«Θεωρώ ότι κερδήθηκε ένας σοβαρός και δίκαιος αγώνας υπέρ μιας επαγγελματικής ομάδας, η οποία και αυτή, όπως όλες, δοκιμάζεται από τη βαθιά ύφεση. Επί ενάμιση χρόνο η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έπαιξε μία φαρσοκωμωδία αναξιοπιστίας και ανευθυνότητας, με δύο Υπουργούς να λύνουν τις διαφορές τους στις πλάτες των ιδιοκτητών ταξί. Αφού ο κ. Ρέππας συζήτησε και συμφώνησε επάνω σε ρεαλιστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις, ήρθε ο κ. Ραγκούσης να διαφωνήσει με όλους, να τορπιλίσει τη διαπραγμάτευση και να ρίξει τον κλάδο σε πολύμηνη αγωνία και περιπέτεια.
Ο κ. Ραγκούσης πολέμησε μέχρι τέλους κάθε νομοθετική πρωτοβουλία που είχε στόχο την απελευθέρωση του επαγγέλματος με όρους. Μίλησε για «μικρή ολιγαρχία», απείλησε ότι το νέο νομοσχέδιο δεν έχει την έγκριση της Τρόικας, φρόντισε να ζωγραφίσει μία εικόνα σύγκρουσης ανάμεσα στα προνομιούχα ταξί και την υπόλοιπη κοινωνία. Χαρακτήρισε τις ρυθμίσεις «θλιβερή εξαίρεση», εννοώντας ότι την ώρα που οι υπόλοιποι πολίτες υποφέρουν, τα ταξί απολαμβάνουν προνόμια. Προφανώς ο κύριος Ραγκούσης αγνοεί τη θλιβερή εικόνα με τις ουρές στις πιάτσες, εικόνα ενδεικτική της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος. Από πέρυσι, η αξία των αδειών ταξί έπεσε κατακόρυφα, το κόστος ανέβηκε μαζί με την ιλιγγιώδη αύξηση του πετρελαίου, ο τζίρος έπεσε έως και 60%, οι επιθέσεις με σκοπό τη ληστεία πολλαπλασιάστηκαν.
Ευτυχώς ο κ. Ραγκούσης απομονώθηκε πλήρως. Το νομοσχέδιο συζητήθηκε επί της ουσίας, οι διαφωνίες ακούστηκαν και, εντέλει, εισακούστηκαν. Ένα θέμα μείζονος κοινωνικής και οικονομικής σημασίας λύθηκε, με την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου και με τη συναίνεση του κλάδου και αυτό είναι μία σπάνια επιτυχία το τελευταίο διάστημα. Καθορίστηκαν πληθυσμιακά, συγκοινωνιακά και περιβαλλοντικά κριτήρια για τις άδειες, γεγονός που στην ουσία αποκλείει τη δυνατότητα έκδοσης νέων – πράγμα απολύτως λογικό με δεδομένη την υπερπληθώρα ταξί, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Λύθηκαν τα ζητήματα των μεταβιβάσεων, θεσπίστηκαν ρυθμίσεις ορθολογικές για τον κλάδο, θετικές για τους ιδιοκτήτες και ωφέλιμες για το επιβατικό κοινό και το κοινωνικό σύνολο.
Είμαι ευτυχής που οι προσπάθειες όσων στηρίξαμε όλο αυτό το διάστημα τον κλάδο απέδωσαν καρπούς. Τα αιτήματα των ιδιοκτητών ήταν εξαρχής όχι μόνο δίκαια, αλλά και τεκμηριωμένα επάνω στη διεθνή εμπειρία, βασισμένα στις πραγματικές μεταφορικές ανάγκες και εναρμονισμένες με τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η απελευθέρωση ενός επαγγέλματος δεν μπορεί να σημαίνει ασυδοσία. Δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως όφελος από το ανεξέλεγκτο άνοιγμα των αδειών, ούτε για την οικονομία, ούτε για τους νυν ιδιοκτήτες, ούτε για την αγορά εργασίας, με δεδομένο το περιορισμένο μεταφορικό έργο και τον ήδη υπερβολικά μεγάλο αριθμό ταξί.
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε είναι μία σημαντική ανακούφιση για τους ιδιοκτήτες. Είναι μία κερδισμένη μάχη, πιστεύω όμως ότι οι μεγάλες μάχες είναι ακόμα μπροστά μας, όχι μόνο για τα ταξί, αλλά για κάθε επαγγελματικό κλάδο, για κάθε πολίτη. Η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια και η αδυναμία εξασφάλισης μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλο και περισσότερους πολίτες είναι προβλήματα στα οποία το πολιτικό σύστημα οφείλει να απαντήσει με χειροπιαστές λύσεις και αυτές οι λύσεις βρίσκονται μόνο στην ανάπτυξη.»
