Τούτη η γη η άγρια, η δαρμένη από κύματα και αέρηδες, δεν έπαψε ποτέ πάνω στους βράχους της να γεννοβολά ήρωες… Και κάθε γενιά, να κρατάει τη μαγιά, για τους επερχομένους…..
Λεβέντες που αψηφούν το θάνατο, για την πατρίδα…
Γιατί τους δεσμεύει ο όρκος του Αθηναίου Εφήβου: «την πατρίδα, ούκ ελάττω παραδώσω».
Και η ευχή-εντολή της Σπαρτιάτισσας: «ή τάν ή επι τάς»
Τέτοιοι ήταν ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός και ο Καραθανάσης!
Λεβέντες!
Έδωσαν τον ανθό της νιότης τους για την Ελλάδα, αναλαμβάνοντας μια υπηρεσία αυτοκτονίας «…του χρέους μη κινούντες…»
Την ίδια ώρα που οι λεβέντες προκαλούσαν το χάρο, πολιτικοί νάνοι, διαπραγματεύονταν με την ουρά στα σκέλια….
Μια ζωή αυτός ο λαός, ό,τι κέρδιζε στα πεδία των μαχών, το έχανε στα τραπέζια των πολιτικών διαπραγματεύσεων. Πλην ελαχίστων, εξαιρέσεων για να είμαστε, δίκαιοι….
Όμως, μια ζωή αυτός ο λαός τρέφεται και παραδειγματίζεται από ένα Βλαχάκο, ένα Γιαλοψό και έναν Καραθανάση….
Αυτούς θα γράψει η ιστορία…
Τους άλλους και με το δίκιο της, είτε θα τους προσπεράσει, είτε θα τους παραδώσει στη χλεύη…
Στο σημερινό και το αυριανό κάλεσμα, ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός και ο Καραθανάσης, θα δηλώνουν παρόντες…
Και η παρουσία τους θα καίει, άσβεστο φως…
Αθάνατοι…..
