Με κείμενο που ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook και φέρει την υπογραφή του, αλλά και αυτές των Σπύρου Λαπατσιώρα και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, ο κ. Μηλιός κατακρίνει την τακτική που ακολούθησε η ελληνική πλευρά, κάνοντας λόγο για «ελλιπή προετοιμασία της κυβέρνησης και αντιφατικές τακτικές του ΥΠΟΙΚ». Παράλληλα χαρακτηρίζει τη διαπραγμάτευση ως «κακά στημένη που είχε τα χαρακτηριστικά άλματος με δεμένα μάτια».
Αναλύοντας τα ζητούμενα και το αποτέλεσμα ο κ. Μηλιός αναφέρει: «Η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε στο Eurogroup της 12ης Φεβρουαρίου, δηλαδή στην πρώτη ουσιαστική φάση της διαπραγμάτευσης, με αίτημα μια συμφωνία σε ένα νέο «πρόγραμμα-γέφυρα», δηλώνοντας ρητά ότι είναι αδύνατη η παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, που έχει απορριφθεί από τον ελληνικό λαό: Το «πρόγραμμα-γέφυρα» δεν θα περιελάμβανε όρους, αξιολογήσεις κλπ., αλλά μια επίσημη αποτύπωση της βούλησης όλων των πλευρών για διαπραγμάτευση χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς και χωρίς οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια. Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα θα παραιτείτο από τις εναπομείνασες δόσεις του προηγούμενου προγράμματος – πέραν των 1, 9 δις ευρώ που οφείλουν να επιστρέψουν η ΕΚΤ και οι Κεντρικές Τράπεζες των κρατών-μελών από τα κέρδη που είχαν από τη διακράτηση ελληνικών ομολόγων (προγράμματα SMP και ANFA) – και θα της δινόταν η δυνατότητα έκδοσης εντόκων γραμματίων πέρα από το όριο των 15 δις, ώστε να καλύψει τυχόν έκτακτες ανάγκες».
Σύμφωνα με τον ίδιο το τελικό αποτέλεσμα ήταν «η απόρριψη-απόσυρση των παραπάνω σημείων με τα οποία προσήλθε η ελληνική κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση. Πρέπει επίσης να σημειώσουμε εδώ ότι δεν υπάρχει καμία ρητή αναφορά στην κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών (π.χ. ότι θα επιτραπεί η έκδοση εντόκων για να πληρωθούν χρεολύσια, τόκοι και έκτακτες ανάγκες) μέχρι την ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
Ο κ. Μηλιός καθιστά σαφές ότι «αν η συμφωνία συνιστά ανακωχή, στην προκειμένη περίπτωση ανακωχή δεν σημαίνει «ισοπαλία»: Η συμφωνία αποτελεί ένα πρώτο βήμα σε ολισθηρό έδαφος. Ναι μεν δίνεται χρόνος για το επόμενο βήμα, αλλά το τοπίο που οργανώνεται είναι ασφυκτικό, ελάχιστα θυμίζει τα minimum που επιζητούσε η κυβέρνηση μέχρι και τις 12 Φεβρουαρίου», αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό που τελικά επετεύχθη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχία.
