Γράφει ο
Χρήστος Πασαλάρης
Χρήστος Πασαλάρης
ΜΕΤΑ τον «λευκό καπνό» των Βρυξελλών, ο
Φεβρουάριος μπορεί να αποδειχθεί τυχερός μήνας για την πατρίδα. Την
Τετάρτη, ολοκληρώθηκε το κορυφαίο τρίγωνο της εξουσίας με την πανηγυρική
εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ως 7ου Προέδρου της Δημοκρατίας. Με
πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και πρόεδρο της Βουλής τη Ζωή
Κωνσταντοπούλου, αυτό το τρίγωνο μπορεί (στο χέρι του είναι) να
αποδειχθεί ένα από τα πιο δυναμικά της μεταπολιτευτικής εποχής. Και
τούτο γιατί από αυτούς τους τρεις κορυφαίους της εξουσίας περιμένει
πολλά -πάρα πολλά- η πλειοψηφία του 70% που σήμερα τους στηρίζει…ΣΥΝΕΒΗ, με άλλα λόγια, την Τετάρτη ό,τι πιο θετικό για να βοηθηθούν οι εξαιρετικά δύσκολες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και ό,τι πιο αρνητικό για τον ανθέλληνα Σόιμπλε, που φοβάται ότι όσο ενισχύεται η θέση της Ελλάδας απέναντι στους 18, άλλο τόσο αμφισβητείται και η θέση της Γερμανίας ως «αφεντικού της Ευρώπης». Με δεδομένη, λοιπόν, την εθνική ομοφωνία της Τετάρτης, δεν μένει παρά να ορθοποδήσει τάχιστα και η καταπληγωμένη Νέα Δημοκρατία ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, ώστε κάτω από μια νέα ηγεσία να στηρίζει μεν την κυβέρνηση στα ύψιστα εθνικά θέματα, αλλά και να την ελέγχει αυστηρά βήμα προς βήμα, να μην της επιτρέπει μέθη εξουσίας, ούτε επιστροφή στο πελατειακό καθεστώς...
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στους κόλπους του πολλά στελέχη με ανυπότακτη προσωπικότητα, όπως έδειξε και η προεδρική εκλογή. Αλλά ποιος βεβαιώνει τον αρχηγό του ότι κάποια από αυτά δεν θα μιμηθούν εκείνον τον Γάλλο αναρχοσοσιαλιστή (τον Γκουστάβ Ερβέ) ο οποίος, όταν το… έστριψε και πήγε με το «σύστημα» για να καταντήσει τελικά εθνικοσοσιαλιστής, είπε την κυνική φράση: «Ε... και τι έγινε; Είμαι παντρεμένος και είχα μια ερωμένη, αφήνω την ερωμένη και γυρίζω στη γυναίκα μου»!.. Ποιος ορκίζεται ότι κάποιοι σούπερ επαναστάτες, που σήμερα τον υμνούν, δεν θα τον εγκαταλείψουν κατά το σύνηθες «χθεσινός επαναστάτης, αυριανός συντηρητικός»;
«ΑΛΛΑ μήπως το ίδιο δεν ισχύει και για τον Τσίπρα;», θα αναρωτηθούν κάποιοι «φρόνιμοι» της αποδώ πλευράς. Σαν αντάρτης των θρανίων ξεκίνησε. Και να τον τώρα «φρόνιμος» πρωθυπουργός! Γιατί, πράγματι, η ομιλία του Τσίπρα την Τρίτη στην κοινοβουλευτική ομάδα, όταν ανήγγειλε την υποψηφιότητα του Παυλόπουλου, ήταν μια σπάνια άσκηση πολιτικής ισορροπίας. Ομιλία προσεκτικά πλανισμένη να μην έχει αγκίδες, περίτεχνα σμιλεμένη να αρέσει σε όλους, επιδεικτικά ακομμάτιστη να μην εξοργίζει τον αντίπαλο, γραμμένη έτσι ώστε να χαϊδεύει τα αυτιά της λαϊκής πλειοψηφίας…
ΑΝ ΗΤΑΝ εξ ολοκλήρου κείμενο πρωθυπουργού 15 ημερών, τότε ο σαραντάρης Τσίπρας (ακόμη και αν συμβουλεύθηκε τους… μαρξιστές παππούδες του) έχει λαμπρό μέλλον, είναι ολοφάνερο. Και από εδώ και πέρα ας ξέρει ότι οι εντός των τειχών αντίζηλοί του θα πληθαίνουν. Που σημαίνει ότι θα ισχύσει και για αυτόν το αλάνθαστο: «Καλύτερα να σε ζηλεύουν, παρά να σε λυπούνται»!.. Το πρόβλημα, όμως, είναι όχι τόσο οι αντίζηλοι, όσο οι εντός και εκτός τειχών «ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ». Ειδικώς αυτοί που τιμωρούν σκληρά όσους εκ των προστατευομένων κάνουν «αταξίες». Θυμίζω, με την ευκαιρία, το αινιγματικό τέλος Ελλήνων ηγετών όπως ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος, ο Μεταξάς, ο Παπάγος, ο Παπαδόπουλος και ο Χριστόδουλος (για το τέλος των οποίων η ιστορία δεν έχει γράψει ακόμη τον επίλογό της ). Και τελευταία θυμίζω την περίπτωση Καραμανλή, που έκανε και του λόγου του ένα σωρό… «αταξίες». Και που πολλά έχουμε ακόμη να μάθουμε γύρω από το σχέδιο εξόντωσής του.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ; Ο λαός μας βλέπει με κρυφή ελπίδα την πολιτική εξουσία να ανανεώνεται, να εξυγιαίνεται, να ανταποκρίνεται στις επιταγές της μεγάλης πλειοψηφίας. Προτού φύγει ο Φεβρουάριος, ο λαός μας προσμένει πολλές ακόμη μεγάλες αλλαγές. Ιδιαίτερα στη Νέα Δημοκρατία, για την οποία ισχύει ακόμη περισσότερο το αντιστασιακό τραγούδι «Κάθε παλιό να σβηστεί». Δυστυχώς, η ηγεσία της (που με τα λάθη της σέρβιρε στο πιάτο του αντιπάλου της τις εκλογές) δεν έχει βρει ακόμη την παλικαριά να ομολογήσει τα λάθη της.
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ας επικοινωνήσει με τον λαό που είχε τη μεγαλοψυχία να την ξαναψηφίσει. Θα πάρει πολύ χρήσιμα μαθήματα!..
elzoni.gr
