Λίγα χιλιόμετρα πάνω από τα Ροζενά, πηγαίνοντας για Σαραντάπηχο ή Γκούρα ή Καρυά (πάει… παντού αυτός ο δρόμος), βρίσκουμε ένα από τα πιο όμορφα χωριά του δήμου μας, τη Ζάχολη ή Εβροστίνη. Αφού κάναμε τη βόλτα μας στο ειδυλλιακό ρέμα των Μύλων, πήγαμε στο μαγαζί με τα παραδοσιακά προϊόντα του Τάκη Νικολατσόπουλου και πήραμε τη συνταγή του για να φτιάξουμε την κάπαρη που μαζέψαμε φέτος.
Ο Τάκης μάς είπε τα εξής: «Αφού μαζέψουμε τα τρυφερά βλαστάρια της κάπαρης, τ’ αφήνουμε μια μέρα στον ήλιο να μαραθούν. Μετά τα βάζουμε σ’ ένα δοχείο με νερό μέχρι ν’ αλλάξουν χρώμα, να ξανθύνουν λίγο. Αυτό μπορεί να πάρει δύο και τρεις βδομάδες. Μετά τα ξεπλένουμε και τα βάζουμε μέσα σ’ ένα μίγμα που αποτελείται από 2 μέρη νερό, 1 μέρος ξύδι και αλάτι... κατά βούληση.
Το πότε είναι έτοιμα θα το καταλάβεις με την αλάνθαστη μέθοδο της δοκιμής. Είναι έτοιμα όταν αρέσει του καθενός».
Μ’ αυτή τη συνταγή φτιάχνει ο Τάκης την κάπαρη που στολίζει τα ράφια του. Αφού ήπιαμε κι ένα σφηνάκι ρακή, βγήκαμε από το μαγαζί του και βρεθήκαμε μπροστά στο βασανιστικό δίλημμα: Σε ποια από τις δύο πολύ καλές ταβέρνες του χωριού να πάμε; «Σε ποια ταβέρνα πήγαμε την προηγούμενη φορά; Α, ωραία! Σήμερα θα πάμε… στην άλλη!».
Μαρία Ζαχαράτου
sympoliteia.net
