Του ΜΑΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Η εξέλιξη της τεχνολογίας, και ειδικότερα η διάδοση του γρήγορου και μεστού περιεχομένου Twitter, σε σχέση με το… φλύαρο Facebook, διαμορφώνει νέα δεδομένα και παραμέτρους στην πολιτική επικοινωνία. Στην ίδια την κατανόηση της πραγματικής πολιτικής, των ιδιαίτερων παραμέτρων και των αντικειμενικών μεγεθών της.
Παράλληλα ωστόσο, διευκολύνει τη ζωή όλων, πολιτικών και δημοσιογράφων. Τους φέρνει πιο κοντά σε μια κοινωνία η οποία θέλει να εκφραστεί, και το κάνει, διατυπώνοντας θέσεις εύληπτες και αξιοποιήσιμες ως προς το περιεχόμενό της.
Η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για το Μνημόνιο ΙΙ αποτελεί ένα εξαιρετικά επαρκές δείγμα γραφής. Στο Twitter, εκτονώθηκε μια κοινωνία που επιθυμούσε να εκφραστεί, να διατυπώσει την άποψή της, να αρθρώσει έναν εθνικά χρήσιμο και δημιουργικά συγκρουσιακό λόγο.
Ήταν ένα καλό παράδειγμα μιας «άλλης Ελλάδας», που έχει άποψη, και δεν διστάζει να τη διατυπώσει. Δεν μένει μάλιστα προσκολλημένη στην άποψη αυτή, επικαλούμενη την όποια αυθεντία ή ακόμη και… πείσμα, αλλά την επικαιροποιεί, μέσω της άμεσης ανταλλαγής επιχειρημάτων.
Είναι η απάντηση σε όσους νομίζουν ότι η κοινωνία επέλεξε την άρνηση και την αποχή. Και σε όσους θεωρούν ότι η επιβολή ενός αισθήματος διαρκούς φόβου στην κοινωνική καθημερινότητα, με τις καταστροφές και τις λεηλασίες περιουσιών ανθρώπων της μεσαίας τάξης, και όχι όσων… έβγαλαν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, αποτελεί εργαλείο αποπροσανατολισμού.
Μια κοινωνία συνειδητοποιημένη και επαρκώς ψύχραιμη για την κατανόηση και διαχείριση του παρόντος, αλλά και τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Μια κοινωνία που διψάει να εμπνευστεί, και αναζητεί εθνικές σταθερές, προκειμένου να μην ισορροπήσει στο κενό.
stgatesmen.gr
