Παρακολουθώντας τα τελευταία γεγονότα μέσα από τις επικεφαλίδες των
Μέσων Μαζικής Παραπλάνησης, διαπιστώνω ότι ως κοινωνία, πολύ πιο γρήγορα
απ' ότι παλαιότερα, κάνουμε βήματα προς τον απόλυτο μηδενισμό.
Βρισκόμαστε ήδη σε έναν σημείο καμπής που πρέπει να μας ανησυχήσει
ιδιαίτερα.
Το τραγικό περιστατικό με τον βίαιο θάνατο του 18χρονου παιδιού στο
Περιστέρι, και τα απαξιωτικά σχόλια που διαδόθηκαν από ορισμένους δήθεν
πνευματικούς ανθρώπους, θα πρέπει να μας ανησυχήσουν βαθιά. Πνευματικός
άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα αυτός που έχει γράψει βιβλία. Κατά την
ταπεινή προσωπική μας εκτίμηση, η κοινωνία μας κινείται κάθε μέρα όλο
και πιο γρήγορα, προς έναν δρόμο ολοκληρωτικής αλλοτρίωσης και απαξίωσης
κάθε έννοιας ηθικής και πνευματικής συνοχής και μετατρέπει την αλληγγύη
που την άνδρωσε και την στέριωσε εν μέσω πολέμων και απίστευτων δεινών,
σε αποξένωση και θνησιγόνο ανοησία.
Το τελευταίο τραγικό περιστατικό του θανάτου του νεαρού, που ήρθε ως
αποτέλεσμα ενός απλού ελέγχου εισιτηρίου σε ένα τρόλεϊ της γραμμής Αθήνα
- Περιστέρι, αποτελεί μία μακάβρια απόδειξη της αναισθησίας που έχει
επικρατήσει στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας.
Όπως πριν από ελάχιστα χρόνια, ένας 15χρονος, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος,
έπεφτε νεκρός από την σφαίρα που εκτόξευσε εναντίον του ένας αστυνομικός
που παρερμήνευσε τον ρόλο του ως όργανο της τάξης, έτσι και τώρα, ένας
επίσης νεαρότατος άνθρωπος, με όλη την ζωή και τις ελπίδες μπροστά του,
έχασε την ζωή του επειδή ένας ελεγκτής εισιτηρίων, ανέλαβε μόνος του τον
ρόλο του δικαστή και του παιδαγωγού, και συμμετείχε σε ένα περιστατικό
που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί η απλή διαδικασία ελέγχου
ακύρωσης ενός εισιτηρίου των 1.40 ευρώ.
Τότε, ένα 15χρονο παιδί, παρασυρόμενο ίσως από την ορμή της νιότης και
την ελευθερία που δίνει ο νους του ανθρώπου που ακόμα δεν έχει βαρύνει
από τις σκοπιμότητες και το συμφέρον, συμμετείχε, ίσως, σε μία διαδήλωση
και τελικά βρέθηκε νεκρό. Αυτό το παιδί τότε, ο μαθητής του γυμνασίου,
αποτελούσε "απειλή" για την κοινωνία και έπρεπε να το πληρώσει με την
ζωή του ;
Σήμερα, πάλι ένα νεαρό παιδί, προερχόμενο από μία φτωχή περιοχή της
Αττικής, το Περιστέρι, έκανε το "έγκλημα" να "συλληφθεί" από έναν
ελεγκτή εισητηρίων στα τρόλλεϋ και τελικά να το πληρώσει πάλι με την ζωή
του ;
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι συνέβη πριν από εκείνη την τραγική
στιγμή. Αυτό είναι θέμα της Δικαιοσύνης και των ανακριτικών αρχών να το
διαλευκάνουν, και θα πρέπει να το κάνουν ως ένδειξη σεβασμού στην αξιά
της ζωής ενός νεαρού ανθρώπου που χάθηκε κυριολεκτικά χωρίς λόγο.
Μπορώ όμως να είμαι σίγουρος ότι μία τέτοια τραγική κατάληξη μπορεί να
προέλθει μόνο αν προηγηθεί θυμός, ένταση, απώλεια ελέγχου και
σύγκρουση. Και σε αυτή την περίπτωση, μπορώ να ρωτήσω : όταν σε μία
αντιπαράθεση βρίσκονται ένας νέος και ένας μεγαλύτερος σε ηλικία,
πιθανών σε ηλικία πατέρα, ποιός από τους δύο οφείλει να επιδείξει
ωριμότητα και σύνεση ; Ο νεαρός ή ο μεγαλύτερος σε ηλικία ;
Το περιστατικό αυτό, προστιθέμενο με άλλα περιστατικά που έχουν
ανακοινωθεί, όπως αυτό του χαμού του Α. Γρηγορόπουλου, του χαμού των
τριών εργαζομένων στην Μαρφίν, τον θάνατο του διαδηλωτή στην Αθήνα, την
δημόσια αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα, με οδηγεί
σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Ότι μέσα στην κοινωνία μας έχει
εγκαθιδρυθεί ένας τεράστιος φόβος και μία ατελείωτη αγωνία για το αύριο
που έχει μεταμορφωθεί σε έναν αγώνα ιδιοτελούς επιβίωσης και αποξένωσης.
Έχουμε χάσει το μέτρο αγαπητοί μου συμπολίτες. Χάνουμε την κοινωνική
συνοχή μας. Όλα τα παραπάνω περιστατικά μας αφορούν όλους ανεξαιρέτως,
ως πολίτες και ως σκεπτόμενους ανθρώπους, αν θέλουμε να λεγόμαστε.
Δύο ημέρες μετά το τραγικό γεγονός, ανακοινώθηκε ποιός ήταν ο ελεγκτής
και ο οδηγός του μοιραίου τρόλλεϋ και ποιά μέτρα λήφθηκαν εναντίον τους
εξαιτίας του τραγικού γεγονότος ; Μηπως η κατάληξη δείχνει ότι
χειρίστηκαν ορθά το συμβάν ; Να υποθέσω ότι κάποιοι θεώρησαν ότι έκαναν
καλά την δουλειά τους οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι και γι' αυτό δεν έχει
ακουστεί κάτι σχετικό για την πλευρά τους ; Ή μήπως να υποθέσω ότι από
εδώ και στο εξής, όποιος ανεβαίνει σε λεωφορείο ή τρόλλεϋ, θα πρέπει να
φοβάται ότι μπορεί να λιντσαριστεί από έναν όδηγό ή έναν ελεγκτή γιατί
δεν θα έχει ακυρώσει το εισητήριό του, και αυτό θεωρείται θεμιτό από την
Πολιτεία, ως μέσο αύξησης των εισπράξεων ; Δηλαδή όλα για το εισητήριο
και η ζωή μηδέν !
Αστευόμαστε τώρα νομίζω ; Συγκρίνεται η ανθρώπινη ζωή με την αξία ενός
εισητηρίου αστικών συγκοινωνιών ; Αυτό το περιστατικό όμως, μαζί με όλη
την άλλη συμπεριφορά του κράτους εναντίων των πολιτών στο σύστημα υγείας
και παιδείας, και στην εργασία και στην κοινωνική πρόνοια, δεν κάνει
κανέναν να σκεφτεί ότι πλέον ίσως η ζωή του απλού πολίτη να μην έχει
καμία αξία για την κεντρική διοίκηση ; Έχετε σκεφθεί ότι και εσεις
μπορεί να θεωρείστε "αποδεκτή απώλεια" "για να σωθεί η Ελλάδα" ; Μα πως
θα σωθεί η Ελλάδα, αν πεθάνουν ή μετανατεύσουν οι έλληνες ;
Να φέρω στην μνήμη μας και τον άδικο χαμό της κοπέλας στον Ισθμό της
Κορίνθου, από τα πυρά ενός αλβανού κακοποιού που η αστυνομία αποφάσισε
να τον κυνηγήσει μέχρι τέλους, μόνο αφου δολοφονήθηκε και ένας
αστυνομικός με δύο παιδιά. Μέχρι τότε τι ;
Νά φέρω στην μνήμη μας και τον άδικο χαμό των δύο αστυνομικών της Ομάδας
Δέλτα, όταν γαζώθηκαν κυριολεκτικά από πολεμικά όπλα ρώσων και αλβανών
κακοποιών στου Ρέντη ;
Αυτοί οι θάνατοι δεν οδηγούν στις τραγικές ευθύνες του πολιτικού μας
συστήματος που έχει επιτρέψει επι σειρά ετών αυτή την κατρακύλα και την
εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας ;
Σήμερα, μετά και αυτό το περιστατικό, θα γίνουν όλα όσα πρέπει ώστε να
μην ξαναυπάρξει θάνατος νέου ανθρώπου για τόσο ασήμαντη αφορμή ;
Ίσως θα πρέπει για ελάχιστα δευτερόλεπτα να βάλει ο καθένας τον εαυτό
του στην θέση των αδικοχαμένων νέων και των γονέων τους, για να
συγκλονιστεί και να νοιώσει ότι και η δική του ζωή και των παιδιών του
δεν έχουν καμία αξία για το οικονομικό περιβάλλον που σήμερα επικρατεί.
Έχω την αίσθηση ότι πρέπει να πετάξουμε από το μυαλό μας, οποιαδήποτε
κομματική ιδεολογία έχουν φυτεύσει οι πολιτικοί και οι ανιστόρητοι
αναλυτές και να κοιτάξουμε με ψυχρά μάτια ό,τι συμβαίνει τριγύρω μας.
Ώρες ώρες, παρακολουθώ με έκλπηξη συνομιλητές μου, να θεωρούν
φυσιολογικό φαινόμενο τις αυτοκτονίες και τα εκγλήματα που συμβαίνουν
καθημερινά και κατά κανόνα ανακοινώνονται από τα Μέσα Μαζικής
Παραπλάνησης. Ελάχιστες έως καμία θετικές ειδήσεις δεν ανακοινώνονται
και δεν διαδίδονται, ενώ στον αντίποδα των τραγικών ειδήσεων, καθημερινά
πιπιλίζεται το μυαλό των τηλεθεατών και των αναγνωστών με τα καμώματα
και τις συνήθειες των τηλεπερσόνων, των "σταρ" και μερικών
επιχειρηματιών της Ελλάδας και του εξωτερικού. Και εσύ που λες ότι
σκέφτεσαι και "ψάχνεις" γιατί πέφτεις στην παγίδα και αποσπάς την
προσοχή σου από τα σημαντικά και τραγικά γεγνότα που συμβαίνουν γύρω σου
; Λες και ο στόχος των ΜΜΠ είναι να διαδώσουν ένα κλίμα φόβου και
κενότητας. Ποιός εξυπηρετεί να μην μπορείς να συγκεντρωθείς και να
διακρίνεις την πραγματικότητα που σε περιτριγυρίζει ;
Πρέπει να συγκεντρωθούμε αγαπητοί φίλοι, γιατί αν συνεχίσουμε σε αυτόν
τον δρόμο, οδηγούμαστε στην καταστροφή που μόνο ένα κοινωνικό χάος
μπορεί να φέρει, ως αποτέλεσμα της απαξίωσης της ζωής, του ευτελισμού
των αξιών και τις επικράτησης του υλικού έναντι του πνευματικού.
Η επιλογή είναι δική μας, και όπως σημείωσα σε προγενέστεο άρθρο, οι
ηθικοί αυτουργοί για όσα συμβαίνουν στην χώρα μας, είμαστε εμείς οι
ίδιοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε. Πρέπει συνχώς να κοιτάμε τα γεγονότα
κατάματα και με ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας.
Γρηγορείτε !
