Το 2000, ήταν η… πρώτη φορά του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, για την εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ σε πείσμα της λαϊκής βούλησης, που ψήφισε τον Αλ Γκορ.Το 2ο01, ήταν ο Ρούντι Τζουλιάνι, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης τη στιγμή που οι Δίδυμοι Πύργοι κατέρρεαν, αλλά και εκείνες τις τραγικές που ακολούθησαν και απαίτησαν εμπνευσμένη ηγεσία.
Το 2002, ήταν οι γυναίκες επικεφαλής των αμερικανικών Οργανισμών που δοκιμάστηκαν, στην εποχή του φόβου και της ανασφάλειας που ακολούθησε την 11η Σεπεμβρίου του 2001.
Το 2003, ήταν ο Αμερικανός στρατιώτης που πολέμησε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Το 2004, ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος, ο οποίος κέρδισε την επανεκλογή του στον Λευκό Οίκο.
Το 2005, το ζεύγος Γκέιτς και ο Μπόνο, για τη φιλανθρωπική διάσταση των δραστηριοτήτων τους.
Το 2006, ο ανώνυμος χρήστης του διαδικτύου, που άλλαζε το παιχνίδι σε παγκόσμιο επίπεδο για τη διαχείριση της γνώσης και της είδησης.
Το 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που παρέδιδε την προεδρία της Ρωσίας, έχοντας ξαναφέρει τη Μόσχα σε ρόλο υπερδύναμης.
Το 2008, η… πρώτη φορά του Μπαράκ Ομπάμα, ως του Αφροαμερικανού που νίκησε το πεπρωμένο και έγινε Πρόεδρος.
Το 2010, το “χρυσό παιδί” του Facebook, ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, που μετέτρεψε τα κοινωνικά δίκτυα σε ένα απέραντο παράθυρο κουτσομπολιού.
Το 2011, ο ανώνυμος διαδηλωτής της Αραβικής Άνοιξης, τότε που δεν υποψιαζόμασταν ακόμη ότι η επανάσταση θα κατέληγε σε… φαρσοκωμωδία, και μάλιστα με ισλαμική μαντίλα στο πρόσωπο των γυναικών.
Φέτος, το περιοδικό Time επέλεξε ως “Πρόσωπο της Χρονιάς” τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια, με βασικό επιχείρημα την επανεκλογή του, και το γεγονός ότι είναι ο αρχιτέκτονας της μεγάλης αλλαγής στις ΗΠΑ.
Το Time κινήθηκε αυτή τη φορά σε mainstream μονοπάτια. Και έχει δίκιο. Εν μέρει… Ο Ομπάμα είναι πράγματι το πρόσωπο του 2ο12, μετά τον… κανονικό κάτοχο της θέσης. Που δεν είναι άλλος από αυτόν ο οποίος αναδείχτηκε “Πρόσωπο της Χρονιάς” το 2009, και έκτοτε είναι κάθε χρόνο ο αθόρυβος πρωταγωνιστής της ζωής μας.
Ο πρόεδρος της Fed Μπεν Μπερνάνκι, ο άνθρωπος πίσω από τη διαχείριση της κρίσης, δηλαδή πίσω από την αποτελεσματική αντιμετώπιση και την ανάσχεση της διάχυσης και επιδείνωσής της.
Ο διευθυντής του Time Rick Stengel, είχε πει το 2009 για τον Μπεν Μπερνάνκι, ανακοινώνοντας την επιλογή του: “Είναι ο πρόεδρος της Fed, του πιο ισχυρού αλλά και ταυτόχρονα λιγότερο κατανοητού κυβερνητικού θεσμού, που ωστόσο επηρεάζει όσο κανένας άλλος τη διαμόρφωση της ζωής μας. Ο καλύτερος μελετητής της Μεγάλης Ύφεσης, που είδε μια αντίστοιχη ύφεση να έρχεται και αποφάσισε να κάνει ό, τι μπορούσε για να την αποτρέψει. Τα κατάφερε”.
Και ήταν έτσι. Ο Μπεν Μπερνάνκι είναι το Πρόσωπο της Χρονιάς… κάθε χρονιά από τα τέλη του 2008 μέχρι και σήμερα. Από τότε δηλαδή που η κυβέρνηση Μπους επέτρεψε ή μάλλον… εξώθησε τη Lehman Brothers στη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα να προκαλέσει μια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία δεν άφησε κανέναν ανεπηρέαστο.
Χάρη στη στρατηγική στόχευση του Μπερνάνκι, η κρίση πάτησε φρένο. Χωρίς φυσικά να αποφεχθούν οι παράπλευρες απώλειες, εκείνοι που δυστυχώς έμειναν πίσω ή θυσιάστηκαν. Αν δεν υπήρχε ο Μπεν Μπερνάνκι, θα έπρεπε… να τον εφεύρουμε. Διαφορετικά, ο Τζορτζ Σόρος και η υπόλοιπη (γνωστή)… παλιοπαρέα θα κερνούσαν εις υγείαν των χωρών που θα είχαν καταφέρει να χρεοκοπήσουν. Όπως την Ελλάδα…
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysteografa.gr
