«Παλαιό ή νέο»;

Γράφει ο
Μιχάλης Δημητρίου

Αποτελεί πλέον στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα ως το τέλος της προεκλογικής περιόδου, το σύνθημα «ΠΑΛΑΙΟ Η ΝΕΟ», στο οποίο επιμένουν, διότι θεωρούν ότι αποτελεί σοβαρό πλεονέκτημα απέναντι στη ΝΔ. Πολύ περισσότερο πιστεύουν ότι δεν αντιμετωπίζεται το σύνθημα αυτό έως τώρα με καταλυτικά επιχειρήματα.
Καταρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει το σύνθημα αυτό διαρκώς κατά τρόπο μονοδιάστατο, δηλαδή από μια θεολογική αντίληψη και μια γενική ηθική απαξίωση. Δεν προβαίνει στις αναγκαίες εξηγήσεις και επιχειρήματα, γενικώς συνθηματολογεί. Η αντιμετώπιση και η ανατροπή αυτής της δημαγωγίας μπορεί και πρέπει να γίνει με τρόπο διαλεκτικό και γερά επιχειρήματα.
1)    Το δίλημμα «ΠΑΛΑΙΟ Η ΝΕΟ» πρέπει να συμπληρώνεται με το συμπληρωματικό ερώτημα:
Παλαιό ή νέο σε τι; Με ποια κριτήρια; Με ποιο περιεχόμενο;
2)    Στη συνέχεια πρέπει να θέσουμε τα πρόσθετα ερωτήματα:
-       Παλαιό ή νέο, άραγε πόσο ικανό και πόσο ανίκανο το καθένα;
-       Παλαιό ή νέο, πόσο της αλήθειας και πόσο του ψεύδους;
-       Παλαιό ή νέο, άραγε προοδευτικό ή παρωχημένο ιδεολογικά;

Οι θετικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, δυσκολεύουν τους συνομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι εύκολο να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα. Επιπλέον ο ίδιος ο Τσίπρας αλλά και οι ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ συνηθίζουν να συνδυάζουν το αφοριστικό σύνθημα «παλαιό ή νέο» με ορισμένες συγκεκριμένες αναφορές, ιστορικές και πολιτικές. Ας δούμε και ας αντικρούσουμε τις κυριότερες από αυτές:
      Τα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης και οι αποτυχίες του δικομματισμού
Η Μεταπολίτευση που εγκαινίασε τη μακρότερη δημοκρατική περίοδος στην Ελλάδα δεν είχε μόνο αποτυχίες και φαυλότητες. Στην πολιτική- θεσμική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης ήταν εκλεγμένες από το λαό με νόμιμες εκλογές και με ποσοστά πολύ μεγαλύτερα από το 36% του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιανουάριο. Στα 40 χρόνια αυτά οι δημόσιες υπηρεσίες, οι ΔΕΚΟ, τα ΑΕΙ, οι ΟΤΑ κλπ. γέμισαν από υπαλλήλους και συνδικαλιστές της αριστεράς, μέλη του τότε ΚΚΕ εσωτ. , της Ανανεωτικής Αριστεράς μέχρι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Με πολλούς μάλιστα επώνυμους και επιφανείς που σταδιοδρόμησαν άνετα στο Δημόσιο και στο κράτος του δικομματισμού.

     Αποτυχίες, φαυλότητες, σκάνδαλα του δικομματισμού επί 40 χρόνια
Ασφαλώς υπήρξαν τέτοια φαινόμενα θλιβερά και καταδικαστέα. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Σε αυτά τα 40 χρόνια η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης και πέτυχε να γίνει μέλος της και η Κύπρος. Επιπλέον και τα δυο κόμματα, και ιδιαίτερα η Νέα Δημοκρατία πέτυχε μεγάλη ανανέωση του πολιτικού της προσωπικού. ( Δεν αναφερόμαστε αναλυτικά στις μεγάλες αλλαγές στην ελληνική κοινωνία και οικονομία μετά το 1974 ως τα χρόνια της κρίσης, που είναι πολλές και σημαντικές).
 Αυτά τα 40 χρόνια θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει και την ιστορική του αυτοκριτική για σοβαρά φαινόμενα αποτυχίας και δημιουργίας προβλημάτων στην Ελλάδα. Οι σχέσεις του λόγου χάρη με αυταρχικά, κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία και του Κιμ-Ιλ-Σουνγκ στη Βόρεια Κορέα. Οι αυταπάτες για τα κομμουνιστικά καθεστώτα πριν καταρρεύσουν και για το καθεστώς της Κούβας, η συνένωση υπό τη στέγη του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι προχθές ακόμα από θιασώτες και νοσταλγούς της ΕΣΣΔ, οπαδούς του Μάο Τσε Τουνγκ, του Εμβέρ Χότζα, του Τσε Γκεβάρα και της Κούβας, ακόμα και «πατριωτών ισλαμιστών της Αραβικής Άνοιξης» κλπ. Δεν συμφέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ αυτές οι ιστορικές αναδρομές και συγκρίσεις.

   Παλαιό και νέο στις μεγάλες ιδέες και επιλογές της Ελλάδος μέχρι και τον     ταλαντευόμενο Αλέξη Τσίπρα
-       Ουδέποτε ο παλιός δικομματισμός έφερε την Ελλάδα στα βράχια, μπροστά στον γκρεμό της οικονομικής χρεοκοπίας (με όλες τις πρόσφατες συνέπειες), με τους Έλληνες σε πρωτοφανή ανασφάλεια και αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, τη σύνταξή τους και τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.
-       Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας πάλιωσαν πολύ νωρίς. Απίστευτα νωρίς. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνομολόγησαν το χειρότερο Μνημόνιο στην ιστορία της χώρας. Το ομολογούν και το καταγγέλλουν πρώτα οι δικοί του.
-       Ακόμα και στα θέματα που υποτίθεται ήταν προετοιμασμένοι από καιρό, και αποτελούσαν τομείς της πολιτικής τους δημαγωγίας, όπως το Μεταναστευτικό,  η Ανεργία, τα κοινωνικά προγράμματα, η Παιδεία, έδειξαν πρωτοφανή αποτυχία.
-       Ουδέποτε από το 1974 υπήρχε πρωθυπουργός που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχασε την εξουσία από τους δικούς του βουλευτές και είχε θητεία μόλις επτά μηνών. Η κατάληξη του Κοινοβουλευτικού ΣΥΡΙΖΑ μας γύρισε στην εποχή της διάσπασης, της Ένωσης Κέντρου το 1965 αφού βεβαίως προηγήθηκε η περίπτωση Ζωής Κωνσταντοπούλου όπως το 1964 με την Προεδρία τότε του Ηλία Τσιριμώκου.

elzoni.gr