Βρισκόμαστε πια μια ανάσα πριν από τη διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών που θα αναδείξουν τη νέα δημοτική αρχή του τόπου μας για τα επόμενα πέντε κρίσιμα χρόνια. Ο χρόνος που υπάρχει ακόμα μπροστά μας είναι χρήσιμος και σημαντικός για να αξιολογήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις έτσι ώστε να διαμορφώσουμε τις επιλογές μας λίγο πριν τραβήξουμε το παραβάν και τοποθετήσουμε το ψηφοδέλτιο της επιλογής μας εντός του φακέλου.
Τελευταία αποτελεί κοινό τόπο ότι πολιτικά κόμματα και υποψήφιοι δήμαρχοι σε όλη την Ελλάδα έχουν επιδοθεί σε ένα ιδιότυπο «κρυφτό». Οι δεύτεροι – ως επί το πλείστον – αποφεύγουν με αξιοσημείωτη επιμονή να απαντήσουν σε ερωτήσεις του τύπου «από πού προέρχεστε πολιτικά ;», την ώρα που τα κόμματα επίσης αποφεύγουν να στηρίξουν υποψηφίους δημάρχους με δημόσιες τοποθετήσεις.
Το αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι έως τραγελαφικό, ειδικά για εκείνους που το 2010 πήραν το επίσημο χρίσμα από το τότε κυβερνών κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, σε ειδική μάλιστα τελετή που μεταδόθηκε ζωντανά από τα πανελλαδικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι το 2010 από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είχε τεθεί σαφές δίλημμα προς τους πολίτες. Αυτό προέβλεπε την προκήρυξη Εθνικών εκλογών σε περίπτωση μη ικανοποιητικού αριθμού εκλεγμένων Δημάρχων υπό το κυβερνητικό χρίσμα. Εθνικές εκλογές δεν έγιναν, συνεπώς το 2010 εξελέγη ικανοποιητικό πλήθος Δημάρχων ανά την επικράτεια, σύμφωνα με το τότε κυβερνητικό δίλημμα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους Δημάρχους είναι υποψήφιοι και σε λίγες ημέρες, στις 18 Μαΐου 2014. Επίσης οι περισσότεροι, προσπαθούν – ανεπιτυχώς – να αποσυνδέσουν τους εαυτούς τους από την ίδια τους την εκλογή το 2010 !
Είναι προφανές ότι τα ποσοστά κανενός κόμματος δεν αρκούν σε καμία τοπική κοινωνία για να εκλέξουν Δήμαρχο. Και επίσης είναι προφανές ότι πλέον το ζητούμενο είναι οι ευρύτερες δυνατές πολυσυλλεκτικότητες. Για μερικούς λοιπόν η καταφανής ανάγκη γίνεται «φιλοτιμία» και το «σπάσιμο» των κομματικών τους εναγκαλισμών που υπήρχε επί δεκαετίες, σήμερα είναι απλώς μια πράξη τους συρμού, της μόδας. Είναι άλλωστε και πιο σικ, in και «comme il faut».
Για ορισμένους όμως η παύση του εναγκαλισμού αυτού είναι επιπλέον και μια συνθήκη επιβίωσης και διατήρησης εκείνων που θεωρούν διαχρονικά «κεκτημένα».
Λίγο πριν τις κάλπες έχει αξία να αξιολογήσουμε ποιοι από τους υποψηφίους δημάρχους είναι πράγματι πολυσυλλεκτικοί ή απλώς δηλώνουν τέτοιοι επειδή έτσι βολεύει. Να δούμε ποιοι συνδυασμοί συγκεντρώνουν αυθεντικά συστατικά κομματικών υπερβάσεων και κοινωνικής σύνθεσης. Να αναζητήσουμε νέα πρόσωπα που μπαίνουν μπροστά για το Δήμο τους, για τον τόπο τους και αυτό το έχουν κάνει ξεπερνώντας περιχαρακώσεις του παρελθόντος.
Οφείλουμε ως πολίτες να σταθούμε και να εξετάσουμε ποιος υποψήφιος Δήμαρχος έχει την ικανότητα να συνθέτει, δεν έχει επιδείξει συμπεριφορές αποκλεισμών και αφορισμών, δείχνει ότι έχει την ικανότητα να ακούει, να συζητά, να διαβουλεύεται, να αντέχει και την άποψη που δεν του είναι αρεστή.
Στο Δήμο Κορινθίων το διακύβευμα έχει και τέτοια σαφή διάσταση. Και σίγουρα στο παραπάνω κείμενο μπορεί εύκολα κανείς να διακρίνει τους υποψηφίους από τις στάσεις και τις συμπεριφορές τους.
Τα κόμματα είναι οι πυλώνες της Δημοκρατίας μας, δεν θα κουραστώ να το γράφω. Το κακό συναπάντημα της τρέχουσας συγκυρίας είναι οι Δήμοι και πάλι να πέσουν θύματα, αυτή τη φορά όχι εκβιαστικών διλημμάτων, αλλά ανθρώπων που τοποθετούνται στα παραπάνω με όρους προσωπικής καθαρά επιβιώσεως και αγκιστρώσεως στους δημαρχιακούς θώκους.
Εκείνο που έχουμε ανάγκη σήμερα δεν είναι το στείρο «δεν είμαι με κανέναν», αλλά το δημιουργικό «με όλους, για όλους». Όχι με όρους μάζας, αλλά με όρους σύνθεσης, συνδιαμόρφωσης, κοινής προκοπής έξω από κάστες προδήλως ευνοούμενων και ολίγων εκλεκτών.
Βασίλης Μπαλάφας
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κορινθίων
με τον Βασίλη Νανόπουλο και τη «Συμμαχία Πολιτών»
