Η τροπολογία που κατέθεσε ο κ. Σκυλακάκης στην Έκθεση για την "Ανταγωνιστική οικονομία χαμηλών επιπέδων εκπομπών άνθρακα το 2050" αφορά ιδιαίτερα τη χώρα μας, η οποία συνορεύει με τρίτες χώρες οι οποίες δεν έχουν συγκεκριμένους υποχρεωτικούς στόχους μείωσης των εκπομπών τους (για παράδειγμα η Τουρκία) και των οποίων η βιομηχανική ανάπτυξη και άρα η παραγωγή βιομηχανικών εκπομπών συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς (η Τουρκία θα καταλήξει να έχει περισσότερες κατά κεφαλήν εκπομπές από την Ελλάδα εντός της τρέχουσας δεκαετίας), δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την μετεγκατάσταση δραστηριοτήτων εκεί, εις βάρος των ελληνικών επιχειρήσεων.
Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας που προηγήθηκε της ψηφοφορίας, ο Ευρωβουλευτής τόνισε επίσης ότι "η Ευρώπη χρειάζεται μια αποτελεσματική διεθνή πολιτική, η οποία θα έχει θετικά αποτελέσματα όχι μόνο για το περιβάλλον, αλλά και για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας".
Η συγκεκριμένη Έκθεση έρχεται ως συνέχεια της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να υιοθετήσει από τον Μάρτιο του 2011 "οδικό χάρτη" για την οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα ("χάρτης πορείας για τη μετάβαση σε μια ανταγωνιστική οικονομία χαμηλών επιπέδων ανθρακούχων εκπομπών το 2050"), με στόχο να επιτευχθεί μείωση των εκπομπών κατά 80% έως 95% μέχρι τα μέσα του αιώνα και ορίζονται σ΄αυτήν οι βάσεις για τις απαραίτητες επενδυτικές αποφάσεις που θα ληφθούν από τον βιομηχανικό κλάδο γενικά και τον χώρο της παραγωγής ενέργειας ειδικότερα.
Αναλυτικά, η ομιλία του Θόδωρου Σκυλακάκη, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι η εξής:
"Έχουμε μια καλή και ισορροπημένη έκθεση, σε σχέση με την παρούσα πολιτική, αλλά δεν έχουμε μια καλή και ισορροπημένη πολιτική. Η διεθνής μας πολιτική, για να το πω πολύ ευγενικά, δεν έχει επιτύχει. Δεν έχει φέρει αποτελέσματα και δεν προκύπτει από όσα συμβαίνουν γύρω μας, ότι θα φέρει αποτελέσματα εντός του κοντινού μέλλοντος. Αντίθετα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η πολιτική βούληση δεν είναι δεδομένη, γι αυτό και είναι ανάγκη παράλληλα με την πολιτική που ακολουθούμε, να αναζητήσουμε και εναλλακτικές διεθνείς στρατηγικές.
Επίσης, η πολιτική μας για τις ανανεώσιμες πηγές, έχει πετύχει ως πολιτική για το κλίμα, αλλά ως βιομηχανική πολιτική έχει αποτύχει παταγωδώς. Παράδειγμα τα φωτοβολταικά πάνελ, παράγονται κατά 70% στην Ασία και πωλούνται κατά 70% στην Ευρώπη, με επιδότηση των ευρωπαίων καταναλωτών.
Τρίτον, το ETS (Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών). Oι συνθήκες για τη λειτουργία του έχουν πλήρως ανατραπεί σε σχέση με το 2008. Η βαθειά κρίση στη Νότια Ευρώπη, σε συνδυασμό με την ταχύτατη βιομηχανική ανάπτυξη, όπως για παράδειγμα στην Τουρκία, έχουν ανατρέψει τα δεδομένα. Η Τουρκία μέσα σ΄αυτή τη δεκαετία, θα έχει μέσο όρο εκπομπών μεγαλύτερο από τα 27 ΚΜ ενώ δεν έχει συγκεκριμένη υποχρέωση μείωσης των εκπομπών της, ούτε προκύπτει να έχει. Είναι σαφές λοιπόν ότι για να επιτευχθεί η ανταγωνιστική οικονομία χαμηλών επιπέδων ανθρακούχων εκπομπών το 2050 χρειαζόμαστε μια αποτελεσματική διεθνή πολιτική η οποία θα έχει θετικά αποτελέσματα και για το περιβάλλον και για την βιομηχανική μας πολιτική".
