Το αφήγημα της μετεκλογικής κεντροαριστεράς, έχει «δυστυχώς» πολιτικό
εκφραστή και αυτός λέγεται Αλέξης Τσίπρας. Όσοι πιστεύουν πως θα
ενώσουν τα χαμένα εδάφη του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως αυτό
προσδιορίστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, μάλλον δεν συνειδητοποιούν το
ρεύμα της κοινωνίας που σε τελευταία ανάλυση αποτυπώθηκε στις τελευταίες
εκλογές. Είτε ως αγανάκτηση, είτε γιατί αρκέστηκε στα «εύκολα» ψέματα.
Και ο λαός έχει πάντα δίκιο. Αυτός είναι και ο ορισμός της Δημοκρατίας. Ο
σεβασμός στο «δίκιο» της πλειοψηφίας. Έτσι όπως την περιγράφει ο
εκλογικός νόμος.Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την επανένωση της κεντροαριστεράς αυτού του πολιτικού συνασπισμού, που έχει τα ρομαντικά χαρακτηριστικά των περασμένων δεκαετιών και συγκεκριμένα της δεκαετίας 80-90.
Ακόμη και αυτό το «επιτυχημένο» κοινωνικά μοντέλο διακυβέρνησης που έφερε στα επάνω της, τη λεγόμενη μεσαία τάξη, στηρίχτηκε σε ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης που όμως δεν προωθήθηκαν στην παραγωγική ανάπτυξη αλλά κυρίως στην κατανάλωση.
Έτσι η Ελλάδα έζησε μία επίπλαστη ευημερία που ακολουθήθηκε κατά γράμμα και από τη λεγόμενη κεντροδεξιά.
Σήμερα, αυτά τα λεφτά, για να δημιουργηθεί εκ νέου το «όνειρο» δεν υπάρχουν! Το αντίθετο.
Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου αποτύπωσαν πως τη στιγμή της κρίσης, η αριστερά και η κεντροαριστερά εκφράστηκαν εκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ που για να θεριέψει και να ανέβει επάνω στο κύμα της αγανάκτησης, έβαλε στις τάξεις του όλο συνδικαλισμό ο οποίος μεγαλούργησε υπό τη σκέπη του σοσιαλισμού. Και ...σήμερα μετακόμισε στο κόμμα της Κουμουνδούρου για την επιβίωσή του. Με ότι παρασιτικό και νοσηρό συνεπάγεται αυτό.
Το νέο κράτος της αριστεράς και της κεντροαριστεράς καταλαμβάνεται και χτίζεται, μέρα με τη μέρα. Ή καλύτερα ξαναχτίζεται. Αυτή τη φορά με το αλατοπίπερο γραφικών όπως Λαφαζάνη, Μηλιού, Λεουτσάκου, Στρατούλη, και των κοσμικότερων γραφικών όπως Βαρουφάκη, Τόσκα, Βαγενά κ.α.
Όλο αυτό το μισκούλιο προσώπων και επαναστατικών ιδεών που επέλεξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον γνησιότερο εκφραστή του Καραμανλισμού, δεν ήρθε για να φύγει γρήγορα. Επέλεξαν για συγκυβέρνηση τους ΑΝΕΛ, όχι τυχαία, για να προσδιορίσουν μόνοι τους, τους διαθέσιμους πολιτικούς χώρους. Το Ποτάμι ή το ΠΑΣΟΚ θα δημιουργούσαν σύγχυση.
Η «αριστερή παρένθεση» εδραιώνεται με όλους τους απαραίτητους κομματικούς διορισμούς μακράς πνοής. Και για να εδραιωθεί και κοινωνικά, θα πρέπει να στηριχτεί στο κέντρο... και για να μην εξοστρακίσουν τις ιδεοληψίες τους, το ονομάζουν κεντροαριστερά. Πάντα με την επικοινωνιακή βοήθεια των ...ολιγαρχών - εργολάβων.
Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να χτίσει επάνω στις λέξεις αριστερά και κεντροαριστερά, το νέο μυθιστόρημα της «έντιμης» διαπραγμάτευσης, με πολλή επικοινωνία και αρκετή παραπληροφόρηση. Όμως η κατάληξη της Ελλάδας που οδεύει στο 3ο και σκληρότερο Μνημόνιο, οδηγεί αυτομάτως τα αφηγήματα της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στον κάδο της τοξικότητας.
Η άλωση της κεντροαριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, «αφαιρεί» συνειρμικά το δικαίωμα από οποιοδήποτε θέλει να χρησιμοποιήσει αυτό τον πολιτικό προσδιορισμό, ως νέα στάση ζωής που θα φέρει τη σωτηρία. Ή καλύτερα δεν προσθέτει εκλογική δύναμη η οχύρωση πίσω από τίτλους που -ειδικά μετά τις εκλογές- είναι συνώνυμοι του λαϊκισμού και έχουν φέρει ασφυξία στην κοινωνία.
Το αφήγημα της ανάτασης της Ελλάδας, βρίσκεται στο χώρο του κέντρου – ιδεολογικά και πρακτικά.
Η μέση οδός, η μέση λύση, η κοινή λογική, οι απλές πρακτικές μέθοδοι, είναι που θα δώσουν ελπίδα επιβίωσης.
Ιδεολογήματα και πολιτικές ταυτότητες που δεν συνοδεύονται από Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, τεκμηριωμένο με αριθμούς, θα παραμένουν ιδεολογήματα και οι εκφραστές τους δεν θα καταφέρουν μόνο με αυτά να ανέβουν επάνω στο νέο κύμα αγανάκτησης. Ένα κύμα που θεριεύει λόγω της κακής εφαρμογής της κεντροαριστεράς. Σε λίγους μήνες δεν θα υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος για μία καλή εφαρμογή της. Ο λαός θα αναζητήσει μία μέση πρακτική οδό.
Αργυρώ Θεοτοκάτου
www.tokentro.gr
