Την ίδια ώρα, η Κριστίν Λαγκάρντ υποστηρίζει ότι δεν είναι βέβαιο πως η Ελλάδα έχει αποφύγει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ξυπνά μνήμες άλλων, σκοτεινών εποχών, αμφισβητώντας τη χρησιμότητα των εκλογών σε μια Δημοκρατία, ενώ το… χιλιοτραγουδισμένο PSI απαξιώνεται στην πράξη από τις διεθνείς αγορές, καθώς τα νέα ομόλογα που προέκυψαν, έχουν μηδενική αγοραστική δυναμική.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι προφανές ότι το έργο της επόμενης κυβέρνησης είναι εκ των προτέρων υπονομευμένο. Η διάσταση ωστόσο της προσφυγής σε ένα Μνημόνιο ΙΙΙ, έχει μάλλον υποτιμηθεί σημαντικά, ως προς τις αρνητικές παραμέτρους της.
Ένα Μνημόνιο ΙΙΙ, θα συνοδεύεται αναπόφευκτα από ένα… PSI ΙΙ. Μόνο που, αυτή τη φορά, το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων δεν θα αφορά τους ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι προστατεύονται πλέον από το βρετανικό δίκαιο. Θα αφορά τα ομόλογα των κρατικών φορέων που συμμετέχουν στον μηχανισμό στήριξης της ελληνικής οικονομίας.
Δηλαδή, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επομένως των χωρών που τη συνθέτουν. Η προοπτική φαντάζει εφιαλτική για την Ελλάδα, καθώς μπορεί ο καθένας να αφήσει τα σενάρια να… καλπάζουν, αναφορικά με το μέχρι που θα φτάσουν οι πιέσεις των ευρωπαϊκών χωρών και του ΔΝΤ, ως αντάλλαγμα για το «κούρεμα» των ομολόγων τους, στο οποίο θα υποχρεωθούν.
Κι αν στο PSI I ήταν οι πολιτικοί, εκείνοι που άσκησαν αφόρητη και αποτελεσματική πίεση στους ιδιώτες, τώρα που στο PSI ΙΙ θα «κουρευτούν» τα ομόλογα των κρατών, δηλαδή… των πολιτικών ηγεσιών, ποιος θα ασκήσει την αντίστοιχη πίεση;
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / statesmen.gr
