χριστιανικές Εκκλησίες. Ο βρετανός καθηγητής έσκυψε µε το επιστηµονικότου οπλοστάσιο πάνω από έναζήτηµα που σύµφωνα µε µελετητές της Αγίας Γραφής αποτελεί ένα από τα πλέον ακανθώδη προβλήµατα της Καινής ∆ιαθήκης: στα ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά αναφέρεται ότι ο Μυστικός ∆είπνος συµπίπτει µε το εβραϊκό Πάσχα, αντίθετα µε τον Ιωάννη που υποστηρίζει ότι ο Χριστός και οι δώδεκα µαθητές του συνέφαγαν µία ηµέρα πριν.
Το πρόβληµα µε τον ισχυρισµό των τριών πρώτων ευαγγελιστών είναι ότι δεν «βγαίνουν» οι ώρες καιτα γεγονότα –από τη σύλληψη και τη δίκη έως την καταδίκη – που έλαβανχώρα πριν από τη Σταύρωση του Ιησού τη Μεγάλη Παρασκευή.
Αλλες ενστάσεις αφορούν το γεγονός ότι το ιουδαϊκό δικαστήριο δεν επιτρεπόταν να συνεδριάσει τη νύχτα αλλά και ότι η Μεγάλη Τετάρτη απουσιάζει περιέργως από το χρονολόγιο του ευαγγελίου. «Ο,τι και να πιστεύετε για τη Βίβλο, γεγονός είναι ότι οεβραϊκός λαός δεν θα µπέρδευε ποτέ το γεύµα του Πάσχα µε ένα άλλογεύµα. Εποµένως είναι δύσκολο να κατανοήσουµε τον λόγο για τον οποίο τα ευαγγέλια αντιφάσκουν µεταξύ τους» δήλωσε ο σερ Κόλιν Χάµφρεϊς στην εφηµερίδα «Γκάρντιαν». «Πολλοί µελετητές της Βίβλου υποστηρίζουν ότι µόνο γι’ αυτό το γεγονόςδεν πρέπει να εµπιστευόµαστε τα ευαγγέλια» πρόσθεσε. «Αν όµως συνδυάσουµε την επιστήµη µε τα ευαγγέλια, µπορούµε να αποδείξουµε ότι δεν υπάρχει καµία αντίφαση» ήταν τοσυµπέρασµά του. Ο βρετανός καθηγητής υποστηρίζει στο βιβλίο του «Το Μυστήριο του Μυστικού ∆είπνου» ότι το χαµένο κοµµάτι του παζλ βρίσκεται σε ένα παλιό εβραϊκό ηµερολόγιο, το οποίο µπορεί να χρησιµοποίησαν ο Ιησούς καιοι µαθητές του ως «αντάρτες» σε µια χώρα µε πολύ αυστηρό θρησκευτικό πλαίσιο.Το 2007 ο Πάπας είχε υποστηρίξει ότι ο Ιησούς ήταν πιθανό να είχε ακολουθήσει το ηλιακό ηµερολόγιο της κοινότητας Κουµράν, το οποίο χρησιµοποιούσε η αίρεση Εσέν και περιγράφεται στα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας.
«Το πρόβληµα µε αυτό είναι ότι το Πάσχα θα έπεφτε µία εβδοµάδα µετά τον Μυστικό ∆είπνο και τον θάνατο του Ιησού» υποστηρίζει ο σερ Κόλιν Χάµφρεϊς. Σύµφωνα όµως µε ένα τρίτο ηµερολόγιο που χρησιµοποιούνταν εκείνη την εποχή, το 33 µ.Χ. το εβραϊκό Πάσχα έπεσε την Τετάρτη 1η Απριλίου της Μεγάλης Εβδοµάδας. Με βάση αυτό το γεγονός, το χριστιανικό Πάσχα θα µπορούσε να αποκτήσει µια σταθερή ηµεροµηνία. Σήµερα η γιορτή του Πάσχα προσδιορίζεται µε βάση την πρώτη πανσέληνο µετά την εαρινή ισηµερία.
TA NEA online
