Rumble in the joungle* (Αγώνας στη ζούγκλα)
Του Νίκου Καραχάλιου
Ταξιδεύοντας σήμερα με το τρένο από το Brighton στο Λονδίνο ένας τύπος που καθόταν δίπλα μου, μού είπε: «Είναι μια ζούγκλα εκεί έξω φίλε». Παρακολουθώντας με έκπληξη την πρωτοφανή επίθεση που δέχομαι σε προσωπικό επίπεδο τις τελευταίες μέρες το μυαλό μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω σε μια παιδική ανάμνηση.
Ο Cassius Clay είναι το μαύρο θαύμα του αμερικανικού επαγγελματικού μποξ στην κατηγορία βαρέων βαρών. Έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, αλλά η συμπεριφορά του αρχίζει να ενοχλεί το αμερικανικό κατεστημένο. Συμπαρατάσσεται με το φιλειρηνικό κίνημα που σαρώνει τα αμερικανικά πανεπιστήμια, αρνείται να πολεμήσει στον άδικο πόλεμο του Βιετνάμ και σε μια συμβολική κορύφωση της αντίδρασής του, ασπάζεται τον Μωαμεθανισμό.
Η ατάκα του «φίλε δεν έχω καμία διαφορά με αυτούς τους Βιετκόγκ» έγραψε ιστορία και τον μετέτρεψε σε cultural icon, που λάτρεψαν οι νέοι και μίσησε το συντηρητικό κατεστημένο. Του επιτέθηκαν, προσπάθησαν να τον αποδομήσουν, όχι μόνο για το διαφορετικό του στυλ μέσα στο ρινγκ, αλλά και για τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του.
Γι΄ αυτούς ήταν ένα μέρος του αγώνα και ένα όπλο κατά τη διάρκεια του αγώνα. Για «τους άλλους» ήταν μια εκτός πλαισίου πρόκληση. Αποτέλεσμα όλων αυτών των διαφοροποιήσεων ήταν να του αφαιρεθεί ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή και το δικαίωμα να αγωνίζεται επαγγελματικά για να τον υπερασπιστεί.
Εν τω μεταξύ, ένας νέος υπερπρωταθλητής κάνει την εμφάνισή του, ο θηριώδης δίμετρος George Foreman. Αφού κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, ρίχνει knock out στον 2ο μόλις γύρο στο Kingston της Τζαμάικα τον μέχρι τότε ανίκητο Joe Frazier.
Ο Muhammad Ali τον προκαλεί σε έναν αγώνα στην Κινσάσα του Ζαΐρ (σήμερα Δημοκρατία του Κονγκό) ούτως ώστε να παρακαμφθούν οι απαγορεύσεις της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πυγμαχίας στις 30 Οκτωβρίου του 1974. Ο Foreman εμφανίζεται ως το απόλυτο φαβορί, μιας και ο Ali φαινόταν πολύ μικρός και αδύνατος μπροστά του. Ο Foreman ήταν βαρύτερος, δυνατότερος, πιο προπονημένος. Ξεκίνησε τον αγώνα πολύ πιο επιθετικά, προσπαθώντας να εξοντώσει τον αντίπαλό του ει δυνατόν από τον πρώτο γύρο.
Χρησιμοποιούσε χτυπήματα κάτω από τη μέση, γι’ αυτό και ο Ali άλλαξε τη συνήθη τακτική του. Αντί να είναι και αυτός επιθετικός όπως συνήθιζε, αντί να χορεύει πάνω στο ρινγκ, επέλεξε μια αμυντική τακτική ασυνήθιστη για όσους τον γνώριζαν όλα αυτά τα χρόνια. Παρέμενε σχεδόν αδρανής, άφηνε τον αντίπαλό του να του επιφέρει σωρεία χτυπημάτων, παίρνοντας ένα τεράστιο ρίσκο. Πολλές φορές βρέθηκε με την πλάτη στα σχοινιά, προσπαθώντας να καλυφθεί.
Όλοι όσοι έβλεπαν τον αγώνα τον θεωρούσαν χαμένο. Για τον Ali όμως αυτό ήταν επιλογή (όπως είπε αργότερα στον προπονητή του Angelo Dundee, είχε ένα μυστικό σχέδιο «a rope to dope tactic»). Κι εκεί που όλοι πίστευαν ότι ο Foreman τον είχε τελειώσει, έγινε το αναπάντεχο. Πλησιάζοντας ο 8ος γύρος φάνηκε ότι η παράλογη τακτική του Ali μπορεί και να απέδιδε. Ο Foreman του είχε ρίξει τόσες πολλές αλλά άστοχες γροθιές και είχε αρχίσει να κουράζεται.
Όταν το συνειδητοποίησε ο Ali, αντέδρασε ξαφνικά και αστραπιαία, με ένα συνδυασμό 5 χτυπημάτων, που κορυφώθηκε με ένα αριστερό κροσέ. Ο Ali έριξε τον Foreman στο καναβάτσο. Τον έριξε knock out!
Ο αγώνας απέδειξε ότι ο Ali μπορούσε να δέχεται χτυπήματα και να προσαρμόζει το αγωνιστικό του στυλ ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Ήταν μια ευφυής τακτική επιβίωσης.
Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά σε όλους.
Υ.Γ. 1: Η δική μου μάχη βρίσκεται στον 3ο γύρο.
Υ.Γ. 2: Το πιο δυνατό και ασυμβίβαστο ζώο στη ζούγκλα είναι ο ελέφαντας. Ο ελέφαντας δεν πειράζει κανέναν αν δεν τον πειράξουν.
Νίκος Καραχάλιος
19.12.12 στο τρένο από Brighton για Λονδίνο
2.32 – 3.07 μ.μ.
ysterografa.gr
